Atti 24

1 Cinque giorni dopo, il sommo sacerdote Anania discese con alcuni anziani e con un certo Tertullo, oratore; e si presentarono al governatore per accusar Paolo.

Кала прожыле панч деса, баро рашай Анания, коисавэ пхурэдэра, тай мануш саво жанэл законо Тертуло авиле андэ Кесария, соб тэ ужылисарэл англав баро рай лэ Павлос.

2 Questi essendo stato chiamato, Tertullo comincio ad accusarlo, dicendo:

Ай сар заандярдэ лэ Павлос, о Тертуло ашыля тэ ужылисарэл лэс. — Пативало Фэликсо! Ту и тирэ годятирэ парувима важ амаро народо андярэн амэнди састо миро. Амэ пэ всаворэ тхана и андэ всавори вряма прилас када и наисарас тут.

3 Siccome in grazia tua godiamo molta pace, e per la tua previdenza sono state fatte delle riforme a pro di questa nazione, noi in tutto e per tutto lo riconosciamo, o eccellentissimo Felice, con ogni gratitudine.

4 Ora, per non trattenerti troppo a lungo, ti prego che, secondo la tua condiscendenza, tu ascolti quel che abbiamo a dirti in breve.

Кай тэ на залав тири вряма, мэ мангав тут пав пэско мищимос выашун мэрно налунгуно лав.

5 Abbiam dunque trovato che quest’uomo è una peste, che eccita sedizioni fra tutti i Giudei del mondo, ed è capo della setta de’ Nazarei.

Амэ аракхас, со кадва мануш — сар найлащи дукх. Вов ваздэл лэ иудеёнэн пай всавори люма и исин пхурэдэр пай назаретоско стидимос.

6 Egli ha perfino tentato di profanare il tempio; onde noi l’abbiamo preso; e noi lo volevamo giudicare secondo la nostra legge:

Вов кадя ж камэлас тэ магрисарэл о храмо. Колэсти амэ схутилдэ лэс.

7 ma il tribuno Lisia, sopraggiunto, ce l’ha strappato con violenza dalle mani,

8 ordinando che i suoi accusatori si presentassero dinanzi a te; e da lui, esaminandolo, potrai tu stesso aver piena conoscenza di tutte le cose, delle quali noi l’accusiamo.

Кала ту допушэса лэс, ту ежэно ужанэса пала вся, андэр со амэ ужылисарас лэс.

9 I Giudei si unirono anch’essi nelle accuse, affermando che le cose stavan così.

Иудеёря кадя ж ужылисарэнас лэ Павлос и пхэнэнас, со када вся чячимос.

10 E Paolo, dopo che il governatore gli ebbe fatto cenno che parlasse, rispose: Sapendo che già da molti anni tu sei giudice di questa nazione, parlo con più coraggio a mia difesa.

Баро рай сикадя лэ Павлости, кай вов тэ дэл дума, и кодва ашыля тэ пхэнэл: — Мэ жанав, со ту бут бэрша сындос кадва народо, и колэсти лошаса пхэнава лав пала пэстэ.

11 Poiché tu puoi accertarti che non son più di dodici giorni ch’io salii a Gerusalemme per adorare;

Тути напхарэс авэла тэ ужанэс кода, со на майбут, сар дэшудуй деса палпалэ мэ авилем тэ тэлював Дэвлэсти андо Иерусалимо.

12 ed essi non mi hanno trovato nel tempio, né nelle sinagoghe, né in città a discutere con alcuno, né a far adunata di popolo;

Кола, савэ ман ужылисарэн, на дикхле, кай мэ тэ спорисавав варикаса андо храмо и тэ ваздав лэ манушэн андэ синагоги тай андэ саво-то тхан фороско.

13 e non posson provarti le cose delle quali ora m’accusano.

Онэ на допхэнэна кода, андэр со икхатар ман ужылисарэн.

14 Ma questo ti confesso, che secondo la Via ch’essi chiamano setta, io adoro l’Iddio de’ padri, credendo tutte le cose che sono scritte nella legge e nei profeti;

Мэ прижандював тути, со жав пав Дром Раеско, саво онэ акхарэн хохавно сытяримос. Мэ тэлював Дэвлэсти амарэ дадэнго, патяв всаворэсти, со пистросардо андо Законо тай андэ пророкондирэ лила.

15 avendo in Dio la speranza che nutrono anche costoro che ci sarà una risurrezione de’ giusti e degli ingiusti.

Мандэ кацави ж надия по Дэл, сар и колэндэ манушэндэ, — надия, со чячимастирэ и найчячимастирэ жундёна мулэндар.

16 Per questo anch’io m’esercito ad aver del continuo una coscienza pura dinanzi a Dio e dinanzi agli uomini.

Важ кода мэ терав вся, кай тэ жував жужаса пативаса англав Дэл и англай мануша.

17 Or dopo molti anni, io son venuto a portar elemosine alla mia nazione e a presentar offerte.

Мэ на сымас катэ коискачи бэрша, ай тунчи авилем андо Иерусалимо, кай тэ пэрэдав мэрнэ народости ловэ, савэ стидэ важ чёрорэ, и тэ анав жэртва.

18 Mentre io stavo facendo questo, mi hanno trovato purificato nel tempio, senza assembramento e senza tumulto;

Ай ман дикхле андо храмо, кала мэ теравас жужаримаско обрядо. Катэ на сас нисаво цыписаримаско стидимос, и нико на ваздэласпэ.

19 ed erano alcuni Giudei dell’Asia; questi avrebbero dovuto comparire dinanzi a te ed accusarmi, se avevano cosa alcuna contro a me.

Жыкай кала авиле коискачи иудеёря андай Цыкни Азия. Лэнди и трэбуй сас ман тэ ужылисарэн, сар исин андэр со.

20 D’altronde dicano costoro qual misfatto hanno trovato in me, quando mi presentai dinanzi al Sinedrio;

Мэк мануша, савэ катэ исин, пхэнэн, саво найчячимос онэ аракхле андэ кода, со мэ теравас, кала ман допушэлас Синедрионо.

21 se pur non si tratti di quest’unica parola che gridai, quando comparvi dinanzi a loro: E’ a motivo della risurrezione de’ morti, che io son oggi giudicato da voi.

Мэ домукав, со ужыло андо кода, со, кала тэрдювавас котэ, цыписайлем: — Ман сындосарэн пала кода, со мэ патяв, со жундёна мулэ!

22 Or Felice, che ben conosceva quel che concerneva questa Via, li rimandò a un’altra volta, dicendo: Quando sarà sceso il tribuno Lisia, esaminerò il fatto vostro.

Тунчи Фэликсо, саво майфэдэр жанэлас пала Дром, пхэндя: — Мэ пхэнава пэско лав палав кадва рындо, кала авэла пхурэдэр мия халавдэн Лисиё.

23 E ordinò al centurione che Paolo fosse custodito, ma lasciandogli una qualche libertà, e non vietando ad alcuno de’ suoi di rendergli de’ servigi.

Вов припхэндя пхурэдэрэсти шэлэн халавдэн тэ дикхэл палав Павло, нэ тэ дэл лэсти найбут воля и тэ домукэл лэстирэ амалэн тэ подритярэн лэ Павлос.

24 Or alcuni giorni dopo, Felice, venuto con Drusilla sua moglie, che era giudea, mandò a chiamar Paolo, e l’ascoltò circa la fede in Cristo Gesù.

Кала прожыле коискачи деса, о Фэликсо авиля пэстиря ромняса, сави сас иудейка, ла акхарэнас Друзила. Вов бишалдя палав Павло, кай тэ поашунэн палав лэско патявимос андо Исусо Христосо.

25 Ma ragionando Paolo di giustizia, di temperanza e del giudizio a venire, Felice, tutto spaventato, replicò: Per ora, vattene; e quando ne troverò l’opportunità, ti manderò a chiamare.

Павло дэлас дума палав жужымаско жувимос, со трэбуй тэ ритярэл пэс андэ васта и палав сындо, саво авэла. Фэликсо пэрэдарайля тай пхэндя: — Хутилэла пэ адес! Жатар! Сар трэбуй авэла, мэ тут акхарава.

26 Egli sperava, in pari tempo, che da Paolo gli sarebbe dato del denaro; per questo lo mandava spesso a chiamare e discorreva con lui.

Вов кадя ажутярэлас, со Павло дэла лэсти ловэ, колэсти бут молоря припхэнэлас тэ анэн лэс и дэлас дума лэса.

27 Or in capo a due anni, Felice ebbe per successore Porcio Festo; e Felice, volendo far cosa grata ai Giudei, lasciò Paolo in prigione.

Прожыля дуй бэрш, по Фэликсоско тхан тэрдиля Порцыё Фэсто. Ай о Фэликсо камля тэ терэл мишто иудеёнди и ашадя лэ Павлос андо баруно.