Giobbe 20
1 Allora Tsofar di Naama rispose e disse:
Tad Cofars no Naēmas atbildēja un sacīja:
2 “Quel che tu dici mi spinge a risponderti e ne suscita in me il fervido impulso.
Uz to manas sirds domas mani spiež atbildēt, un es nevaru valdīties.
3 Ho udito rimproveri che mi fanno oltraggio; ma lo spirito mio mi darà una risposta assennata.
Es dzirdu pārmācīšanu sev par kaunu, bet mans gars savā gudrībā zinās atbildēt.
4 Non lo sai tu che in ogni tempo, da che l’uomo è stato posto sulla terra,
Vai tu nezini, ka mūžam tā bijis, kamēr Dievs cilvēkus licis virs zemes,
5 il trionfo de’ malvagi è breve, e la gioia degli empi non dura che un istante?
Ka bezdievīgo lielība ilgi nepastāv, un ka blēdnieka prieks paliek tik acumirkli?
6 Quando la sua altezza giungesse fino al cielo ed il suo capo toccasse le nubi,
Jebšu viņa greznība uzkāptu līdz debesīm, un viņa galva sniegtu līdz padebešiem,
7 l’empio perirà per sempre come lo sterco suo; quelli che lo vedevano diranno: “Dov’è?”
Taču kā viņa sūds viņš mūžam zudīs; kas viņu redzējuši, tie sacīs: kur viņš ir?
8 Se ne volerà via come un sogno, e non si troverà più; dileguerà come una visione notturna.
Viņš aizskries kā sapnis, ka to nevarēs atrast, un pazudīs kā parādīšana naktī.
9 L’occhio che lo guardava, cesserà di vederlo, e la sua dimora più non lo scorgerà.
Acs, kas viņu redzējusi, to vairs neredzēs, un viņa vieta to vairs neieraudzīs.
10 I suoi figli si raccomanderanno ai poveri, e le sue mani restituiranno la sua ricchezza.
Viņa bērni pielabināsies pie nabagiem, un viņa roka dos atpakaļ viņa mantu.
11 Il vigor giovanile che gli riempiva l’ossa giacerà nella polvere con lui.
Viņa kauli bija pilni jaunības spēka, bet apgulsies ar viņu pīšļos.
12 Il male è dolce alla sua bocca, se lo nasconde sotto la lingua,
Jebšu blēdība bijusi salda viņa mutei, un viņš to slēpis apakš savas mēles,
13 lo risparmia, non lo lascia andar giù, lo trattiene sotto al suo palato:
Un viņš to mīlējis un nepametis, bet to paturējis savā mutē:
14 ma il cibo gli si trasforma nelle viscere, e gli diventa in corpo veleno d’aspide.
Taču viņa barība pārvērtīsies viņa iekšās, par odžu žultīm tā būs iekš viņa.
15 Ha trangugiato ricchezze e le vomiterà; Iddio stesso gliele ricaccerà dal ventre.
Mantu, ko ierijis, viņš atkal izvems, un Dievs to izgrūdīs viņam no vēdera.
16 Ha succhiato veleno d’aspide, la lingua della vipera l’ucciderà.
Odžu žultis viņš zīdīs, glodeņu dzelonis viņu nokaus.
17 Non godrà più la vista d’acque perenni, né di rivi fluenti di miele e di latte.
Viņš neredzēs upes, kas ielejās tek no medus un piena.
18 Renderà il frutto delle sue fatiche, senza poterlo ingoiare. Pari alla sua ricchezza sarà la restituzione che ne dovrà fare, e così non godrà dei suoi beni.
Viņš gan strādās, bet to atdos un no tā nebaudīs; cik viņš arī neiemantos, prieka tam nebūs.
19 Perché ha oppresso e abbandonato il povero, s’è impadronito di case che non avea costruite;
Jo viņš nospaidījis un atstājis nabagus, namus viņš laupījis, bet tos neuzcels.
20 perché la sua ingordigia non conobbe requie, egli non salverà nulla di ciò che ha tanto bramato.
Jo viņa kuņģis nebija pildāms, viņš neizglābsies caur savu mantu.
21 La sua voracità non risparmiava nulla, perciò il suo benessere non durerà.
Viņa rīklei nekas neizmuka, tādēļ viņa labums nepastāvēs.
22 Nel colmo dell’abbondanza, si troverà in penuria; la mano di chiunque ebbe a soffrir tormenti si leverà contro lui.
Pašā bagātā pilnībā viņam būs bēdas, visu apbēdināto roka nāks viņam virsū.
23 Quando starà per riempirsi il ventre, ecco Iddio manderà contro a lui l’ardor della sua ira; gliela farà piovere addosso per servirgli di cibo.
Un notiks, lai viņa kuņģis top pilns, tad (Dievs) uz viņu sūtīs savas bardzības karstumu un uz viņu liks lītin līt, lai to rij.
24 Se scampa alle armi di ferro, lo trafigge l’arco di rame.
Viņš bēgs no dzelzs bruņām, un vara stops viņam izšaus cauri.
25 Si strappa il dardo, esso gli esce dal corpo, la punta sfolgorante gli vien fuori dal fiele, lo assalgono i terrori della morte.
Viņš izvelk un no viņa miesām nāk ārā, no viņa žultīm spīdoša dzelzs, un nāves šausmas viņu pārņem.
26 Buio profondo è riservato a’ suoi tesori; lo consumerà un fuoco non attizzato dall’uomo, che divorerà quel che resta nella sua tenda.
Visāda tumsība apklās viņa krājumu, neuzpūsts uguns viņu aprīs, un nomaitās to atlikumu viņa dzīvoklī.
27 Il cielo rivelerà la sua iniquità, e la terra insorgerà contro di lui.
Debess viņa noziegumu darīs zināmu, un zeme celsies pret viņu.
28 Le rendite della sua casa se n’andranno, portate via nel giorno dell’ira di Dio.
Viņa nama krājums aizies, viņam izšķīdīs Dieva dusmības dienā.
29 Tale la parte che Dio riserba all’empio, tale il retaggio che Dio gli destina”.
Šī ir bezdievīga cilvēka daļa no Dieva, un viņa nospriesta mantība no tā stiprā Dieva.
