< Cantico dei Cantici 2 >

1 Io [son] la rosa di Saron, Il giglio delle valli.
Usa lamang ako ka bulak sa hawanan, ingon nga usa ka lirio sa walog. Nagsulti ang lalaki kaniya.
2 Quale [è] il giglio fra le spine, Tale [è] l'amica mia fra le fanciulle.
Ingon nga lirio taliwala sa mga tunok, ikaw usab akong hinigugma, taliwala sa mga anak nga babaye sa akong kanasudnon. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
3 Quale [è] il melo fra gli alberi d'un bosco, Tale [è] il mio amico fra i giovani; Io ho desiderato [d'esser all]'ombra sua, E mi [vi] son posta a sedere; E il suo frutto [è stato] dolce al mio palato.
Ingon nga kahoy nga apricot nga anaa sa taliwala sa mga kakahoyan sa kalasangan, mao usab akong hinigugma nga anaa taliwala sa mga batan-ong lalaki. Naglingkod ako ubos sa iyang landong uban sa dakong kalipay, ug ang iyang bunga matam-is sa akong panlasa.
4 Egli mi ha condotta nella casa del convito, E l'insegna ch'egli mi alza [è: ] Amore.
Gidala niya ako sa balay nga kombirahanan, ug ang iyang bandila ibabaw kanako mao ang gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
5 Confortatemi con delle schiacciate d'uva, Sostenetemi con de' pomi, Perciocchè io languisco d'amore.
Buhia ako uban sa mga keyk nga may pasas ug atimana ako uban sa mga apricot, kay huyang ako sa gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
6 [Sia] la sua man sinistra sotto al mio capo, Ed abbraccimi la sua destra.
Ang iyang kamot nga wala anaa sa akong ulo, ug ang iyang tuong kamot nagagakos kanako. Ang babaye nagsulti sa ubang babaye.
7 IO vi scongiuro, o figliuole di Gerusalemme, Per le cavriuole, e per le cerve della campagna, Che voi non isvegliate l'amor [mio], e non le rompiate il sonno, Finchè non le piaccia.
Buot ko nga magsaad kamo, mga anak nga babaye sa Jerusalem, pinaagi sa mga lagsaw nga laki ug mga lagsaw nga baye nga anaa sa kaumahan, dili ninyo samokon ang among paghinigugmaay hangtod nga mahuman kini. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
8 [Ecco] la voce del mio amico; Ecco, egli ora viene Saltando su per i monti, Saltellando su per i colli.
Adunay tingog sa akong hinigugma! O, ania miabot siya, milukso sa mga kabukiran, naglukso-lukso sa mga kabungtoran.
9 L'amico mio è simile ad un cavriuolo, O ad un cerbiatto; Ecco ora sta dietro alla nostra parete, Egli riguarda per le finestre, Egli si mostra per i cancelli.
Ang akong hinigugma sama sa laki nga lagsaw o nating usa; tan-awa, nagtindog siya luyo sa among paril, mitan-aw pinaagi sa bintana, milili pinaagi sa latis.
10 Il mio amico [mi] ha fatto motto, e mi ha detto: Levati, amica mia, bella mia, e vientene.
Nagsulti ang akong hinigugma kanako ug miingon, “Tindog, akong hinigugma; ang matahom, uban kanako.
11 Perciocchè, ecco, il verno è passato; Il tempo delle gran piogge è mutato, [ed] è andato via;
Tan-awa, milabay na ang tingtugnaw; wala nay ulan ug natapos na.
12 I fiori si veggono sulla terra; Il tempo del cantare è giunto, E s'ode la voce della tortola nella nostra contrada.
Mitungha ang mga bulak sa kayutaan; ang panahon alang sa pagpamutol ug panag-awit sa mga langgam miabot, ug ang tingog sa mga salampati nadungog sa among kayutaan.
13 Il fico ha messi i suoi ficucci, E le viti fiorite rendono odore; Levati, amica mia, bella mia, e vientene.
Ang igera nga kahoy nagapahinog sa iyang lunhaw nga mga higos, ug ang kaparasan nagpamulak; nagahatag sila sa ilang kahumot. Tindog, akong hinigugma, ang akong maanyag, ug umari ka.
14 O colomba mia, [che stai] nelle fessure delle rocce, Ne' nascondimenti de' balzi, Fammi vedere il tuo aspetto, Fammi udir la tua voce; Perciocchè la tua voce [è] soave, e il tuo aspetto [è] bello.
Akong salampati, nga anaa sa bangag sa bato, sa tagong mga bangag sa kabukiran sa mahait nga kabatoan, patan-awa ako sa imong panagway. Padungga ako sa imong tingog, kay nindot ang imong tingog, ug ang imong panagway matahom.” Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
15 Pigliateci le volpi, Le piccole volpi che guastano le vigne, Le nostre vigne fiorite.
Dakpa ang mga milo alang kanamo, ang gagmay nga mga milo nga nagdaot sa kaparasan, kay ang among kaparasan namulak na.
16 Il mio amico [è] mio, ed io [son] sua; Di lui, che pastura [la greggia] fra i gigli.
Ako ang akong hinigugma, ug kaniya ako; nagpasibsib siya taliwala sa mga lirio uban ang kalipay. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
17 Ritornatene, amico mio, A guisa di cavriuolo o di cerbiatto, Sopra i monti di Beter, Finchè spiri [l'aura del] giorno, E che le ombre se ne fuggano.
Pahawa na, akong hinigugma, sa dili pa moaguros ang mabugnaw nga hangin sa kaadlawon ug ang mga landong mahanaw. Lakaw na; pagpakasama sa usa ka lagsaw o nating lagsaw nga anaa sa kabatoan sa mga kabukiran.

< Cantico dei Cantici 2 >