Salmi 95

1 VENITE, cantiamo lietamente al Signore; Giubiliamo alla Rocca della nostra salute.

۱ بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

2 Andiamogli incontro con lodi, Giubiliamogli con salmi.

۲ به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

3 Perciocchè il Signore [è] Dio grande, E Re grande sopra tutti gl'iddii.

۳ زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

4 Perciocchè egli tiene in mano le profondità della terra; E le altezze de' monti [sono] sue.

۴ و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

5 Ed a lui [appartiene] il mare, perchè egli l'ha fatto; E l'asciutto, [perchè] le sue mani [l]'hanno formato.

۵ دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

6 Venite, adoriamo, ed inchiniamoci; Inginocchiamoci davanti al Signore che ci ha fatti.

۶ بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

7 Perciocchè egli [è] il nostro Dio; E noi [siamo] il popolo del suo pasco, E la greggia della sua condotta.

۷ زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

8 Oggi, se udite la sua voce, Non indurate il vostro cuore, come [in] Meriba; Come [al] giorno di Massa, nel deserto;

۸ دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

9 Ove i padri vostri mi tentarono, Mi provarono, ed anche videro le mie opere.

۹ چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

10 Lo spazio di quarant'anni [quella] generazione mi fu di noia; Onde io dissi: Costoro [sono] un popolo sviato di cuore, E non conoscono le mie vie.

۱۰ چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

11 Perciò giurai nell'ira mia: Se entrano [giammai] nel mio riposo.

۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»