1 Corinzi 3
1 Ed io, fratelli, non ho potuto parlarvi come a spirituali, ma ho dovuto parlarvi come a carnali, come a bambini in Cristo.
ஹே ப்⁴ராதர: , அஹமாத்மிகைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸமம்’ ஸம்பா⁴ஷிதும்’ நாஸ²க்நவம்’ கிந்து ஸா²ரீரிகாசாரிபி⁴: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸி²ஸு²துல்யைஸ்²ச ஜநைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஸமபா⁴ஷே|
2 V’ho nutriti di latte, non di cibo solido, perché non eravate ancora da tanto; anzi, non lo siete neppure adesso, perché siete ancora carnali.
யுஷ்மாந் கடி²நப⁴க்ஷ்யம்’ ந போ⁴ஜயந் து³க்³த⁴ம் அபாயயம்’ யதோ யூயம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ க்³ரஹீதும்’ ததா³ நாஸ²க்நுத இதா³நீமபி ந ஸ²க்நுத², யதோ ஹேதோரது⁴நாபி ஸா²ரீரிகாசாரிண ஆத்⁴வே|
3 Infatti, poiché v’è tra voi gelosia e contesa, non siete voi carnali, e non camminate voi secondo l’uomo?
யுஷ்மந்மத்⁴யே மாத்ஸர்ய்யவிவாத³பே⁴தா³ ப⁴வந்தி தத: கிம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிணோ நாத்⁴வே மாநுஷிகமார்கே³ண ச ந சரத²?
4 Quando uno dice: Io son di Paolo; e un altro: Io son d’Apollo; non siete voi uomini carnali?
பௌலஸ்யாஹமித்யாபல்லோரஹமிதி வா யத்³வாக்யம்’ யுஷ்மாகம்’ கைஸ்²சித் கைஸ்²சித் கத்²யதே தஸ்மாத்³ யூயம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிண ந ப⁴வத²?
5 Che cos’è dunque Apollo? E che cos’è Paolo? Son dei ministri, per mezzo dei quali voi avete creduto; e lo sono secondo che il Signore ha dato a ciascuno di loro.
பௌல: க: ? ஆபல்லோ ர்வா க: ? தௌ பரிசாரகமாத்ரௌ தயோரேகைகஸ்மை ச ப்ரபு⁴ ர்யாத்³ரு’க் ப²லமத³தா³த் தத்³வத் தயோர்த்³வாரா யூயம்’ விஸ்²வாஸிநோ ஜாதா: |
6 Io ho piantato, Apollo ha annaffiato, ma è Dio che ha fatto crescere;
அஹம்’ ரோபிதவாந் ஆபல்லோஸ்²ச நிஷிக்தவாந் ஈஸ்²வரஸ்²சாவர்த்³த⁴யத்|
7 talché né colui che pianta né colui che annaffia sono alcun che, ma Iddio che fa crescere, è tutto.
அதோ ரோபயித்ரு’ஸேக்தாராவஸாரௌ வர்த்³த⁴யிதேஸ்²வர ஏவ ஸார: |
8 Ora, colui che pianta e colui che annaffia sono una medesima cosa, ma ciascuno riceverà il proprio premio secondo la propria fatica.
ரோபயித்ரு’ஸேக்தாரௌ ச ஸமௌ தயோரேகைகஸ்²ச ஸ்வஸ்²ரமயோக்³யம்’ ஸ்வவேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
9 Poiché noi siamo collaboratori di Dio, voi siete il campo di Dio, l’edificio di Dio.
ஆவாமீஸ்²வரேண ஸஹ கர்ம்மகாரிணௌ, ஈஸ்²வரஸ்ய யத் க்ஷேத்ரம் ஈஸ்²வரஸ்ய யா நிர்ம்மிதி: ஸா யூயமேவ|
10 Io, secondo la grazia di Dio che m’è stata data, come savio architetto, ho posto il fondamento; altri vi edifica sopra. Ma badi ciascuno com’egli vi edifica sopra;
ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸாதா³த் மயா யத் பத³ம்’ லப்³த⁴ம்’ தஸ்மாத் ஜ்ஞாநிநா க்³ரு’ஹகாரிணேவ மயா பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தது³பரி சாந்யேந நிசீயதே| கிந்து யேந யந்நிசீயதே தத் தேந விவிச்யதாம்’|
11 poiché nessuno può porre altro fondamento che quello già posto, cioè Cristo Gesù.
யதோ யீஸு²க்²ரீஷ்டரூபம்’ யத்³ பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தத³ந்யத் கிமபி பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பயிதும்’ கேநாபி ந ஸ²க்யதே|
12 Ora, se uno edifica su questo fondamento oro, argento, pietre di valore, legno, fieno, paglia,
ஏதத்³பி⁴த்திமூலஸ்யோபரி யதி³ கேசித் ஸ்வர்ணரூப்யமணிகாஷ்ட²த்ரு’ணநலாந் நிசிந்வந்தி,
13 l’opera d’ognuno sarà manifestata, perché il giorno di Cristo la paleserà; poiché quel giorno ha da apparire qual fuoco; e il fuoco farà la prova di quel che sia l’opera di ciascuno.
தர்ஹ்யேகைகஸ்ய கர்ம்ம ப்ரகாஸி²ஷ்யதே யத: ஸ தி³வஸஸ்தத் ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி| யதோ ஹதோஸ்தந தி³வஸேந வஹ்நிமயேநோதே³தவ்யம்’ தத ஏகைகஸ்ய கர்ம்ம கீத்³ரு’ஸ²மேதஸ்ய பரீக்ஷா ப³ஹ்நிநா ப⁴விஷ்யதி|
14 Se l’opera che uno ha edificata sul fondamento sussiste, ei ne riceverà ricompensa;
யஸ்ய நிசயநரூபம்’ கர்ம்ம ஸ்தா²ஸ்நு ப⁴விஷ்யதி ஸ வேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
15 se l’opera sua sarà arsa, ei ne avrà il danno; ma egli stesso sarà salvo, però come attraverso il fuoco.
யஸ்ய ச கர்ம்ம த⁴க்ஷ்யதே தஸ்ய க்ஷதி ர்ப⁴விஷ்யதி கிந்து வஹ்நே ர்நிர்க³தஜந இவ ஸ ஸ்வயம்’ பரித்ராணம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
16 Non sapete voi che siete il tempio di Dio, e che lo Spirito di Dio abita in voi?
யூயம் ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யுஷ்மந்மத்⁴யே சேஸ்²வரஸ்யாத்மா நிவஸதீதி கிம்’ ந ஜாநீத²?
17 Se uno guasta il tempio di Dio, Iddio guasterà lui; poiché il tempio di Dio è santo; e questo tempio siete voi.
ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யேந விநாஸ்²யதே ஸோ(அ)பீஸ்²வரேண விநாஸ²யிஷ்யதே யத ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ பவித்ரமேவ யூயம்’ து தந்மந்தி³ரம் ஆத்⁴வே|
18 Nessuno s’inganni. Se qualcuno fra voi s’immagina d’esser savio in questo secolo, diventi pazzo affinché diventi savio; (aiōn g165)
கோபி ஸ்வம்’ ந வஞ்சயதாம்’| யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சந சேதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநேந ஜ்ஞாநவாநஹமிதி பு³த்⁴யதே தர்ஹி ஸ யத் ஜ்ஞாநீ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ மூடோ⁴ ப⁴வது| (aiōn g165)
19 perché la sapienza di questo mondo è pazzia presso Dio. Infatti è scritto: Egli prende i savi nella loro astuzia;
யஸ்மாதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் மூட⁴த்வமேவ| ஏதஸ்மிந் லிகி²தமப்யாஸ்தே, தீக்ஷ்ணா யா ஜ்ஞாநிநாம்’ பு³த்³தி⁴ஸ்தயா தாந் த⁴ரதீஸ்²வர: |
20 e altrove: Il Signore conosce i pensieri dei savi, e sa che sono vani.
புநஸ்²ச| ஜ்ஞாநிநாம்’ கல்பநா வேத்தி பரமேஸோ² நிரர்த²கா: |
21 Nessuno dunque si glori degli uomini, perché ogni cosa è vostra:
அதஏவ கோ(அ)பி மநுஜைராத்மாநம்’ ந ஸ்²லாக⁴தாம்’ யத: ஸர்வ்வாணி யுஷ்மாகமேவ,
22 e Paolo, e Apollo, e Cefa, e il mondo, e la vita, e la morte, e le cose presenti, e le cose future, tutto è vostro;
பௌல வா ஆபல்லோ ர்வா கைபா² வா ஜக³த்³ வா ஜீவநம்’ வா மரணம்’ வா வர்த்தமாநம்’ வா ப⁴விஷ்யத்³வா ஸர்வ்வாண்யேவ யுஷ்மாகம்’,
23 e voi siete di Cristo, e Cristo è di Dio.
யூயஞ்ச க்²ரீஷ்டஸ்ய, க்²ரீஷ்டஸ்²சேஸ்²வரஸ்ய|
