Atti 14
1 Or avvenne che in Iconio pure Paolo e Barnaba entrarono nella sinagoga dei Giudei e parlarono in maniera che una gran moltitudine di Giudei e di Greci credette.
తౌ ద్వౌ జనౌ యుగపద్ ఇకనియనగరస్థయిహూదీయానాం భజనభవనం గత్వా యథా బహవో యిహూదీయా అన్యదేశీయలోకాశ్చ వ్యశ్వసన్ తాదృశీం కథాం కథితవన్తౌ|
2 Ma i Giudei, rimasti disubbidienti, misero su e inasprirono gli animi dei Gentili contro i fratelli.
కిన్తు విశ్వాసహీనా యిహూదీయా అన్యదేశీయలోకాన్ కుప్రవృత్తిం గ్రాహయిత్వా భ్రాతృగణం ప్రతి తేషాం వైరం జనితవన్తః|
3 Essi dunque dimoraron quivi molto tempo, predicando con franchezza, fidenti nel Signore, il quale rendeva testimonianza alla parola della sua grazia, concedendo che per le lor mani si facessero segni e prodigi.
అతః స్వానుగ్రహకథాయాః ప్రమాణం దత్వా తయో ర్హస్తై ర్బహులక్షణమ్ అద్భుతకర్మ్మ చ ప్రాకాశయద్ యః ప్రభుస్తస్య కథా అక్షోభేన ప్రచార్య్య తౌ తత్ర బహుదినాని సమవాతిష్ఠేతాం|
4 Ma la popolazione della città era divisa; gli uni tenevano per i Giudei, e gli altri per gli apostoli.
కిన్తు కియన్తో లోకా యిహూదీయానాం సపక్షాః కియన్తో లోకాః ప్రేరితానాం సపక్షా జాతాః, అతో నాగరికజననివహమధ్యే భిన్నవాక్యత్వమ్ అభవత్|
5 Ma essendo scoppiato un moto dei Gentili e dei Giudei coi loro capi, per recare ingiuria agli apostoli e lapidarli,
అన్యదేశీయా యిహూదీయాస్తేషామ్ అధిపతయశ్చ దౌరాత్మ్యం కుత్వా తౌ ప్రస్తరైరాహన్తుమ్ ఉద్యతాః|
6 questi, conosciuta la cosa, se ne fuggirono nelle città di Licaonia, Listra e Derba e nel paese d’intorno;
తౌ తద్వార్త్తాం ప్రాప్య పలాయిత్వా లుకాయనియాదేశస్యాన్తర్వ్వర్త్తిలుస్త్రాదర్బ్బో
7 e quivi si misero ad evangelizzare.
తత్సమీపస్థదేశఞ్చ గత్వా తత్ర సుసంవాదం ప్రచారయతాం|
8 Or in Listra c’era un certo uomo, impotente nei piedi, che stava sempre a sedere, essendo zoppo dalla nascita, e non aveva mai camminato.
తత్రోభయపాదయోశ్చలనశక్తిహీనో జన్మారభ్య ఖఞ్జః కదాపి గమనం నాకరోత్ ఏతాదృశ ఏకో మానుషో లుస్త్రానగర ఉపవిశ్య పౌలస్య కథాం శ్రుతవాన్|
9 Egli udì parlare Paolo, il quale, fissati in lui gli occhi, e vedendo che avea fede da esser sanato,
ఏతస్మిన్ సమయే పౌలస్తమ్ప్రతి దృష్టిం కృత్వా తస్య స్వాస్థ్యే విశ్వాసం విదిత్వా ప్రోచ్చైః కథితవాన్
10 disse ad alta voce: Lèvati ritto in piè. Ed egli saltò su, e si mise a camminare.
పద్భ్యాముత్తిష్ఠన్ ఋజు ర్భవ| తతః స ఉల్లమ్ఫం కృత్వా గమనాగమనే కుతవాన్|
11 E le turbe, avendo veduto ciò che Paolo avea fatto, alzarono la voce, dicendo in lingua licaonica: Gli dèi hanno preso forma umana, e sono discesi fino a noi.
తదా లోకాః పౌలస్య తత్ కార్య్యం విలోక్య లుకాయనీయభాషయా ప్రోచ్చైః కథామేతాం కథితవన్తః, దేవా మనుష్యరూపం ధృత్వాస్మాకం సమీపమ్ అవారోహన్|
12 E chiamavano Barnaba, Giove, e Paolo, Mercurio, perché era il primo a parlare.
తే బర్ణబ్బాం యూపితరమ్ అవదన్ పౌలశ్చ ముఖ్యో వక్తా తస్మాత్ తం మర్కురియమ్ అవదన్|
13 E il sacerdote di Giove, il cui tempio era all’entrata della città, menò dinanzi alle porte tori e ghirlande, e volea sacrificare con le turbe.
తస్య నగరస్య సమ్ముఖే స్థాపితస్య యూపితరవిగ్రహస్య యాజకో వృషాన్ పుష్పమాలాశ్చ ద్వారసమీపమ్ ఆనీయ లోకైః సర్ద్ధం తావుద్దిశ్య సముత్సృజ్య దాతుమ్ ఉద్యతః|
14 Ma gli apostoli Barnaba e Paolo, udito ciò, si stracciarono i vestimenti, e saltarono in mezzo alla moltitudine, esclamando:
తద్వార్త్తాం శ్రుత్వా బర్ణబ్బాపౌలౌ స్వీయవస్త్రాణి ఛిత్వా లోకానాం మధ్యం వేగేన ప్రవిశ్య ప్రోచ్చైః కథితవన్తౌ,
15 Uomini, perché fate queste cose? Anche noi siamo uomini della stessa natura che voi; e vi predichiamo che da queste cose vane vi convertiate all’Iddio vivente, che ha fatto il cielo, la terra, il mare e tutte le cose che sono in essi;
హే మహేచ్ఛాః కుత ఏతాదృశం కర్మ్మ కురుథ? ఆవామపి యుష్మాదృశౌ సుఖదుఃఖభోగినౌ మనుష్యౌ, యుయమ్ ఏతాః సర్వ్వా వృథాకల్పనాః పరిత్యజ్య యథా గగణవసున్ధరాజలనిధీనాం తన్మధ్యస్థానాం సర్వ్వేషాఞ్చ స్రష్టారమమరమ్ ఈశ్వరం ప్రతి పరావర్త్తధ్వే తదర్థమ్ ఆవాం యుష్మాకం సన్నిధౌ సుసంవాదం ప్రచారయావః|
16 che nelle età passate ha lasciato camminare nelle loro vie tutte le nazioni,
స ఈశ్వరః పూర్వ్వకాలే సర్వ్వదేశీయలోకాన్ స్వస్వమార్గే చలితుమనుమతిం దత్తవాన్,
17 benché non si sia lasciato senza testimonianza, facendo del bene, mandandovi dal cielo piogge e stagioni fruttifere, dandovi cibo in abbondanza, e letizia ne’ vostri cuori.
తథాపి ఆకాశాత్ తోయవర్షణేన నానాప్రకారశస్యోత్పత్యా చ యుష్మాకం హితైషీ సన్ భక్ష్యైరాననదేన చ యుష్మాకమ్ అన్తఃకరణాని తర్పయన్ తాని దానాని నిజసాక్షిస్వరూపాణి స్థపితవాన్|
18 E dicendo queste cose, a mala pena trattennero le turbe dal sacrificar loro.
కిన్తు తాదృశాయాం కథాయాం కథితాయామపి తయోః సమీప ఉత్సర్జనాత్ లోకనివహం ప్రాయేణ నివర్త్తయితుం నాశక్నుతామ్|
19 Or sopraggiunsero quivi de’ Giudei da Antiochia e da Iconio; i quali, avendo persuaso le turbe, lapidarono Paolo e lo trascinaron fuori della città, credendolo morto.
ఆన్తియఖియా-ఇకనియనగరాభ్యాం కతిపయయిహూదీయలోకా ఆగత్య లోకాన్ ప్రావర్త్తయన్త తస్మాత్ తై పౌలం ప్రస్తరైరాఘ్నన్ తేన స మృత ఇతి విజ్ఞాయ నగరస్య బహిస్తమ్ ఆకృష్య నీతవన్తః|
20 Ma essendosi i discepoli raunati intorno a lui, egli si rialzò, ed entrò nella città; e il giorno seguente, partì con Barnaba per Derba.
కిన్తు శిష్యగణే తస్య చతుర్దిశి తిష్ఠతి సతి స స్వయమ్ ఉత్థాయ పునరపి నగరమధ్యం ప్రావిశత్ తత్పరేఽహని బర్ణబ్బాసహితో దర్బ్బీనగరం గతవాన్|
21 E avendo evangelizzata quella città e fatti molti discepoli se ne tornarono a Listra, a Iconio ed Antiochia,
తత్ర సుసంవాదం ప్రచార్య్య బహులోకాన్ శిష్యాన్ కృత్వా తౌ లుస్త్రామ్ ఇకనియమ్ ఆన్తియఖియాఞ్చ పరావృత్య గతౌ|
22 confermando gli animi dei discepoli, esortandoli a perseverare nella fede, dicendo loro che dobbiamo entrare nel regno di Dio attraverso molte tribolazioni.
బహుదుఃఖాని భుక్త్వాపీశ్వరరాజ్యం ప్రవేష్టవ్యమ్ ఇతి కారణాద్ ధర్మ్మమార్గే స్థాతుం వినయం కృత్వా శిష్యగణస్య మనఃస్థైర్య్యమ్ అకురుతాం|
23 E fatti eleggere per ciascuna chiesa degli anziani, dopo aver pregato e digiunato, raccomandarono i fratelli al Signore, nel quale aveano creduto.
మణ్డలీనాం ప్రాచీనవర్గాన్ నియుజ్య ప్రార్థనోపవాసౌ కృత్వా యత్ప్రభౌ తే వ్యశ్వసన్ తస్య హస్తే తాన్ సమర్ప్య
24 E traversata la Pisidia, vennero in Panfilia.
పిసిదియామధ్యేన పామ్ఫులియాదేశం గతవన్తౌ|
25 E dopo aver annunziata la Parola in Perga, discesero ad Attalia;
పశ్చాత్ పర్గానగరం గత్వా సుసంవాదం ప్రచార్య్య అత్తాలియానగరం ప్రస్థితవన్తౌ|
26 e di là navigarono verso Antiochia, di dove erano stati raccomandati alla grazia di Dio, per l’opera che aveano compiuta.
తస్మాత్ సముద్రపథేన గత్వా తాభ్యాం యత్ కర్మ్మ సమ్పన్నం తత్కర్మ్మ సాధయితుం యన్నగరే దయాలోరీశ్వరస్య హస్తే సమర్పితౌ జాతౌ తద్ ఆన్తియఖియానగరం గతవన్తా|
27 Giunti colà e raunata la chiesa, riferirono tutte le cose che Dio avea fatte per mezzo di loro, e come avea aperta la porta della fede ai Gentili.
తత్రోపస్థాయ తన్నగరస్థమణ్డలీం సంగృహ్య స్వాభ్యామ ఈశ్వరో యద్యత్ కర్మ్మకరోత్ తథా యేన ప్రకారేణ భిన్నదేశీయలోకాన్ ప్రతి విశ్వాసరూపద్వారమ్ అమోచయద్ ఏతాన్ సర్వ్వవృత్తాన్తాన్ తాన్ జ్ఞాపితవన్తౌ|
28 E stettero non poco tempo coi discepoli.
తతస్తౌ శిర్య్యైః సార్ద్ధం తత్ర బహుదినాని న్యవసతామ్|
