Salmi 69

1 [Salmo] di Davide, [dato] al Capo de' Musici, sopra Sosannim SALVAMI, o Dio; Perciocchè le acque son pervenute infino all'anima.

В конец, о изменшихся, псалом Давиду. Спаси мя, Боже, яко внидоша воды до души моея.

2 Io sono affondato in un profondo pantano, Ove non [vi è luogo] da fermare [il piè]; Io son giunto alle profondità dell'acqua, e la corrente m'inonda.

Углебох в тимении глубины, и несть постояния: приидох во глубины морския, и буря потопи мя.

3 Io sono stanco di gridare, io ho la gola asciutta; Gli occhi mi son venuti meno, aspettando l'Iddio mio.

Утрудихся зовый, измолче гортань мой: изчезосте очи мои, от еже уповати ми на Бога моего.

4 Quelli che mi odiano senza cagione Sono in maggior numero che i capelli del mio capo; Quelli che mi disertano, [e] che mi sono nemici a torto, si fortificano; Ecco là, io ho renduto ciò che non aveva rapito.

Умножишася паче влас главы моея ненавидящии мя туне: укрепишася врази мои, изгонящии мя неправедно: яже не восхищах, тогда воздаях.

5 O Dio, tu conosci la mia follia; E le mie colpe non ti sono occulte.

Боже, Ты уведел еси безумие мое, и прегрешения моя от Тебе не утаишася.

6 O Signore, Dio degli eserciti, Quelli che sperano in te non sieno confusi per cagion di me; Quelli che ti cercano non sieno svergognati per me, O Dio d'Israele.

Да не постыдятся о мне терпящии Тебе, Господи, Господи сил: ниже да посрамятся о мне ищущии Тебе, Боже Израилев.

7 Perciocchè per l'amor di te io soffro vituperio; Vergogna mi ha coperta la faccia.

Яко Тебе ради претерпех поношение, покры срамота лице мое.

8 Io son divenuto strano a' miei fratelli, E forestiere a' figliuoli di mia madre.

Чуждь бых братии моей и странен сыновом матере моея:

9 Perciocchè lo zelo della tua Casa mi ha roso; E i vituperii di quelli che ti fanno vituperio mi caggiono addosso.

яко ревность дому Твоего снеде мя, и поношения поносящих Ти нападоша на мя.

10 Io ho pianto, [affliggendo] l'anima mia col digiuno; Ma [ciò] mi è tornato in grande obbrobrio.

И покрых постом душу мою, и бысть в поношение мне:

11 Ancora ho fatto d'un sacco il mio vestimento; Ma son loro stato in proverbio.

и положих одеяние мое вретище, и бых им в притчу.

12 Quelli che seggono nella porta ragionano di me; E le canzoni de' bevitori di cervogia [ne] parlano.

О мне глумляхуся седящии во вратех, и о мне пояху пиющии вино.

13 Ma quant'è a me, o Signore, la mia orazione [s'indirizza] a te; [Egli vi è] un tempo di benevolenza; O Dio, per la grandezza della tua benignità, E per la verità della tua salute, rispondimi.

Аз же молитвою моею к Тебе, Боже: время благоволения, Боже: во множестве милости Твоея услыши мя, во истине спасения Твоего.

14 Tirami fuor del pantano, che io non vi affondi, [E] che io sia riscosso da quelli che mi hanno in odio, Dalle profondità delle acque;

Спаси мя от брения, да не углебну: да избавлюся от ненавидящих мя и от глубоких вод.

15 Che la corrente delle acque non m'inondi, E che il gorgo non mi tranghiotta, E che il pozzo non turi sopra me la sua bocca.

Да не потопит мене буря водная, ниже да пожрет мене глубина, ниже сведет о мне ровенник уст своих.

16 Rispondimi, o Signore; perciocchè la tua benignità [è] buona; Secondo la grandezza delle tue compassioni riguarda verso me.

Услыши мя, Господи, яко блага милость Твоя: по множеству щедрот Твоих призри на мя.

17 E non nascondere il tuo volto dal tuo servo; Perciocchè io son distretto; affrettati, rispondimi.

Не отврати лица Твоего от отрока Твоего, яко скорблю: скоро услыши мя.

18 Accostati all'anima mia, riscattala; Riscuotimi, per cagion de' miei nemici.

Вонми души моей и избави ю: враг моих ради избави мя.

19 Tu conosci il vituperio, l'onta, e la vergogna che mi è fatta; Tutti i miei nemici [son] davanti a te.

Ты бо веси поношение мое, и студ мой, и срамоту мою: пред Тобою вси оскорбляющии мя.

20 Il vituperio mi ha rotto il cuore, e io son tutto dolente; Ed ho aspettato che alcuno si condolesse meco, ma non [vi è stato] alcuno; Ed [ho aspettati] de' consolatori, ma non [ne] ho trovati.

Поношение чаяше душа моя и страсть: и ждах соскорбящаго, и не бе, и утешающих, и не обретох.

21 Hanno, oltre a ciò, messo del veleno nella mia vivanda; E, nella mia sete, mi hanno dato a bere dell'aceto.

И даша в снедь мою желчь, и в жажду мою напоиша мя оцта.

22 Sia la lor mensa un laccio [teso] davanti a loro; E le lor prosperità [sieno loro] una trappola.

Да будет трапеза их пред ними в сеть и в воздаяние и в соблазн.

23 Gli occhi loro sieno oscurati, sì che non possano vedere; E fa' loro del continuo vacillare i lombi.

Да помрачатся очи их, еже не видети, и хребет их выну сляцы.

24 Spandi l'ira tua sopra loro, E colgali l'ardor del tuo cruccio.

Пролий на ня гнев Твой, и ярость гнева Твоего да постигнет их.

25 Sieno desolati i lor palazzi; Ne' lor tabernacoli non vi sia alcuno abitatore.

Да будет двор их пуст, и в жилищих их да не будет живый.

26 Perciocchè hanno perseguitato colui che tu hai percosso, E fatte le lor favole del dolore di coloro che tu hai feriti.

Зане егоже Ты поразил еси, тии погнаша, и к болезни язв моих приложиша.

27 Aggiugni loro iniquità sopra iniquità; E non abbiano giammai entrata alla tua giustizia.

Приложи беззаконие к беззаконию их, и да не внидут в правду Твою.

28 Sieno cancellati dal libro della vita; E non sieno scritti co' giusti.

Да потребятся от книги живых, и с праведными да не напишутся.

29 Ora, quant'è a me, io [sono] afflitto e addolorato; La tua salute, o Dio, mi levi ad alto.

Нищь и боляй есмь аз: спасение Твое, Боже, да приимет мя.

30 Io loderò il Nome di Dio con cantici, E lo magnificherò con lode.

Восхвалю имя Бога моего с песнию, возвеличу Его во хвалении:

31 E [ciò] sarà più accettevole al Signore, che bue, [Che] giovenco con corna ed unghie.

и угодно будет Богу паче телца юна, роги износяща и пазнокти.

32 I mansueti, vedendo [ciò], si rallegreranno; Ed il cuor vostro viverà, [o voi] che cercate Iddio.

Да узрят нищии и возвеселятся: взыщите Бога, и жива будет душа ваша.

33 Perciocchè il Signore esaudisce i bisognosi, E non isprezza i suoi prigioni.

Яко услыша убогия Господь, и окованныя Своя не уничижи.

34 Lodinlo i cieli e la terra; I mari, e tutto ciò che in essi guizza.

Да восхвалят Его небеса и земля, море и вся живущая в нем.

35 Perciocchè Iddio salverà Sion, ed edificherà le città di Giuda; E [coloro] vi abiteranno, e possederanno Sion per eredità.

Яко Бог спасет Сиона, и созиждутся гради Иудейстии, и вселятся тамо и наследят и:

36 E la progenie de' suoi servitori l'erederà; E quelli che amano il suo Nome abiteranno in essa.

и семя рабов Твоих удержит и, и любящии имя Твое вселятся в нем.