Giobbe 32

1 Quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe perché egli si credeva giusto.

آن سه دوست ایوب، دیگر به او جواب ندادند، چون ایوب بر بی‌گناهی خود پافشاری می‌کرد.

2 Allora l’ira di Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, della tribù di Ram, s’accese:

شخصی به نام الیهو، پسر برکئیل بوزی، از طایفهٔ رام، که شاهد این گفتگو بود خشمگین شد، زیرا ایوب نمی‌خواست قبول کند که گناهکار است و خدا به حق او را مجازات کرده است.

3 s’accese contro Giobbe, perché riteneva giusto sé stesso anziché Dio; s’accese anche contro i tre amici di lui perché non avean trovato che rispondere, sebbene condannassero Giobbe.

او از آن سه رفیق ایوب نیز خشمگین بود، چون بدون اینکه پاسخ قانع کننده‌ای برای ایوب داشته باشند، او را محکوم می‌کردند.

4 Ora, siccome quelli erano più attempati di lui,

الیهو برای سخن گفتن با ایوب صبر کرده بود چون سایرین از او بزرگتر بودند.

5 Elihu aveva aspettato a parlare a Giobbe; ma quando vide che dalla bocca di quei tre uomini non usciva più risposta, s’accese d’ira.

اما وقتی که دید آنها دیگر جوابی ندارند، برآشفت.

6 Ed Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, rispose e disse: “Io son giovine d’età e voi siete vecchi; perciò mi son tenuto indietro e non ho ardito esporvi il mio pensiero.

الیهو به سخن آمده چنین گفت: من جوانم و شما پیر. به همین علّت لب فرو بستم و جرأت نکردم عقیده‌ام را برای شما بیان کنم،

7 Dicevo: “Parleranno i giorni, e il gran numero degli anni insegnerà la sapienza”.

زیرا گفته‌اند که پیران داناترند.

8 Ma, nell’uomo, quel che lo rende intelligente è lo spirito, è il soffio dell’Onnipotente.

ولی حکمت و دانایی فقط بستگی به سن و سال ندارد، بلکه آن روحی که در انسان قرار دارد و نفس خدای قادر مطلق است، به انسان حکمت می‌بخشد.

9 Non quelli di lunga età sono sapienti, né i vecchi son quelli che comprendono il giusto.

10 Perciò dico: “Ascoltatemi; vi esporrò anch’io il mio pensiero”.

پس به من گوش بدهید و بگذارید عقیده‌ام را بیان کنم.

11 Ecco, ho aspettato i vostri discorsi, ho ascoltato i vostri argomenti, mentre andavate cercando altre parole.

من در تمام این مدت صبر کردم و با دقت به سخنان و دلایل شما گوش دادم. هیچ‌کدام از شما نتوانستید پاسخ ایوب را بدهید و یا ثابت کنید که او گناهکار است.

12 V’ho seguito attentamente, ed ecco, nessun di voi ha convinto Giobbe, nessuno ha risposto alle sue parole.

13 Non avete dunque ragione di dire: “Abbiam trovato la sapienza! Dio soltanto lo farà cedere; non l’uomo!”

به من نگویید: «ایوب بسیار حکیم است. فقط خدا می‌تواند او را قانع کند.»

14 Egli non ha diretto i suoi discorsi contro a me, ed io non gli risponderò colle vostre parole.

اگر ایوب با من به مباحثه پرداخته بود، با این نوع منطق پاسخ او را نمی‌دادم!

15 Eccoli sconcertati! non rispondon più, non trovan più parole.

شما حیران نشسته‌اید و هیچ جوابی ندارید.

16 Ed ho aspettato che non parlassero più, che restassero e non rispondessero più.

آیا حال که شما سکوت کرده‌اید من هم باید همچنان صبر کنم و ساکت بمانم؟

17 Ma ora risponderò anch’io per mio conto, esporrò anch’io il mio pensiero!

نه، من به سهم خود جواب می‌دهم.

18 Perché son pieno di parole, e lo spirito ch’è dentro di me mi stimola.

حرفهای زیادی برای گفتن دارم و دیگر نمی‌توانم صبر کنم.

19 Ecco, il mio seno è come vin rinchiuso, è simile ad otri pieni di vin nuovo, che stanno per scoppiare.

مانند مشکی هستم که از شراب پر شده و نزدیک ترکیدن است.

20 Parlerò dunque e mi solleverò, aprirò le labbra e risponderò!

باید حرف بزنم تا راحت شوم. پس بگذارید من هم به سهم خود جواب بدهم.

21 E lasciate ch’io parli senza riguardi personali, senza adulare alcuno;

من قصد ندارم از کسی طرفداری کنم و سخنان تملق‌آمیز بگویم،

22 poiché adulare io non so; se lo facessi, il mio Fattore tosto mi torrebbe di mezzo.

چون انسان چاپلوسی نیستم و گرنه خالقم مرا هلاک می‌کرد.