2 Timoteo 4
1 Io te ne scongiuro nel cospetto di Dio e di Cristo Gesù che ha da giudicare i vivi e i morti, e per la sua apparizione e per il suo regno:
ഈശ്വരസ്യ ഗോചരേ യശ്ച യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സ്വീയാഗമനകാലേ സ്വരാജത്വേന ജീവതാം മൃതാനാഞ്ച ലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തസ്യ ഗോചരേ ഽഹം ത്വാമ് ഇദം ദൃഢമ് ആജ്ഞാപയാമി|
2 Predica la Parola, insisti a tempo e fuor di tempo, riprendi, sgrida, esorta con grande pazienza e sempre istruendo.
ത്വം വാക്യം ഘോഷയ കാലേഽകാലേ ചോത്സുകോ ഭവ പൂർണയാ സഹിഷ്ണുതയാ ശിക്ഷയാ ച ലോകാൻ പ്രബോധയ ഭർത്സയ വിനയസ്വ ച|
3 Perché verrà il tempo che non sopporteranno la sana dottrina; ma per prurito d’udire si accumuleranno dottori secondo le loro proprie voglie
യത ഏതാദൃശഃ സമയ ആയാതി യസ്മിൻ ലോകാ യഥാർഥമ് ഉപദേശമ് അസഹ്യമാനാഃ കർണകണ്ഡൂയനവിശിഷ്ടാ ഭൂത്വാ നിജാഭിലാഷാത് ശിക്ഷകാൻ സംഗ്രഹീഷ്യന്തി
4 e distoglieranno le orecchie dalla verità e si volgeranno alle favole.
സത്യമതാച്ച ശ്രോത്രാണി നിവർത്ത്യ വിപഥഗാമിനോ ഭൂത്വോപാഖ്യാനേഷു പ്രവർത്തിഷ്യന്തേ;
5 Ma tu sii vigilante in ogni cosa, soffri afflizioni, fa l’opera d’evangelista, compi tutti i doveri del tuo ministerio.
കിന്തു ത്വം സർവ്വവിഷയേ പ്രബുദ്ധോ ഭവ ദുഃഖഭോഗം സ്വീകുരു സുസംവാദപ്രചാരകസ്യ കർമ്മ സാധയ നിജപരിചര്യ്യാം പൂർണത്വേന കുരു ച|
6 Quanto a me io sto per esser offerto a mo’ di libazione, e il tempo della mia dipartenza è giunto.
മമ പ്രാണാനാമ് ഉത്സർഗോ ഭവതി മമ പ്രസ്ഥാനകാലശ്ചോപാതിഷ്ഠത്|
7 Io ho combattuto il buon combattimento, ho finito la corsa, ho serbata la fede;
അഹമ് ഉത്തമയുദ്ധം കൃതവാൻ ഗന്തവ്യമാർഗസ്യാന്തം യാവദ് ധാവിതവാൻ വിശ്വാസഞ്ച രക്ഷിതവാൻ|
8 del rimanente mi è riservata la corona di giustizia che il Signore, il giusto giudice, mi assegnerà in quel giorno; e non solo a me, ma anche a tutti quelli che avranno amato la sua apparizione.
ശേഷം പുണ്യമുകുടം മദർഥം രക്ഷിതം വിദ്യതേ തച്ച തസ്മിൻ മഹാദിനേ യഥാർഥവിചാരകേണ പ്രഭുനാ മഹ്യം ദായിഷ്യതേ കേവലം മഹ്യമ് ഇതി നഹി കിന്തു യാവന്തോ ലോകാസ്തസ്യാഗമനമ് ആകാങ്ക്ഷന്തേ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ ഽപി ദായിഷ്യതേ|
9 Studiati di venir tosto da me;
ത്വം ത്വരയാ മത്സമീപമ് ആഗന്തും യതസ്വ,
10 poiché Dema, avendo amato il presente secolo, mi ha lasciato e se n’è andato a Tessalonica. Crescente è andato in Galazia, Tito in Dalmazia. Luca solo è meco. (aiōn g165)
യതോ ദീമാ ഐഹികസംസാരമ് ഈഹമാനോ മാം പരിത്യജ്യ ഥിഷലനീകീം ഗതവാൻ തഥാ ക്രീഷ്കി ർഗാലാതിയാം ഗതവാൻ തീതശ്ച ദാൽമാതിയാം ഗതവാൻ| (aiōn g165)
11 Prendi Marco e menalo teco; poich’egli mi è molto utile per il ministerio.
കേവലോ ലൂകോ മയാ സാർദ്ധം വിദ്യതേ| ത്വം മാർകം സങ്ഗിനം കൃത്വാഗച്ഛ യതഃ സ പരിചര്യ്യയാ മമോപകാരീ ഭവിഷ്യതി,
12 Quanto a Tichico l’ho mandato ad Efeso.
തുഖികഞ്ചാഹമ് ഇഫിഷനഗരം പ്രേഷിതവാൻ|
13 Quando verrai porta il mantello che ho lasciato a Troas da Carpo, e i libri, specialmente le pergamene.
യദ് ആച്ഛാദനവസ്ത്രം ത്രോയാനഗരേ കാർപസ്യ സന്നിധൗ മയാ നിക്ഷിപ്തം ത്വമാഗമനസമയേ തത് പുസ്തകാനി ച വിശേഷതശ്ചർമ്മഗ്രന്ഥാൻ ആനയ|
14 Alessandro, il ramaio, mi ha fatto del male assai. Il Signore gli renderà secondo le sue opere.
കാംസ്യകാരഃ സികന്ദരോ മമ ബഹ്വനിഷ്ടം കൃതവാൻ പ്രഭുസ്തസ്യ കർമ്മണാം സമുചിതഫലം ദദാതു|
15 Da lui guardati anche tu, poiché egli ha fortemente contrastato alle nostre parole.
ത്വമപി തസ്മാത് സാവധാനാസ്തിഷ്ഠ യതഃ സോഽസ്മാകം വാക്യാനാമ് അതീവ വിപക്ഷോ ജാതഃ|
16 Nella mia prima difesa nessuno s’è trovato al mio fianco, ma tutti mi hanno abbandonato; non sia loro imputato!
മമ പ്രഥമപ്രത്യുത്തരസമയേ കോഽപി മമ സഹായോ നാഭവത് സർവ്വേ മാം പര്യ്യത്യജൻ താൻ പ്രതി തസ്യ ദോഷസ്യ ഗണനാ ന ഭൂയാത്;
17 Ma il Signore è stato meco e m’ha fortificato, affinché il Vangelo fosse per mezzo mio pienamente proclamato e tutti i Gentili l’udissero; e sono stato liberato dalla gola del leone.
കിന്തു പ്രഭു ർമമ സഹായോ ഽഭവത് യഥാ ച മയാ ഘോഷണാ സാധ്യേത ഭിന്നജാതീയാശ്ച സർവ്വേ സുസംവാദം ശൃണുയുസ്തഥാ മഹ്യം ശക്തിമ് അദദാത് തതോ ഽഹം സിംഹസ്യ മുഖാദ് ഉദ്ധൃതഃ|
18 Il Signore mi libererà da ogni mala azione e mi salverà nel suo regno celeste. A lui sia la gloria ne’ secoli dei secoli. Amen. (aiōn g165)
അപരം സർവ്വസ്മാദ് ദുഷ്കർമ്മതഃ പ്രഭു ർമാമ് ഉദ്ധരിഷ്യതി നിജസ്വർഗീയരാജ്യം നേതും മാം താരയിഷ്യതി ച| തസ്യ ധന്യവാദഃ സദാകാലം ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)
19 Saluta Prisca ed Aquila e la famiglia d’Onesiforo.
ത്വം പ്രിഷ്കാമ് ആക്കിലമ് അനീഷിഫരസ്യ പരിജനാംശ്ച നമസ്കുരു|
20 Erasto è rimasto a Corinto; e Trofimo l’ho lasciato infermo a Mileto.
ഇരാസ്തഃ കരിന്ഥനഗരേ ഽതിഷ്ഠത് ത്രഫിമശ്ച പീഡിതത്വാത് മിലീതനഗരേ മയാ വ്യഹീയത|
21 Studiati di venire prima dell’inverno. Ti salutano Eubulo e Pudente e Lino e Claudia e i fratelli tutti.
ത്വം ഹേമന്തകാലാത് പൂർവ്വമ് ആഗന്തും യതസ്വ| ഉബൂലഃ പൂദി ർലീനഃ ക്ലൗദിയാ സർവ്വേ ഭ്രാതരശ്ച ത്വാം നമസ്കുർവ്വതേ|
22 Il Signore sia col tuo spirito. La grazia sia con voi.
പ്രഭു ര്യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടസ്തവാത്മനാ സഹ ഭൂയാത്| യുഷ്മാസ്വനുഗ്രഹോ ഭൂയാത്| ആമേൻ|
