Giobbe 32
1 Quei tre uomini cessarono di rispondere a Giobbe perché egli si credeva giusto.
| پس آن سه مرد از جواب دادن به ایوب باز ماندند چونکه او در نظر خود عادل بود. | ۱ |
2 Allora l’ira di Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, della tribù di Ram, s’accese:
| آنگاه خشم الیهو ابن برکئیل بوزی که ازقبیله رام بود مشتعل شد، و غضبش بر ایوب افروخته گردید، از این جهت که خویشتن را ازخدا عادلتر می‌نمود. | ۲ |
3 s’accese contro Giobbe, perché riteneva giusto sé stesso anziché Dio; s’accese anche contro i tre amici di lui perché non avean trovato che rispondere, sebbene condannassero Giobbe.
| و خشمش بر سه رفیق خود افروخته گردید، از این جهت که هر‌چندجواب نمی یافتند، اما ایوب را مجرم می‌شمردند. | ۳ |
4 Ora, siccome quelli erano più attempati di lui,
| و الیهو از سخن‌گفتن با ایوب درنگ نموده بود زیرا که ایشان در عمر، از وی بزرگتربودند. | ۴ |
5 Elihu aveva aspettato a parlare a Giobbe; ma quando vide che dalla bocca di quei tre uomini non usciva più risposta, s’accese d’ira.
| اما چون الیهو دید که به زبان آن سه مردجوابی نیست، پس خشمش افروخته شد. | ۵ |
6 Ed Elihu, figliuolo di Barakeel il Buzita, rispose e disse: “Io son giovine d’età e voi siete vecchi; perciò mi son tenuto indietro e non ho ardito esporvi il mio pensiero.
| و الیهو ابن برکئیل بوزی به سخن آمده، گفت: «من در عمر صغیر هستم، و شما موسفید. بنابراین ترسیده، جرات نکردم که رای خود را برای شمابیان کنم. | ۶ |
7 Dicevo: “Parleranno i giorni, e il gran numero degli anni insegnerà la sapienza”.
| و گفتم روزها سخن گوید، و کثرت سالها، حکمت را اعلام نماید. | ۷ |
8 Ma, nell’uomo, quel che lo rende intelligente è lo spirito, è il soffio dell’Onnipotente.
| لیکن در انسان روحی هست، و نفخه قادرمطلق، ایشان را فطانت می‌بخشد. | ۸ |
9 Non quelli di lunga età sono sapienti, né i vecchi son quelli che comprendono il giusto.
| بزرگان نیستند که حکمت دارند، و نه پیران که انصاف را می‌فهمند. | ۹ |
10 Perciò dico: “Ascoltatemi; vi esporrò anch’io il mio pensiero”.
| بنابراین می‌گویم که مرا بشنو. و من نیز رای خود را بیان خواهم نمود. | ۱۰ |
11 Ecco, ho aspettato i vostri discorsi, ho ascoltato i vostri argomenti, mentre andavate cercando altre parole.
| اینک از سخن‌گفتن با شما درنگ نمودم، و براهین شما را گوش گرفتم. تا سخنان را کاوش گردید. | ۱۱ |
12 V’ho seguito attentamente, ed ecco, nessun di voi ha convinto Giobbe, nessuno ha risposto alle sue parole.
| و من در شما تامل نمودم و اینک کسی از شما نبود که ایوب را ملزم سازد. یا سخنان او را جواب دهد. | ۱۲ |
13 Non avete dunque ragione di dire: “Abbiam trovato la sapienza! Dio soltanto lo farà cedere; non l’uomo!”
| مبادا بگویید که حکمت رادریافت نموده‌ایم، خدا او را مغلوب می‌سازد و نه انسان. | ۱۳ |
14 Egli non ha diretto i suoi discorsi contro a me, ed io non gli risponderò colle vostre parole.
| زیرا که سخنان خود را به ضد من ترتیب نداده است، و به سخنان شما او را جواب نخواهم داد. | ۱۴ |
15 Eccoli sconcertati! non rispondon più, non trovan più parole.
| ایشان حیران شده، دیگر جواب ندادند، وسخن از ایشان منقطع شد. | ۱۵ |
16 Ed ho aspettato che non parlassero più, che restassero e non rispondessero più.
| پس آیا من انتظاربکشم چونکه سخن نمی گویند؟ و ساکت شده، دیگر جواب نمی دهند؟ | ۱۶ |
17 Ma ora risponderò anch’io per mio conto, esporrò anch’io il mio pensiero!
| پس من نیز از حصه خود جواب خواهم داد، و من نیز رای خود رابیان خواهم نمود. | ۱۷ |
18 Perché son pieno di parole, e lo spirito ch’è dentro di me mi stimola.
| زیرا که از سخنان، مملوهستم. و روح باطن من، مرا به تنگ می‌آورد. | ۱۸ |
19 Ecco, il mio seno è come vin rinchiuso, è simile ad otri pieni di vin nuovo, che stanno per scoppiare.
| اینک دل من مثل شرابی است که مفتوح نشده باشد، و مثل مشکهای تازه نزدیک است بترکد. | ۱۹ |
20 Parlerò dunque e mi solleverò, aprirò le labbra e risponderò!
| سخن خواهم راند تا راحت یابم و لبهای خودرا گشوده، جواب خواهم داد. | ۲۰ |
21 E lasciate ch’io parli senza riguardi personali, senza adulare alcuno;
| حاشا از من که طرفداری نمایم و به احدی کلام تملق‌آمیز گویم. | ۲۱ |
22 poiché adulare io non so; se lo facessi, il mio Fattore tosto mi torrebbe di mezzo.
| چونکه به گفتن سخنان تملق‌آمیز عارف نیستم. والا خالقم مرا به زودی خواهد برداشت. | ۲۲ |
