Giobbe 11

1 Allora Tsofar di Naama rispose e disse:

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 “Cotesta abbondanza di parole rimarrà ella senza risposta? Basterà egli esser loquace per aver ragione?

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Varranno le tue ciance a far tacere la gente? Farai tu il beffardo, senza che alcuno ti confonda?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Tu dici a Dio: “Quel che sostengo è giusto, e io sono puro nel tuo cospetto”.

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Ma, oh se Iddio volesse parlare e aprir la bocca per risponderti

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 e rivelarti i segreti della sua sapienza poiché infinita è la sua intelligenza vedresti allora come Iddio dimentichi parte della colpa tua.

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Puoi tu scandagliare le profondità di Dio? arrivare a conoscere appieno l’Onnipotente?

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Si tratta di cose più alte del cielo… e tu che faresti? di cose più profonde del soggiorno de’ morti… come le conosceresti? (Sheol h7585)

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol h7585)

9 La lor misura è più lunga della terra, più larga del mare.

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 Se Dio passa, se incarcera, se chiama in giudizio, chi s’opporrà?

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Poich’egli conosce gli uomini perversi, scopre senza sforzo l’iniquità.

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Ma l’insensato diventerà savio, quando un puledro d’onàgro diventerà uomo.

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Tu, però, se ben disponi il cuore, e protendi verso Dio le palme,

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 se allontani il male ch’è nelle tue mani, e non alberghi l’iniquità nelle tue tende,

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 allora alzerai la fronte senza macchia, sarai incrollabile, e non avrai paura di nulla;

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 dimenticherai i tuoi affanni; te ne ricorderai come d’acqua passata;

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 la tua vita sorgerà più fulgida del meriggio, l’oscurità sarà come la luce del mattino.

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Sarai fiducioso perché avrai speranza; ti guarderai bene attorno e ti coricherai sicuro.

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Ti metterai a giacere e niuno ti spaventerà; e molti cercheranno il tuo favore.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Ma gli occhi degli empi verranno meno; non vi sarà più rifugio per loro, e non avranno altra speranza che di esalar l’anima”.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.