Salmi 104

1 BENEDICI, anima mia, il Signore; O Signore Iddio mio, tu sei sommamente grande; Tu sei vestito di gloria e di magnificenza.

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 Egli si ammanta di luce come di una vesta; Egli tende il cielo come una cortina.

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 Egli fa i palchi delle sue sale nelle acque; Egli pone le nuvole [per] suo carro: Egli passeggia sopra le ale del vento.

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 Egli fa i venti suoi Angeli, E il fuoco divampante suoi ministri.

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 Egli ha fondata la terra sulle sue basi; Giammai in perpetuo non sarà smossa.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 Tu l'avevi [già] coperta dell'abisso, come d'una vesta; Le acque si erano fermate sopra i monti.

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 Esse fuggirono per lo tuo sgridare; Si affrettarono per la voce del tuo tuono;

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 Erano salite sopra i monti; [ma] discesero nelle valli, Al luogo che tu hai loro costituito.

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 Tu hai [loro] posto un termine, il qual non trapasseranno; [E] non torneranno a coprir la terra.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 [Egli è quel] che manda le fonti per le valli, Onde [esse] corrono fra i monti;

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 Abbeverano tutte le bestie della campagna; Gli asini salvatichi spengono la lor sete [con esse].

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; Fanno sentir di mezzo alle frondi le [lor] voci.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 Egli adacqua i monti dalle sue stanze sovrane; La terra è saziata del frutto delle sue opere.

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 Egli fa germogliar l'erba per le bestie; E l'erbaggio per lo servigio dell'uomo, Facendo uscire della terra il pane.

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 Egli rallegra il cuor dell'uomo col vino, Egli fa risplender la faccia coll'olio, E sostenta il cuor dell'uomo col pane.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 Gli alberi del Signore [ne] son saziati; I cedri del Libano ch'egli ha piantati;

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 Dove gli uccelli si annidano; Gli abeti, [che son] la stanza della cicogna.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 Gli alti monti [sono] per li cavriuoli; Le rocce [sono] il ricetto de' conigli.

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 Egli ha fatta la luna per le stagioni; Il sole conosce il suo occaso.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 Tu mandi le tenebre, ed e' si fa notte, Nella quale tutte le fiere delle selve vanno attorno.

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 I leoncelli rugghiano dietro alla preda, E per chiedere a Dio il lor pasto.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 [Ma, tosto ch]'è levato il sole, si raccolgono, E giacciono ne' lor ricetti.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Allora l'uomo esce alla sua opera, Ed al suo lavoro, infino alla sera.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 Quanto grandi sono, o Signore, le tue opere! Tu le hai tutte fatte con sapienza; La terra è piena de' tuoi beni.

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 Ecco, il mar grande ed ampio: Quivi son rettili senza numero, Amimali piccoli e grandi.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 Quivi nuotano le navi, E il Leviatan che tu hai formato per ischerzare in esso.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 Tutti [gli animali] sperano in te, Che tu dii loro il lor cibo al suo tempo.

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 [Se] tu [lo] dài loro, [lo] ricolgono; [Se] tu apri la tua mano, son saziati di beni.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 [Se] tu nascondi la tua faccia, sono smarriti; [Se] tu ritiri il fiato loro, trapassano, E ritornano nella lor polvere.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 [Se] tu rimandi il tuo spirito son creati; E tu rinnuovi la faccia della terra.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 Sia la gloria del Signore in eterno; Rallegrisi il Signore nelle sue opere;

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 Il quale se riguarda verso la terra, ella trema; Se tocca i monti, essi fumano.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 Io canterò al Signore, mentre viverò; Io salmeggerò all'Iddio mio, tanto che io durerò.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 Il mio ragionamento gli sarà piacevole, Io mi rallegrerò nel Signore.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 Vengano meno i peccatori d'in su la terra, E gli empi non sieno più. Anima mia, benedici il Signore. Alleluia.

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!