Tito 2

1 MA tu, proponi le cose convenienti alla sana dottrina.

യഥാർഥസ്യോപദേശസ്യ വാക്യാനി ത്വയാ കഥ്യന്താം

2 Che i vecchi sieno sobri, gravi, temperati, sani nella fede, nella carità, nella sofferenza.

വിശേഷതഃ പ്രാചീനലോകാ യഥാ പ്രബുദ്ധാ ധീരാ വിനീതാ വിശ്വാസേ പ്രേമ്നി സഹിഷ്ണുതായാഞ്ച സ്വസ്ഥാ ഭവേയുസ്തദ്വത്

3 Parimente, che le donne attempate abbiano un portamento convenevole a santità; non [sieno] calunniatrici, non serve di molto vino, [ma] maestre d'onestà.

പ്രാചീനയോഷിതോഽപി യഥാ ധർമ്മയോഗ്യമ് ആചാരം കുര്യ്യുഃ പരനിന്ദകാ ബഹുമദ്യപാനസ്യ നിഘ്നാശ്ച ന ഭവേയുഃ

4 Acciocchè ammaestrino le giovani ad esser modeste, ad amare i lor mariti, ed i loro figliuoli;

കിന്തു സുശിക്ഷാകാരിണ്യഃ സത്യ ഈശ്വരസ്യ വാക്യം യത് ന നിന്ദ്യേത തദർഥം യുവതീഃ സുശീലതാമ് അർഥതഃ പതിസ്നേഹമ് അപത്യസ്നേഹം

5 [ad esser] temperate, caste, a guardar la casa, [ad esser] buone, soggette a' propri mariti; acciocchè la parola di Dio non sia bestemmiata.

വിനീതിം ശുചിത്വം ഗൃഹിണീത്വം സൗജന്യം സ്വാമിനിഘ്നഞ്ചാദിശേയുസ്തഥാ ത്വയാ കഥ്യതാം|

6 Esorta simigliantemente i giovani che sieno temperati,

തദ്വദ് യൂനോഽപി വിനീതയേ പ്രബോധയ|

7 recando te stesso in ogni cosa per esempio di buone opere; [mostrando] nella dottrina integrità incorrotta, gravità, parlar sano, irreprensibile:

ത്വഞ്ച സർവ്വവിഷയേ സ്വം സത്കർമ്മണാം ദൃഷ്ടാന്തം ദർശയ ശിക്ഷായാഞ്ചാവികൃതത്വം ധീരതാം യഥാർഥം

8 acciocchè l'avversario sia confuso, non avendo nulla di male da dir di voi.

നിർദ്ദോഷഞ്ച വാക്യം പ്രകാശയ തേന വിപക്ഷോ യുഷ്മാകമ് അപവാദസ്യ കിമപി ഛിദ്രം ന പ്രാപ്യ ത്രപിഷ്യതേ|

9 Che i servi sieno soggetti a' propri signori, compiacevoli in ogni cosa, non contradicenti;

ദാസാശ്ച യത് സ്വപ്രഭൂനാം നിഘ്നാഃ സർവ്വവിഷയേ തുഷ്ടിജനകാശ്ച ഭവേയുഃ പ്രത്യുത്തരം ന കുര്യ്യുഃ

10 che non usino frode, ma mostrino ogni buona lealtà; acciocchè in ogni cosa onorino la dottrina di Dio, Salvator nostro.

കിമപി നാപഹരേയുഃ കിന്തു പൂർണാം സുവിശ്വസ്തതാം പ്രകാശയേയുരിതി താൻ ആദിശ| യത ഏവമ്പ്രകാരേണാസ്മകം ത്രാതുരീശ്വരസ്യ ശിക്ഷാ സർവ്വവിഷയേ തൈ ർഭൂഷിതവ്യാ|

11 PERCIOCCHÈ la grazia salutare di Dio è apparita a tutti gli uomini;

യതോ ഹേതോസ്ത്രാണാജനക ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹഃ സർവ്വാൻ മാനവാൻ പ്രത്യുദിതവാൻ

12 ammaestrandoci che, rinunziando all'empietà, e alla mondane concupiscenze, viviamo nel presente secolo temperatamente, e giustamente, e piamente; (aiōn g165)

സ ചാസ്മാൻ ഇദം ശിക്ഷ്യതി യദ് വയമ് അധർമ്മം സാംസാരികാഭിലാഷാംശ്ചാനങ്ഗീകൃത്യ വിനീതത്വേന ന്യായേനേശ്വരഭക്ത്യാ ചേഹലോകേ ആയു ര്യാപയാമഃ, (aiōn g165)

13 aspettando la beata speranza, e l'apparizione della gloria del grande Iddio, e Salvator nostro, Gesù Cristo.

പരമസുഖസ്യാശാമ് അർഥതോ ഽസ്മാകം മഹത ഈശ്വരസ്യ ത്രാണകർത്തു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രഭാവസ്യോദയം പ്രതീക്ഷാമഹേ|

14 Il quale ha dato sè stesso per noi, acciocchè ci riscattasse d'ogni iniquità, e ci purificasse[per essergli] un popolo acquistato in proprio, zelante di buone opere.

യതഃ സ യഥാസ്മാൻ സർവ്വസ്മാദ് അധർമ്മാത് മോചയിത്വാ നിജാധികാരസ്വരൂപം സത്കർമ്മസൂത്സുകമ് ഏകം പ്രജാവർഗം പാവയേത് തദർഥമ് അസ്മാകം കൃതേ ആത്മദാനം കൃതവാൻ|

15 Proponi queste cose, ed esorta, e riprendi con ogni autorità di comandare. Niuno ti sprezzi.

ഏതാനി ഭാഷസ്വ പൂർണസാമർഥ്യേന ചാദിശ പ്രബോധയ ച, കോഽപി ത്വാം നാവമന്യതാം|