Proverbi 16
1 Le disposizioni dell'animo [son] dell'uomo; Ma la risposta della lingua [è] dal Signore.
Cilvēks sirdī gan apņemas, bet no Tā Kunga nāk, ko mēle runā.
2 Tutte le vie dell'uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti.
Cilvēka ceļi visi ikkatram savās acīs šķīsti; bet Tas Kungs pārbauda sirdi.
3 Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti.
Pavēli savus darbus Tam Kungam, tad tavi nodomi pareizi izdosies.
4 Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l'empio per lo giorno del male.
Tas Kungs visu ir darījis pēc savas ziņas, arī bezdievīgo uz ļauno dienu.
5 Chiunque è altiero d'animo [è] abbominevole al Signore; D'ora in ora egli non resterà impunito.
Ikviens, kam lepna sirds, Tam Kungam ir negantība, tiešām tiesa, tas nesodīts nepaliks.
6 L'iniquità sarà purgata con benignità, e [con] verità; E per lo timor del Signore l'uomo si ritrae dal male.
Caur žēlastību un ticību noziegumi top salīdzināti, un caur Tā Kunga bijāšanu cilvēks izsargās no ļauna.
7 Quando il Signore gradisce le vie dell'uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici.
Kad cilvēka ceļi Tam Kungam patīk, tad tas pat viņa ienaidniekus ar to salīdzina.
8 Meglio [vale] poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura.
Labāk ir mazumiņš ar taisnību, nekā liels ienākums ar netaisnību.
9 Il cuor dell'uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi.
Cilvēka sirds nodomā savu ceļu, bet Tas Kungs pašķir viņa gājumu.
10 Indovinamento [è] nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio.
Dieva padoms ir uz ķēniņa lūpām; viņa mutei neviļās tiesā.
11 La stadera, e le bilance giuste [son] del Signore; Tutti i pesi del sacchetto [son] sua opera.
Taisni svari un svara kausi ir no Tā Kunga, un visi svara akmeņi maisā viņa darbs.
12 Operare empiamente [è] abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia.
Bezdievību darīt ķēniņiem ir negantība; jo caur taisnību goda krēsls top stiprināts.
13 Le labbra giuste [son] quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente.
Taisnas lūpas ķēniņiem labi patīk; un kas patiesību runā, to tie mīļo.
14 L'ira del re [son] messi di morte; Ma l'uomo savio la placherà.
Ķēniņa dusmas ir nāves vēsts, bet gudrs vīrs tās remdē.
15 Nella chiarezza della faccia del re [vi è] vita; E la sua benevolenza [è] come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta.
Ķēniņa vaiga spīdumā ir dzīvība, un viņa laipnība kā vēlais lietus.
16 Quant'[è] egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E [quant'è] egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento!
Gudrību iemantot, cik daudz labāki tas ir pār zeltu, un saprašanā ņemties sver vairāk nekā sudrabs.
17 La strada degli [uomini] diritti [è] di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l'anima sua.
Taisna ceļš ir izsargāties no ļauna, kas savu ceļu sargā, tas pasargā savu dvēseli.
18 La superbia [viene] davanti alla ruina, E l'alterezza dello spirito davanti alla caduta.
Lepojies un tu iesi postā; lielies un tu kritīsi
19 Meglio [è] essere umile di spirito co' mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri.
Labāki ir pazemīgam būt ar pazemīgiem, nekā laupījumu dalīt ar lepniem.
20 Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore.
Kas gudrs visās lietās, atrod labumu; un svētīgs, kas uz To Kungu paļaujas.
21 Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina.
Kam samanīga sirds, to sauc par gudru, un mīlīgas lūpas vairo atzīšanu.
22 Il senno [è] una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l'ammaestramento degli stolti [è] stoltizia.
Saprašana ir dzīvs avots tam, kam tā ir; bet ģeķu pamācīšana paliek ģeķība.
23 Il cuor del[l'uomo] savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra.
Gudra sirds māca savu muti un vairo uz savām lūpām atzīšanu.
24 I detti soavi [sono] un favo di miele, Dolcezza all'anima, e medicina alle ossa.
Laipnīga valoda ir tīrs medus, dvēselei salda un kauliem zāles, kas dziedina.
25 Vi è tal via che pare diritta all'uomo, Il fine della quale [son] le vie della morte.
Dažs ceļš liekās iesākumā labs, bet savā galā ved nāvē.
26 L'anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme.
Kas (citu) apgrūtina, apgrūtina sev pašu; jo tāds savu muti atdara pret sev pašu.
27 L'uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra [vi è] come un fuoco ardente.
Nelietis saceļ nelaimi, un uz viņa lūpām ir kā degots uguns.
28 L'uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici.
Netikls cilvēks ceļ ķildas, un lišķis sarīdina radus.
29 L'uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via [che] non [è] buona.
Kas savu tuvāko kārdina un viņu noved uz nelabu ceļu, tas padara varas darbu.
30 Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra [quando] ha compiuto il male.
Kas ar acīm met, tas nodomā blēņas; kas lūpas sakož, tas gatavs uz ļaunu;
31 La canutezza [è] una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia.
Sirmi mati ir goda kronis; uz taisnības ceļa to atrod.
32 Meglio vale chi è lento all'ira, che il forte; E [meglio vale] chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città.
Lēnprātīgais ir labāks nekā stiprais; un kas sevi pašu valda, labāks nekā, kas pilsētu ieņem.
33 La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore [procede] tutto il giudicio di essa.
Meslus met klēpī, bet Tas Kungs ir tas nolēmējs.
