Giobbe 33

1 Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

“Tani pra, Job, dëgjo atë që kam për të thënë dhe vëru veshin gjithë fjalëve të mia!

2 Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

Ja, unë po hap gojën dhe gjuha ime flet në gojën time.

3 Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

Fjalët e mia burojnë nga një zemër e drejtë, buzët e mia do të thonë njohuri të pastra.

4 Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

Fryma e Perëndisë më ka krijuar dhe fryma e të Plotfuqishmit më jep jetë.

5 Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

Në rast se mundesh, m’u përgjigj; përgatitu gjithashtu të mbrosh pozitat e tua.

6 Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

Ja, unë jam i barabartë me ty përpara Perëndisë; edhe unë jam formuar nga argjili.

7 Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

Ja, asnjë frikë nga unë nuk duhet të të lemerisë, dhe dora ime nuk do të rëndojë mbi ty.

8 Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

Por ti u ke thënë veshëve të mi dhe dëgjova tingullin e fjalëve të tua, që thonin:

9 “Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

“Una jam i pastër, pa mëkat; jam i pafajmë, nuk ka asnjë faj tek unë.

10 ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

Por Perëndia gjen kundër meje shkaqe armiqësie dhe më konsideron armikun e tij;

11 mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti”.

i fut këmbët e mia në pranga dhe kqyr gjithë hapat e mia”.

12 E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

Mirë, pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë, sepse Perëndia është më i madh se njeriu.

13 Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

Pse hahesh me të, kur ai nuk jep llogari për asnjë nga veprimet e tij?

14 Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re:

15 parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre.

16 allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën,

17 per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia,

18 per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata.

19 L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij,

20 quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme.

21 la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë;

22 l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen.

23 Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpret, një i vetëm ndër një mijë, që t’i tregojë njeriut detyrën e tij.

24 Iddio ha pietà di lui e dice: “Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto”.

Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: “Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të”.

25 Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij.

26 implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

Do t’i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij.

27 Ed egli va cantando fra la gente e dice: “Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

Duke iu drejtuar njerëzve, do të thotë: “Kam mëkatuar dhe kam shkelur drejtësinë, dhe nuk u ndëshkova siç e meritoja.

28 Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!”

Perëndia i ka shpenguar shpirtin tim, që të mos zbriste në gropë dhe jeta ime mund të shohë dritën”.

29 Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

Ja, Perëndia e bën këtë dy herë, tri herë me njeriun,

30 per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për ta ndriçuar me dritën e jetës.

31 Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

Ki kujdes, Jobi, dëgjomë; rri në heshtje, dhe unë do të flas.

32 Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

Në qoftë se ke diçka për të thënë, përgjigjmu, folë, sepse do të dëshiroja të të jepja të drejtë.

33 Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza”.

Përndryshe dëgjomë; hesht dhe unë do të të mësoj diturinë”.