Proverbi 26
1 Come la neve [non si conviene] alla state, Nè la pioggia al tempo della ricolta, Così la gloria non si conviene allo stolto.
Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
2 Come il passero vaga, e la rondinella vola, Così la maledizione [data] senza cagione non avverrà.
Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
3 La sferza al cavallo, ed il capestro all'asino, E il bastone al dosso degli stolti.
Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
4 Non rispondere allo stolto secondo la sua follia; Che talora anche tu non gli sii agguagliato.
Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
5 Rispondi allo stolto, come si conviene alla sua follia; Che talora non gli paia d'esser savio.
Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
6 Chi [si] taglia i piedi [ne] beve l'ingiuria; Così avviene a chi manda a far de' messi per uno stolto.
Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
7 Lo zoppo zoppica delle sue due gambe; Così [fa] la sentenza nella bocca degli stolti.
Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
8 Chi dà gloria allo stolto [Fa] come [chi gittasse] una pietra preziosa in un mucchio di sassi.
Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
9 La sentenza nella bocca degli stolti [È come] una spina, che sia caduta in mano ad un ebbro.
Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
10 I grandi tormentano ognuno, E prezzolano stolti, e salariano passanti.
Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
11 Come il cane ritorna al suo vomito, [Così] lo stolto reitera la sua follia.
Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
12 Hai tu veduto un uomo che si reputi savio? [Vi è] maggiore speranza d'uno stolto che di lui.
Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
13 Il pigro dice: Il leopardo [è] in su la strada, Il leone [è] per le campagne.
Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
14 [Come] l'uscio si volge sopra i suoi arpioni, Così [si volge] il pigro sopra il suo letto.
Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
15 Il pigro nasconde la mano nel seno; Egli dura fatica a trarla fuori [per recarsela] alla bocca.
Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
16 Al pigro par di esser savio, Più che sette che dànno risposte di prudenza.
Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
17 Colui che passando trascorre in ira per una questione che non gli [tocca], [È come] chi afferra un cane per gli orecchi.
Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
18 Quale [è] colui che, infingendosi di scherzare, avventa razzi, Saette, e cose mortifere;
Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
19 Tale [è] colui [che] inganna il suo prossimo, E dice: Non ischerzo io?
Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
20 Il fuoco si spegne, quando mancano legne; Così le contese si acquetano, quando non vi [son] rapportatori.
Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
21 Il carbone [è] per [far] brace, e le legne per [far] fuoco; E l'uomo rissoso per accender contese.
Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
22 Le parole del rapportatore paiono lusinghevoli; Ma scendono fin dentro al ventre.
Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
23 Le labbra ardenti, e il cuor malvagio, [Son come] schiuma d'argento impiastrata sopra un testo.
Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
24 Chi odia s'infinge nel suo parlare, Ma cova la frode nel suo interiore;
Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
25 Quando egli parlerà di una voce graziosa, non fidartici; Perciocch[è] egli ha sette scelleratezze nel cuore.
Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
26 L'odio si copre con inganno; [Ma] la sua malignità sarà palesata in piena raunanza.
Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
27 Chi cava una fossa caderà in essa; E se alcuno rotola una pietra ad alto, ella gli tornerà addosso.
Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
28 La lingua bugiarda odia quelli ch'ella ha fiaccati; E la bocca lusinghiera produce ruina.
Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.
