Giobbe 24

1 Perché non sono dall’Onnipotente fissati dei tempi in cui renda la giustizia? Perché quelli che lo conoscono non veggono quei giorni?

Czemu, [skoro] od Wszechmocnego nie są zakryte czasy, ci, którzy go znają, nie widzą jego dni?

2 Gli empi spostano i termini, rapiscono greggi e li menano a pascere;

[Niektórzy] przesuwają granice, zabierają trzody i pasą je.

3 portano via l’asino dell’orfano, prendono in pegno il bove della vedova;

Osła sierot pędzą i wołu wdowy biorą w zastaw.

4 mandano via dalla strada i bisognosi, i poveri del paese si nascondo tutti insieme.

Spychają z drogi ubogich, biedni ziemi [muszą] się kryć razem.

5 Eccoli, che come onàgri del deserto escono al lor lavoro in cerca di cibo; solo il deserto dà pane a’ lor figliuoli.

Oto jak dzikie osły na pustyni wychodzą oni do swojej pracy, wstając rano na łup. Pustynia [wydaje] chleb dla nich oraz ich dzieci.

6 Raccolgono nei campi la loro pastura, raspollano nella vigna dell’empio;

Na polu żną zboże i zbierają [grona] w winnicy niegodziwych.

7 passan la notte ignudi, senza vestito, senza una coperta che li ripari dal freddo.

Nagich zmuszają nocować bez ubrania, tak że nie mają czym się nakryć w czasie chłodów;

8 Bagnati dagli acquazzoni di montagna, per mancanza di rifugio, si stringono alle rocce.

Przemoczeni ulewą górską, bez schronienia przytulają się do skały.

9 Ce n’è di quelli che strappano dalla mammella l’orfano, che prendono pegni da poveri!

Odrywają od piersi sieroty, od ubogiego biorą zastaw.

10 E questi se ne vanno, ignudi, senza vestiti; hanno fame, e portano i covoni.

Nagiego zmuszają do chodzenia bez ubrania, a głodnym zabierają snopy.

11 Fanno l’olio nel recinto dell’empio; calcan l’uva nel tino e patiscon la sete.

[A ci, którzy] pośród ich murów wyciskają oliwę i tłoczą w prasach, są spragnieni.

12 Sale dalle città il gemito de’ morenti; l’anima de’ feriti implora aiuto, e Dio non si cura di codeste infamie!

Ludzie w mieście wzdychają, dusze śmiertelnie rannych wołają, a Bóg im w tym nie przeszkadza.

13 Ve ne son di quelli che si ribellano alla luce, non ne conoscono le vie, non ne battono i sentieri.

To są ci, którzy się sprzeciwiają światłości, nie znają jej dróg ani nie trwają na jej ścieżkach.

14 L’assassino si leva sul far del giorno, e ammazza il meschino e il povero; la notte fa il ladro.

Morderca wstaje przed świtem i zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest jak złodziej.

15 L’occhio dell’adultero spia il crepuscolo, dicendo: “Nessuno mi vedrà!” e si copre d’un velo la faccia.

Oko cudzołożnika czeka na zmierzch, mówiąc: Nikt mnie nie zobaczy, i zakrywa on [swoje] oblicze.

16 I ladri, di notte, sfondano le case; di giorno, si tengono rinchiusi; non conoscono la luce.

W ciemności podkopują domy, które sobie za dnia oznaczyli, nie znają światła.

17 Il mattino è per essi come ombra di morte; appena lo scorgono provano i terrori del buio.

Dla nich bowiem poranek jest jak cień śmierci. Jeśli ktoś ich rozpozna, ogarnia ich strach cienia śmierci.

18 Voi dite: “L’empio è una festuca sulla faccia dell’acque; la sua parte sulla terra è maledetta; non prenderà più la via delle vigne.

Lekko unoszą się na wodach, przeklęty jest ich dział na ziemi, nie patrzą na drogę [do] winnic.

19 Come la siccità e il calore assorbon le acque della neve, così il soggiorno de’ morti inghiottisce chi ha peccato. (Sheol h7585)

[Jak] susza i upał trawią wody śniegu, [tak] grób [trawi] grzeszników. (Sheol h7585)

20 Il seno che lo portò l’oblia; i vermi ne fanno il loro pasto delizioso, nessuno più lo ricorda.

Zapomni o nim łono [jego] matki, a robak będzie się nim karmić jak słodycz; nikt go więcej nie wspomni, a nieprawość zostanie połamana jak drzewo.

21 L’iniquo sarà troncato come un albero: ei che divorava la sterile, priva di figli, e non faceva del bene alla vedova!”

Dręczy niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie czyni dobra.

22 Invece, Iddio con la sua forza prolunga i giorni dei prepotenti, i quali risorgono, quand’ormai disperavan della vita.

Pociąga też mocarzy swoją siłą; [gdy] powstaje, nikt nie jest pewien swego życia.

23 Dà loro sicurezza, fiducia, e i suoi occhi vegliano sul loro cammino.

Dano mu, że może oprzeć się bezpiecznie; jego oczy jednak [patrzą] na ich drogi.

24 Salgono in alto, poi scompaiono ad un tratto; cadono, son mietuti come gli altri mortali; son falciati come le spighe del grano maturo.

Na chwilę zostali wywyższeni, ale już [ich] nie ma; zostali poniżeni [i] ściśnieni jak wszyscy inni, a jak wierzch kłosa zostaną wycięci.

25 Se così non è, chi mi smentirà, chi annienterà il mio dire?”

A jeśli tak nie jest, kto mi udowodni kłamstwo i obróci wniwecz moje słowa?