Giobbe 17
1 Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
| «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است. | ۱ |
2 Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
| به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند. | ۲ |
3 O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
| الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟ | ۳ |
4 Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
| چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت. | ۴ |
5 Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
| کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد. | ۵ |
6 Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
| مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام. | ۶ |
7 L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
| چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده. | ۷ |
8 Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
| راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند. | ۸ |
9 ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
| لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود. | ۹ |
10 Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
| «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت. | ۱۰ |
11 I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
| روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است. | ۱۱ |
12 e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
| شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است. | ۱۲ |
13 Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, (Sheol h7585)
| وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 se ormai dico al sepolcro “tu sei mio padre” e ai vermi: “siete mia madre e mia sorella”,
| و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی. | ۱۴ |
15 dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
| پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟ | ۱۵ |
