Atti 2
1 E come il giorno della Pentecoste fu giunto, tutti erano insieme nel medesimo luogo.
അപരഞ്ച നിസ്താരോത്സവാത് പരം പഞ്ചാശത്തമേ ദിനേ സമുപസ്ഥിതേ സതി തേ സർവ്വേ ഏകാചിത്തീഭൂയ സ്ഥാന ഏകസ്മിൻ മിലിതാ ആസൻ|
2 E di subito si fece dal cielo un suono come di vento impetuoso che soffia, ed esso riempì tutta la casa dov’essi sedevano.
ഏതസ്മിന്നേവ സമയേഽകസ്മാദ് ആകാശാത് പ്രചണ്ഡാത്യുഗ്രവായോഃ ശബ്ദവദ് ഏകഃ ശബ്ദ ആഗത്യ യസ്മിൻ ഗൃഹേ ത ഉപാവിശൻ തദ് ഗൃഹം സമസ്തം വ്യാപ്നോത്|
3 E apparvero loro delle lingue come di fuoco che si dividevano, e se ne posò una su ciascuno di loro.
തതഃ പരം വഹ്നിശിഖാസ്വരൂപാ ജിഹ്വാഃ പ്രത്യക്ഷീഭൂയ വിഭക്താഃ സത്യഃ പ്രതിജനോർദ്ധ്വേ സ്ഥഗിതാ അഭൂവൻ|
4 E tutti furon ripieni dello Spirito Santo, e cominciarono a parlare in altre lingue, secondo che lo Spirito dava loro d’esprimersi.
തസ്മാത് സർവ്വേ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണാഃ സന്ത ആത്മാ യഥാ വാചിതവാൻ തദനുസാരേണാന്യദേശീയാനാം ഭാഷാ ഉക്തവന്തഃ|
5 Or in Gerusalemme si trovavan di soggiorno dei Giudei, uomini religiosi d’ogni nazione di sotto il cielo.
തസ്മിൻ സമയേ പൃഥിവീസ്ഥസർവ്വദേശേഭ്യോ യിഹൂദീയമതാവലമ്ബിനോ ഭക്തലോകാ യിരൂശാലമി പ്രാവസൻ;
6 Ed essendosi fatto quel suono, la moltitudine si radunò e fu confusa, perché ciascuno li udiva parlare nel suo proprio linguaggio.
തസ്യാഃ കഥായാഃ കിംവദന്ത്യാ ജാതത്വാത് സർവ്വേ ലോകാ മിലിത്വാ നിജനിജഭാഷയാ ശിഷ്യാണാം കഥാകഥനം ശ്രുത്വാ സമുദ്വിഗ്നാ അഭവൻ|
7 E tutti stupivano e si maravigliavano, dicendo: Ecco, tutti costoro che parlano non son eglino Galilei?
സർവ്വഏവ വിസ്മയാപന്നാ ആശ്ചര്യ്യാന്വിതാശ്ച സന്തഃ പരസ്പരം ഉക്തവന്തഃ പശ്യത യേ കഥാം കഥയന്തി തേ സർവ്വേ ഗാലീലീയലോകാഃ കിം ന ഭവന്തി?
8 E com’è che li udiamo parlare ciascuno nel nostro proprio natìo linguaggio?
തർഹി വയം പ്രത്യേകശഃ സ്വസ്വജന്മദേശീയഭാഷാഭിഃ കഥാ ഏതേഷാം ശൃണുമഃ കിമിദം?
9 Noi Parti, Medi, Elamiti, abitanti della Mesopotamia, della Giudea e della Cappadocia, del Ponto e dell’Asia,
പാർഥീ-മാദീ-അരാമ്നഹരയിമ്ദേശനിവാസിമനോ യിഹൂദാ-കപ്പദകിയാ-പന്ത-ആശിയാ-
10 della Frigia e della Panfilia, dell’Egitto e delle parti della Libia Cirenaica, e avventizi Romani,
ഫ്രുഗിയാ-പമ്ഫുലിയാ-മിസരനിവാസിനഃ കുരീണീനികടവർത്തിലൂബീയപ്രദേശനിവാസിനോ രോമനഗരാദ് ആഗതാ യിഹൂദീയലോകാ യിഹൂദീയമതഗ്രാഹിണഃ ക്രീതീയാ അരാബീയാദയോ ലോകാശ്ച യേ വയമ്
11 tanto Giudei che proseliti, Cretesi ed Arabi, li udiamo parlar delle cose grandi di Dio nelle nostre lingue.
അസ്മാകം നിജനിജഭാഷാഭിരേതേഷാമ് ഈശ്വരീയമഹാകർമ്മവ്യാഖ്യാനം ശൃണുമഃ|
12 E tutti stupivano ed eran perplessi dicendosi l’uno all’altro: Che vuol esser questo?
ഇത്ഥം തേ സർവ്വഏവ വിസ്മയാപന്നാഃ സന്ദിഗ്ധചിത്താഃ സന്തഃ പരസ്പരമൂചുഃ, അസ്യ കോ ഭാവഃ?
13 Ma altri, beffandosi, dicevano: Son pieni di vin dolce.
അപരേ കേചിത് പരിഹസ്യ കഥിതവന്ത ഏതേ നവീനദ്രാക്ഷാരസേന മത്താ അഭവൻ|
14 Ma Pietro, levatosi in piè con gli undici, alzò la voce e parlò loro in questa maniera: Uomini giudei, e voi tutti che abitate in Gerusalemme, siavi noto questo, e prestate orecchio alle mie parole.
തദാ പിതര ഏകാദശഭി ർജനൈഃ സാകം തിഷ്ഠൻ താല്ലോകാൻ ഉച്ചൈഃകാരമ് അവദത്, ഹേ യിഹൂദീയാ ഹേ യിരൂശാലമ്നിവാസിനഃ സർവ്വേ, അവധാനം കൃത്വാ മദീയവാക്യം ബുധ്യധ്വം|
15 Perché costoro non sono ebbri, come voi supponete, poiché non è che la terza ora del giorno:
ഇദാനീമ് ഏകയാമാദ് അധികാ വേലാ നാസ്തി തസ്മാദ് യൂയം യദ് അനുമാഥ മാനവാ ഇമേ മദ്യപാനേന മത്താസ്തന്ന|
16 ma questo è quel che fu detto per mezzo del profeta Gioele:
കിന്തു യോയേൽഭവിഷ്യദ്വക്ത്രൈതദ്വാക്യമുക്തം യഥാ,
17 E avverrà negli ultimi giorni, dice Iddio, che io spanderò del mio Spirito sopra ogni carne; e i vostri figliuoli e le vostre figliuole profeteranno, e i vostri giovani vedranno delle visioni, e i vostri vecchi sogneranno dei sogni.
ഈശ്വരഃ കഥയാമാസ യുഗാന്തസമയേ ത്വഹമ്| വർഷിഷ്യാമി സ്വമാത്മാനം സർവ്വപ്രാണ്യുപരി ധ്രുവമ്| ഭാവിവാക്യം വദിഷ്യന്തി കന്യാഃ പുത്രാശ്ച വസ്തുതഃ| പ്രത്യാദേശഞ്ച പ്രാപ്സ്യന്തി യുഷ്മാകം യുവമാനവാഃ| തഥാ പ്രാചീനലോകാസ്തു സ്വപ്നാൻ ദ്രക്ഷ്യന്തി നിശ്ചിതം|
18 E anche sui miei servi e sulle mie serventi, in quei giorni, spanderò del mio Spirito, e profeteranno.
വർഷിഷ്യാമി തദാത്മാനം ദാസദാസീജനോപിരി| തേനൈവ ഭാവിവാക്യം തേ വദിഷ്യന്തി ഹി സർവ്വശഃ|
19 E farò prodigi su nel cielo, e segni giù sulla terra; sangue e fuoco, e vapor di fumo.
ഊർദ്ധ്വസ്ഥേ ഗഗണേ ചൈവ നീചസ്ഥേ പൃഥിവീതലേ| ശോണിതാനി ബൃഹദ്ഭാനൂൻ ഘനധൂമാദികാനി ച| ചിഹ്നാനി ദർശയിഷ്യാമി മഹാശ്ചര്യ്യക്രിയാസ്തഥാ|
20 Il sole sarà mutato in tenebre, e la luna in sangue, prima che venga il grande e glorioso giorno, che è il giorno del Signore.
മഹാഭയാനകസ്യൈവ തദ്ദിനസ്യ പരേശിതുഃ| പുരാഗമാദ് രവിഃ കൃഷ്ണോ രക്തശ്ചന്ദ്രോ ഭവിഷ്യതഃ|
21 Ed avverrà che chiunque avrà invocato il nome del Signore sarà salvato.
കിന്തു യഃ പരമേശസ്യ നാമ്നി സമ്പ്രാർഥയിഷ്യതേ| സഏവ മനുജോ നൂനം പരിത്രാതോ ഭവിഷ്യതി||
22 Uomini israeliti, udite queste parole: Gesù il Nazareno, uomo che Dio ha accreditato fra voi mediante opere potenti e prodigi e segni che Dio fece per mezzo di lui fra voi, come voi stessi ben sapete,
അതോ ഹേ ഇസ്രായേല്വംശീയലോകാഃ സർവ്വേ കഥായാമേതസ്യാമ് മനോ നിധദ്ധ്വം നാസരതീയോ യീശുരീശ്വരസ്യ മനോനീതഃ പുമാൻ ഏതദ് ഈശ്വരസ്തത്കൃതൈരാശ്ചര്യ്യാദ്ഭുതകർമ്മഭി ർലക്ഷണൈശ്ച യുഷ്മാകം സാക്ഷാദേവ പ്രതിപാദിതവാൻ ഇതി യൂയം ജാനീഥ|
23 quest’uomo, allorché vi fu dato nelle mani per il determinato consiglio e per la prescienza di Dio, voi, per man d’iniqui, inchiodandolo sulla croce, lo uccideste;
തസ്മിൻ യീശൗ ഈശ്വരസ്യ പൂർവ്വനിശ്ചിതമന്ത്രണാനിരൂപണാനുസാരേണ മൃത്യൗ സമർപിതേ സതി യൂയം തം ധൃത്വാ ദുഷ്ടലോകാനാം ഹസ്തൈഃ ക്രുശേ വിധിത്വാഹത|
24 ma Dio lo risuscitò, avendo sciolto gli angosciosi legami della morte, perché non era possibile ch’egli fosse da essa ritenuto.
കിന്ത്വീശ്വരസ്തം നിധനസ്യ ബന്ധനാന്മോചയിത്വാ ഉദസ്ഥാപയത് യതഃ സ മൃത്യുനാ ബദ്ധസ്തിഷ്ഠതീതി ന സമ്ഭവതി|
25 Poiché Davide dice di lui: Io ho avuto del continuo il Signore davanti agli occhi, perché egli è alla mia destra, affinché io non sia smosso.
ഏതസ്തിൻ ദായൂദപി കഥിതവാൻ യഥാ, സർവ്വദാ മമ സാക്ഷാത്തം സ്ഥാപയ പരമേശ്വരം| സ്ഥിതേ മദ്ദക്ഷിണേ തസ്മിൻ സ്ഖലിഷ്യാമി ത്വഹം നഹി|
26 Perciò s’è rallegrato il cuor mio, e ha giubilato la mia lingua, e anche la mia carne riposerà in isperanza;
ആനന്ദിഷ്യതി തദ്ധേതോ ർമാമകീനം മനസ്തു വൈ| ആഹ്ലാദിഷ്യതി ജിഹ്വാപി മദീയാ തു തഥൈവ ച| പ്രത്യാശയാ ശരീരന്തു മദീയം വൈശയിഷ്യതേ|
27 poiché tu non lascerai l’anima mia nell’Ades, e non permetterai che il tuo Santo vegga la corruzione. (Hadēs g86)
പരലോകേ യതോ ഹേതോസ്ത്വം മാം നൈവ ഹി ത്യക്ഷ്യസി| സ്വകീയം പുണ്യവന്തം ത്വം ക്ഷയിതും നൈവ ദാസ്യസി| ഏവം ജീവനമാർഗം ത്വം മാമേവ ദർശയിഷ്യസി| (Hadēs g86)
28 Tu m’hai fatto conoscere le vie della vita; tu mi riempirai di letizia con la tua presenza.
സ്വസമ്മുഖേ യ ആനന്ദോ ദക്ഷിണേ സ്വസ്യ യത് സുഖം| അനന്തം തേന മാം പൂർണം കരിഷ്യസി ന സംശയഃ||
29 Uomini fratelli, ben può liberamente dirvisi intorno al patriarca Davide, ch’egli morì e fu sepolto; e la sua tomba è ancora al dì d’oggi fra noi.
ഹേ ഭ്രാതരോഽസ്മാകം തസ്യ പൂർവ്വപുരുഷസ്യ ദായൂദഃ കഥാം സ്പഷ്ടം കഥയിതും മാമ് അനുമന്യധ്വം, സ പ്രാണാൻ ത്യക്ത്വാ ശ്മശാനേ സ്ഥാപിതോഭവദ് അദ്യാപി തത് ശ്മശാനമ് അസ്മാകം സന്നിധൗ വിദ്യതേ|
30 Egli dunque, essendo profeta e sapendo che Dio gli avea con giuramento promesso che sul suo trono avrebbe fatto sedere uno dei suoi discendenti,
ഫലതോ ലൗകികഭാവേന ദായൂദോ വംശേ ഖ്രീഷ്ടം ജന്മ ഗ്രാഹയിത്വാ തസ്യൈവ സിംഹാസനേ സമുവേഷ്ടും തമുത്ഥാപയിഷ്യതി പരമേശ്വരഃ ശപഥം കുത്വാ ദായൂദഃ സമീപ ഇമമ് അങ്ഗീകാരം കൃതവാൻ,
31 antivedendola, parlò della risurrezione di Cristo, dicendo che non sarebbe stato lasciato nell’Ades, e che la sua carne non avrebbe veduto la corruzione. (Hadēs g86)
ഇതി ജ്ഞാത്വാ ദായൂദ് ഭവിഷ്യദ്വാദീ സൻ ഭവിഷ്യത്കാലീയജ്ഞാനേന ഖ്രീഷ്ടോത്ഥാനേ കഥാമിമാം കഥയാമാസ യഥാ തസ്യാത്മാ പരലോകേ ന ത്യക്ഷ്യതേ തസ്യ ശരീരഞ്ച ന ക്ഷേഷ്യതി; (Hadēs g86)
32 Questo Gesù, Iddio l’ha risuscitato; del che noi tutti siamo testimoni.
അതഃ പരമേശ്വര ഏനം യീശും ശ്മശാനാദ് ഉദസ്ഥാപയത് തത്ര വയം സർവ്വേ സാക്ഷിണ ആസ്മഹേ|
33 Egli dunque, essendo stato esaltato dalla destra di Dio, e avendo ricevuto dal Padre lo Spirito Santo promesso, ha sparso quello che ora vedete e udite.
സ ഈശ്വരസ്യ ദക്ഷിണകരേണോന്നതിം പ്രാപ്യ പവിത്ര ആത്മിന പിതാ യമങ്ഗീകാരം കൃതവാൻ തസ്യ ഫലം പ്രാപ്യ യത് പശ്യഥ ശൃണുഥ ച തദവർഷത്|
34 Poiché Davide non è salito in cielo; anzi egli stesso dice: Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra,
യതോ ദായൂദ് സ്വർഗം നാരുരോഹ കിന്തു സ്വയമ് ഇമാം കഥാമ് അകഥയദ് യഥാ, മമ പ്രഭുമിദം വാക്യമവദത് പരമേശ്വരഃ|
35 finché io abbia posto i tuoi nemici per sgabello de’ tuoi piedi.
തവ ശത്രൂനഹം യാവത് പാദപീഠം കരോമി ന| താവത് കാലം മദീയേ ത്വം ദക്ഷവാർശ്വ ഉപാവിശ|
36 Sappia dunque sicuramente tutta la casa d’Israele che Iddio ha fatto e Signore e Cristo quel Gesù che voi avete crocifisso.
അതോ യം യീശും യൂയം ക്രുശേഽഹത പരമേശ്വരസ്തം പ്രഭുത്വാഭിഷിക്തത്വപദേ ന്യയുംക്തേതി ഇസ്രായേലീയാ ലോകാ നിശ്ചിതം ജാനന്തു|
37 Or essi, udite queste cose, furon compunti nel cuore, e dissero a Pietro e agli altri apostoli: Fratelli, che dobbiam fare?
ഏതാദൃശീം കഥാം ശ്രുത്വാ തേഷാം ഹൃദയാനാം വിദീർണത്വാത് തേ പിതരായ തദന്യപ്രേരിതേഭ്യശ്ച കഥിതവന്തഃ, ഹേ ഭ്രാതൃഗണ വയം കിം കരിഷ്യാമഃ?
38 E Pietro a loro: Ravvedetevi, e ciascun di voi sia battezzato nel nome di Gesù Cristo, per la remission de’ vostri peccati, e voi riceverete il dono dello Spirito Santo.
തതഃ പിതരഃ പ്രത്യവദദ് യൂയം സർവ്വേ സ്വം സ്വം മനഃ പരിവർത്തയധ്വം തഥാ പാപമോചനാർഥം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ മജ്ജിതാശ്ച ഭവത, തസ്മാദ് ദാനരൂപം പരിത്രമ് ആത്മാനം ലപ്സ്യഥ|
39 Poiché per voi è la promessa, e per i vostri figliuoli, e per tutti quelli che son lontani, per quanti il Signore Iddio nostro ne chiamerà.
യതോ യുഷ്മാകം യുഷ്മത്സന്താനാനാഞ്ച ദൂരസ്ഥസർവ്വലോകാനാഞ്ച നിമിത്തമ് അർഥാദ് അസ്മാകം പ്രഭുഃ പരമേശ്വരോ യാവതോ ലാകാൻ ആഹ്വാസ്യതി തേഷാം സർവ്വേഷാം നിമിത്തമ് അയമങ്ഗീകാര ആസ്തേ|
40 E con molte altre parole li scongiurava e li esortava dicendo: Salvatevi da questa perversa generazione.
ഏതദന്യാഭി ർബഹുകഥാഭിഃ പ്രമാണം ദത്വാകഥയത് ഏതേഭ്യോ വിപഥഗാമിഭ്യോ വർത്തമാനലോകേഭ്യഃ സ്വാൻ രക്ഷത|
41 Quelli dunque i quali accettarono la sua parola, furon battezzati; e in quel giorno furono aggiunte a loro circa tremila persone.
തതഃ പരം യേ സാനന്ദാസ്താം കഥാമ് അഗൃഹ്ലൻ തേ മജ്ജിതാ അഭവൻ| തസ്മിൻ ദിവസേ പ്രായേണ ത്രീണി സഹസ്രാണി ലോകാസ്തേഷാം സപക്ഷാഃ സന്തഃ
42 Ed erano perseveranti nell’attendere all’insegnamento degli apostoli, nella comunione fraterna, nel rompere il pane e nelle preghiere.
പ്രേരിതാനാമ് ഉപദേശേ സങ്ഗതൗ പൂപഭഞ്ജനേ പ്രാർഥനാസു ച മനഃസംയോഗം കൃത്വാതിഷ്ഠൻ|
43 E ogni anima era presa da timore; e molti prodigi e segni eran fatti dagli apostoli.
പ്രേരിതൈ ർനാനാപ്രകാരലക്ഷണേഷു മഹാശ്ചര്യ്യകർമമസു ച ദർശിതേഷു സർവ്വലോകാനാം ഭയമുപസ്ഥിതം|
44 E tutti quelli che credevano erano insieme, ed aveano ogni cosa in comune;
വിശ്വാസകാരിണഃ സർവ്വ ച സഹ തിഷ്ഠനതഃ| സ്വേഷാം സർവ്വാഃ സമ്പത്തീഃ സാധാരണ്യേന സ്ഥാപയിത്വാഭുഞ്ജത|
45 e vendevano le possessioni ed i beni, e li distribuivano a tutti, secondo il bisogno di ciascuno.
ഫലതോ ഗൃഹാണി ദ്രവ്യാണി ച സർവ്വാണി വിക്രീയ സർവ്വേഷാം സ്വസ്വപ്രയോജനാനുസാരേണ വിഭജ്യ സർവ്വേഭ്യോഽദദൻ|
46 E tutti i giorni, essendo di pari consentimento assidui al tempio, e rompendo il pane nelle case, prendevano il loro cibo assieme con letizia e semplicità di cuore,
സർവ്വ ഏകചിത്തീഭൂയ ദിനേ ദിനേ മന്ദിരേ സന്തിഷ്ഠമാനാ ഗൃഹേ ഗൃഹേ ച പൂപാനഭഞ്ജന്ത ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കുർവ്വന്തോ ലോകൈഃ സമാദൃതാഃ പരമാനന്ദേന സരലാന്തഃകരണേന ഭോജനം പാനഞ്ചകുർവ്വൻ|
47 lodando Iddio, e avendo il favore di tutto il popolo. E il Signore aggiungeva ogni giorno alla loro comunità quelli che erano sulla via della salvazione.
പരമേശ്വരോ ദിനേ ദിനേ പരിത്രാണഭാജനൈ ർമണ്ഡലീമ് അവർദ്ധയത്|
