< 1 Cronache 16 >

1 Portarono dunque l’arca di Dio e la collocarono in mezzo al padiglione che Davide aveva rizzato per lei; e si offrirono olocausti e sacrifizi di azioni di grazie dinanzi a Dio.
Ko ia naʻa nau ʻomi ʻae puha ʻoe fuakava ʻae ʻOtua, mo tuku ia ʻi he loto fale fehikitaki ʻaia naʻe fokotuʻu ki ai ʻe Tevita: pea naʻa nau ʻatu ʻae ngaahi feilaulau tutu, mo e ngaahi feilaulau fakamelino ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua.
2 E quando Davide ebbe finito d’offrire gli olocausti e i sacrifizi di azioni di grazie, benedisse il popolo nel nome dell’Eterno;
Pea ʻi heʻene fakaʻosi ʻe Tevita ʻae ʻatu ʻae ngaahi feilaulau tutu, mo e ngaahi feilaulau fakamelino, naʻa ne tāpuaki ʻae kakai ʻi he huafa ʻo Sihova.
3 e distribuì a tutti gl’Israeliti, uomini e donne, un pane per uno, una porzione di carne, e un dolce d’uva secca.
Pea naʻa ne tufaki ki he kakai taki taha kotoa pē ʻo ʻIsileli, ki he tangata mo e fefine fakatouʻosi, ke taki taha haʻane foʻi mā, mo e konga kanomate lahi, mo e ipu uaine ʻe taha.
4 Poi stabilì davanti all’arca dell’Eterno alcuni di fra i Leviti per fare il servizio per ringraziare, lodare e celebrare l’Eterno, l’Iddio d’Israele.
Pea naʻa ne fakanofo ʻae niʻihi ʻi he kau Livai ke tauhi ʻi he ʻao ʻoe puha ʻoe fuakava ʻa Sihova, pea ke fai ʻae tohi fakamanatu, pea ke fai ʻae fakafetaʻi mo e fakamālō kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli:
5 Erano: Asaf, il capo; Zaccaria, il secondo dopo di lui; poi Jeiel, Scemiramoth, Jehiel, Mattithia, Eliab, Benaia, Obed-Edom e Jeiel. Essi sonavano saltèri e cetre, e Asaf sonava i cembali;
Ko honau ʻeiki ʻa ʻAsafi, pea hoko mo ia ʻa Sakalia, mo Sieli, mo Similamoti, mo Sehieli, mo Matitia, mo ʻIliapi, mo Penaia, mo ʻOpeti-ʻItomi: pea naʻe ʻia Sieli ʻae ngaahi ūtete mo e ngaahi haʻape; ka naʻe ʻia ʻAsafi ʻae fakaongo ʻaki ʻae ngaahi meʻa pakihi;
6 i sacerdoti Benaia e Jahaziel sonavano del continuo la tromba davanti all’arca del patto di Dio.
Pea naʻe ʻia Penaia foki mo Seesieli ko e ongo taulaʻeiki ʻae ngaahi meʻalea maʻuaipē ʻi he ʻao ʻoe puha ʻoe fuakava ʻae ʻOtua.
7 Allora, in quel giorno, Davide diede per la prima volta ad Asaf e ai suoi fratelli l’incarico di cantare le lodi dell’Eterno:
Pea ʻi he ʻaho ko ia naʻe fuofua ʻatu ʻe Tevita ʻae fakafetaʻi kia Sihova ʻi he nima ʻo ʻAsafi pea mo hono kāinga.
8 “Celebrate l’Eterno, invocate il suo nome; fate conoscere le sue gesta fra i popoli.
Mou fakafetaʻi kia Sihova, ui ki hono huafa, fakaongoongo ʻi he lotolotonga ʻoe kakai ʻa ʻene ngaahi ngāue.
9 Cantategli, salmeggiategli, meditate su tutte le sue maraviglie.
Mou hiva kiate ia, hiva ʻaki ʻae ngaahi saame kiate ia, mou fetalanoaʻaki ʻa ʻene ngaahi ngāue fakaofo.
10 Gloriatevi nel santo suo nome; si rallegri il cuore di quelli che cercano l’Eterno!
Mou vikiviki ʻi hono huafa māʻoniʻoni: tuku ke fiefia ʻae loto ʻokinautolu, ʻoku kumi kia Sihova.
11 Cercate l’Eterno e la sua forza, cercate del continuo la sua faccia!
Mou kumi kia Sihova pea mo ʻene mālohi, mou kumi maʻuaipē ki hono fofonga.
12 Ricordatevi delle maraviglie ch’egli ha fatte, de’ suoi miracoli e de’ giudizi della sua bocca,
Manatu ki heʻene ngaahi ngāue fakamanavahē ʻaia kuo ne fai, ʻa ʻene ngaahi meʻa fakaofo, pea mo e fakamaau mei hono fofonga:
13 o voi, progenie d’Israele, suo servitore, figliuoli di Giacobbe, suoi eletti!
‌ʻAkimoutolu ʻae hako ʻo ʻIsileli ko ʻene tamaioʻeiki, ʻakimoutolu ʻae fānau ʻa Sekope, ʻae kakai kuo ne fili.
14 Egli, l’Eterno, è l’Iddio nostro; suoi giudizi s’esercitano su tutta la terra.
Ko ia ko Sihova ko hotau ʻOtua ʻoku ʻi māmani kotoa pē ʻa ʻene ngaahi fakamaau.
15 Ricordatevi in perpetuo del suo patto, della parola da lui data per mille generazioni,
Mou manatu maʻuaipē ki heʻene fuakava; ʻae folofola ko ia naʻa ne fekau ʻaki ki he toʻutangata ʻe afe;
16 del patto che fece con Abrahamo, che giurò ad Isacco,
‌ʻAia naʻa ne fai mo ʻEpalahame, pea mo ʻene fuakava kia ʻAisake;
17 e che confermò a Giacobbe come uno statuto, ad Israele come un patto eterno,
Pea kuo ne fakapapau ia kia Sekope ko e fono tuʻumaʻu, pea ko e fuakava taʻengata ki ʻIsileli.
18 dicendo: “Io ti darò il paese di Canaan per vostra parte di eredità”.
‌ʻI [heʻene ]pehē, “Ko koe te u foaki ki ai ʻae fonua ko Kēnani, ko e tufakanga ʻo homou tofiʻa;”
19 Non erano allora che poca gente, pochissimi e stranieri nel paese,
Lolotonga ʻa hoʻomou tokosiʻi pe, ʻio, ko e tokosiʻi pe, pea ko e kau muli pe ʻi ai.
20 e andavano da una nazione all’altra, da un regno a un altro popolo.
Pea ʻi heʻenau ʻalu fano mei he fonua ʻe taha ki ha fonua kehe, pea mei he puleʻanga ʻe taha ki ha kakai kehe;
21 Egli non permise che alcuno li opprimesse; anzi, castigò dei re per amor loro,
Naʻe ʻikai tuku ʻe ia ke fai taʻetotonu kiate kinautolu ʻe ha tokotaha: naʻa mo e ngaahi tuʻi naʻa ne valokiʻi koeʻuhi ko kinautolu,
22 dicendo: “Non toccate i miei unti, e non fate alcun male ai miei profeti”.
[Mo ne pehē], “ʻOua naʻa ala kiate ia kuo u pani ʻaki ʻae lolo, pea ʻoua naʻa fai ha kovi ki hoku kau palōfita.”
23 Cantate all’Eterno, abitanti di tutta la terra, annunziate di giorno in giorno la sua salvezza!
Ke hiva kia Sihova, ʻa māmani kātoa; fakahāhā atu ʻi he ʻaho kotoa pē ʻa ʻene fakamoʻui.
24 Raccontate la sua gloria fra le nazioni e le sue maraviglie fra tutti i popoli!
Fanongonongo ʻa ʻene nāunauʻia ʻi he lotolotonga ʻoe kakai hiteni; mo ʻene ngaahi ngāue fakaofo lahi ki he ngaahi puleʻanga kotoa pē.
25 Perché l’Eterno è grande e degno di sovrana lode; gli è tremendo sopra tutti gli dèi.
He ʻoku lahi ʻa Sihova, pea ʻoku taau mo ia ʻae fakafetaʻi lahi: ʻoku taau mo ia foki ʻae manavahē ke lahi hake ʻi he ngaahi ʻotua kotoa pē.
26 Poiché tutti gli dèi dei popoli son idoli vani, ma l’Eterno ha fatto i cieli.
He ko e ngaahi tamapua pe ʻae ngaahi ʻotua ʻoe kakai: ka naʻe ngaohi ʻe Sihova ʻae ngaahi langi.
27 Splendore e maestà stanno dinanzi a lui, forza e gioia sono nella sua dimora.
‌ʻOku ʻi hono ʻao ʻoʻona ʻae nāunau, mo e ʻapasia; ʻoku ʻi hono nofoʻanga ʻae mālohi mo e fiefia.
28 Date all’Eterno, o famiglie dei popoli, date all’Eterno gloria e forza.
‌ʻAtu kia Sihova, ʻakimoutolu ʻae ngaahi faʻahinga kakai, ʻatu kia Sihova ʻae nāunau mo e mālohi.
29 Date all’Eterno la gloria dovuta al suo nome, portategli offerte e venite in sua presenza. Prostratevi dinanzi all’Eterno vestiti di sacri ornamenti,
‌ʻAtu kia Sihova ʻae ongoongolelei ʻoku taau mo hono huafa: ʻomi ha feilaulau, pea haʻu ki hono ʻao: lotu kia Sihova ʻi he matamatalelei ʻoe māʻoniʻoni.
30 tremate dinanzi a lui, o abitanti di tutta la terra! Il mondo è stabile e non sarà smosso.
Ke manavahē kiate ia ʻa māmani kotoa pē: ʻe nofomaʻu foki ʻa māmani ke ʻoua naʻa ngaue ia.
31 Si rallegrino i cieli e gioisca la terra; dicasi fra le nazioni: “L’Eterno regna”.
Tuku ke fiefia ʻae ngaahi langi, pea tuku ke nekeneka ʻa māmani: pea tuku ke pehē ʻe he kakai ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi puleʻanga, “ʻOku pule ʻa Sihova.”
32 Risuoni il mare e quel ch’esso contiene; festeggi la campagna e tutto quello ch’è in essa.
Ke ʻuʻulu ʻae tahi, pea mo hono fonu ʻo ia: ke fiefia ʻae ngaahi tokanga ngoue mo e ngaahi meʻa kotoa pē ʻoku ʻi ai.
33 Gli alberi delle foreste dian voci di gioia nel cospetto dell’Eterno, poich’egli viene a giudicare la terra.
‌ʻE toki pā atu ʻae hiva ʻoe ngaahi ʻakau ʻoe vao ʻi he ʻao ʻo Sihova, koeʻuhi ʻoku ne hāʻele mai ke fakamaau ʻa māmani.
34 Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in perpetuo.
Mou tuku ʻae fakafetaʻi kia Sihova he ʻoku ne angalelei; pea ʻoku taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.
35 E dite: “Salvaci, o Dio della nostra salvezza! Raccoglici di fra le nazioni e liberaci, affinché celebriamo il tuo santo nome e mettiamo la nostra gloria nel lodarti”.
Pea mou pehē, “Fakamoʻui ʻakimautolu, ʻa koe ko e ʻOtua ʻo homau fakamoʻui, pea tānaki fakataha ʻakimautolu, pea fakahaofi ʻakimautolu mei he hiteni, koeʻuhi ke mau ʻatu ʻae fakafetaʻi ki ho huafa māʻoniʻoni, pea [mau ]vikiviki ʻi he fakamālō kiate koe.”
36 Benedetto sia l’Eterno, l’Iddio d’Israele, d’eternità in eternità!” E tutto il popolo disse: “Amen”, e lodò l’Eterno.
Ke fakafetaʻi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli, ʻo taʻengata pea taʻengata. Pea naʻe pehē ʻe he kakai kotoa pē, “ʻEmeni,” mo nau fai ʻae fakafetaʻi kia Sihova.
37 Poi Davide lasciò quivi, davanti all’arca del patto dell’Eterno, Asaf e i suoi fratelli perché fossero del continuo di servizio davanti all’arca, secondo i bisogni d’ogni giorno.
Ko ia naʻa ne tuku ʻa ʻAsafi mo hono kāinga ʻi he ʻao ʻoe puha ʻoe fuakava ʻa Sihova, koeʻuhi ke tauhi maʻuaipē ʻi he ʻao ʻoe puha ʻoe fuakava, ʻo hangē ko e ngāue naʻe totonu ke fai ʻi he ʻaho kotoa pē:
38 Lasciò Obed-Edom e Hosa e i loro fratelli, in numero di sessantotto: Obed-Edom, figliuolo di Jeduthun, e Hosa, come portieri.
Mo ʻOpeti-ʻItomi mo honau kāinga, ko e toko onongofulu ma valu; ka ko e kau leʻo matapā ʻa ʻOpeti-ʻItomi ko e foha ʻo Situtuni, pea mo Hosa:
39 Lasciò pure il sacerdote Tsadok e i sacerdoti suoi fratelli davanti al tabernacolo dell’Eterno, sull’alto luogo che era a Gabaon,
Pea ko Satoki ko e taulaʻeiki, pea mo hono ngaahi kāinga ko e kau taulaʻeiki, ʻi he ʻao ʻoe fale fehikitaki ʻo Sihova ʻi he potu māʻolunga ʻaia naʻe ʻi Kipione,
40 perché offrissero del continuo all’Eterno olocausti, mattina e sera, sull’altare degli olocausti, ed eseguissero tutto quello che sta scritto nella legge data dall’Eterno ad Israele.
Ke [nau ]ʻohake ʻae ngaahi feilaulau tutu kia Sihova ʻi he funga feilaulauʻanga ʻoe feilaulau tutu maʻuaipē ʻi he pongipongi mo e efiafi, pea ke fai ʻo fakatatau mo ia kotoa pē kuo tohi ʻi he fono ʻa Sihova, ʻaia naʻa ne fekau ki ʻIsileli;
41 E con essi erano Heman, Jeduthun, e gli altri ch’erano stati scelti e designati nominatamente per lodare l’Eterno, perché la sua benignità dura in perpetuo.
Pea naʻe fakataha mo kinautolu ʻa Hemani mo Situtuni mo kinautolu naʻe fili, ʻakinautolu naʻe lau ʻa honau hingoa, ke fai ʻae fakafetaʻi kia Sihova, koeʻuhi ko ʻene ʻaloʻofa ʻoku taʻengata;
42 Heman e Jeduthun eran con essi, con trombe e cembali per i musici, e con degli strumenti per i cantici in lode di Dio. I figliuoli di Jeduthun erano addetti alla porta.
Pea fakataha mo kinautolu ʻa Hemani mo Situtuni mo ʻena ngaahi meʻalea mo ʻena ngaahi meʻa pakihi koeʻuhi ko kinautolu ʻe hiva ki he ʻOtua ʻaki ʻae ngaahi meʻa fasi hiva. Pea ko e ngaahi foha ʻo Situtuni ko e kau leʻo matapā ʻakinautolu.
43 Tutto il popolo se ne andò, ciascuno a casa sua, e Davide se ne ritornò per benedire la propria casa.
Pea naʻe ʻalu ʻae kakai, ko e tangata taki taha ki hono fale ʻoʻona: pea naʻe ʻalu foki ʻa Tevita ke ne tāpuakiʻi ʻa hono fale.

< 1 Cronache 16 >