Marco 6
1 POI, egli si partì di là, e venne nella sua patria, e i suoi discepoli lo seguitarono.
อนนฺตรํ ส ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถาย สฺวปฺรเทศมาคต: ศิษฺยาศฺจ ตตฺปศฺจาทฺ คตา: ฯ
2 E venuto il sabato, egli si mise ad insegnar nella sinagoga; e molti, udendolo, sbigottivano, dicendo: Onde ha costui queste cose? e quale [è] questa sapienza che gli è data? ed [onde è] che cotali potenti operazioni son fatte per mano sua?
อถ วิศฺรามวาเร สติ ส ภชนคฺฤเห อุปเทษฺฏุมารพฺธวานฺ ตโต'เนเก โลกาสฺตตฺกถำ ศฺรุตฺวา วิสฺมิตฺย ชคทุ: , อสฺย มนุชสฺย อีทฺฤศี อาศฺจรฺยฺยกฺริยา กสฺมาชฺ ชาตา? ตถา สฺวกราภฺยามฺ อิตฺถมทฺภุตํ กรฺมฺม กรฺตฺตามฺ เอตไสฺม กถํ ชฺญานํ ทตฺตมฺ?
3 Non è costui quel falegname, figliuol di Maria, fratel di Giacomo, di Iose, di Giuda, e di Simone? e non sono le sue sorelle qui appresso di noi? Ed erano scandalezzati in lui.
กิมยํ มริยม: ปุตฺรสฺตชฺญา โน? กิมยํ ยากูพฺ-โยสิ-ยิหุทา-ศิโมนำ ภฺราตา โน? อสฺย ภคินฺย: กิมิหาสฺมาภิ: สห โน? อิตฺถํ เต ตทรฺเถ ปฺรตฺยูหํ คตา: ฯ
4 Ma Gesù disse loro: Niun profeta è disonorato, se non nella sua patria, e fra i suoi parenti, e in casa sua.
ตทา ยีศุเสฺตโภฺย'กถยตฺ สฺวเทศํ สฺวกุฏุมฺพานฺ สฺวปริชนำศฺจ วินา กุตฺราปิ ภวิษฺยทฺวาที อสตฺกฺฤโต น ภวติฯ
5 E non potè quivi fare alcuna potente operazione, salvo che, poste le mani sopra alcuni pochi infermi, [li] sanò.
อปรญฺจ เตษามปฺรตฺยยาตฺ ส วิสฺมิต: กิยตำ โรคิณำ วปุ: ษุ หสฺตมฺ อรฺปยิตฺวา เกวลํ เตษามาโรคฺยกรณาทฺ อนฺยตฺ กิมปิ จิตฺรการฺยฺยํ กรฺตฺตำ น ศกฺต: ฯ
6 E si maravigliava della loro incredulità; e andava attorno per le castella, insegnando.
อถ ส จตุรฺทิกฺสฺถ คฺรามานฺ ภฺรมิตฺวา อุปทิษฺฏวานฺ
7 ED egli chiamò a sè i dodici, e prese a mandarli a due a due; e diede loro podestà sopra gli spiriti immondi.
ทฺวาทศศิษฺยานฺ อาหูย อเมธฺยภูตานฺ วศีกรฺตฺตำ ศกฺตึ ทตฺตฺวา เตษำ เทฺวา เทฺวา ชโน เปฺรษิตวานฺฯ
8 E comandò loro che non prendessero nulla per lo viaggio, se non solo un bastone; non tasca, non pane, non moneta nelle [lor] cinture.
ปุนริตฺยาทิศทฺ ยูยมฺ เอไกกำ ยษฺฏึ วินา วสฺตฺรสํปุฏ: ปูป: กฏิพนฺเธ ตามฺรขณฺฑญฺจ เอษำ กิมปิ มา คฺรหฺลีต,
9 E che fossero [sol] calzati di sandali, e non portassero due toniche indosso.
มารฺคยาตฺราไย ปาเทษูปานเหา ทตฺตฺวา เทฺว อุตฺตรีเย มา ปริธทฺวฺวํฯ
10 Disse loro ancora: Dovunque sarete entrati in alcuna casa, dimorate in quella, finchè usciate di quel luogo.
อปรมปฺยุกฺตํ เตน ยูยํ ยสฺยำ ปุรฺยฺยำ ยสฺย นิเวศนํ ปฺรเวกฺษฺยถ ตำ ปุรีํ ยาวนฺน ตฺยกฺษฺยถ ตาวตฺ ตนฺนิเวศเน สฺถาสฺยถฯ
11 E se alcuni non vi ricevono, e non vi ascoltano, partitevi di là, e scotete la polvere di sotto a' vostri piedi, in testimonianza contro a loro. Io vi dico in verità, che Sodoma e Gomorra saranno più tollerabilmente trattate nel giorno del giudizio, che quella città.
ตตฺร ยทิ เกปิ ยุษฺมากมาติถฺยํ น วิทธติ ยุษฺมากํ กถาศฺจ น ศฺฤณฺวนฺติ ตรฺหิ ตตฺสฺถานาตฺ ปฺรสฺถานสมเย เตษำ วิรุทฺธํ สากฺษฺยํ ทาตุํ สฺวปาทานาสฺผาลฺย รช: สมฺปาตยต; อหํ ยุษฺมานฺ ยถารฺถํ วจฺมิ วิจารทิเน ตนฺนครสฺยาวสฺถาต: สิโทมาโมรโย รฺนครโยรวสฺถา สหฺยตรา ภวิษฺยติฯ
12 Essi adunque, partitisi, predicavano che [gli uomini] si ravvedessero.
อถ เต คตฺวา โลกานำ มน: ปราวรฺตฺตนี: กถา ปฺรจาริตวนฺต: ฯ
13 E cacciavano molti demoni, ed ungevano d'olio molti infermi e [li] sanavano.
เอวมเนกานฺ ภูตำศฺจ ตฺยาชิตวนฺตสฺตถา ไตเลน มรฺทฺทยิตฺวา พหูนฺ ชนานโรคานการฺษุ: ฯ
14 OR il re Erode udì [parlar di Gesù], perciocchè il suo nome era divenuto chiaro, e diceva: Quel Giovanni che battezzava è risuscitato da' morti; e perciò le potenze operano in lui.
อิตฺถํ ตสฺย สุขฺยาติศฺจตุรฺทิโศ วฺยาปฺตา ตทา เหโรทฺ ราชา ตนฺนิศมฺย กถิตวานฺ, โยหนฺ มชฺชก: ศฺมศานาทฺ อุตฺถิต อโตเหโตเสฺตน สรฺวฺวา เอตา อทฺภุตกฺริยา: ปฺรกาศนฺเตฯ
15 Altri dicevano: Egli è Elia; ed altri: Egli è un profeta, pari ad un de' profeti.
อเนฺย'กถยนฺ อยมฺ เอลิย: , เกปิ กถิตวนฺต เอษ ภวิษฺยทฺวาที ยทฺวา ภวิษฺยทฺวาทินำ สทฺฤศ เอโกยมฺฯ
16 Ma Erode, udite [quelle cose], disse: Egli è quel Giovanni, che io ho decapitato; esso è risuscitato da' morti.
กินฺตุ เหโรทฺ อิตฺยากรฺณฺย ภาษิตวานฺ ยสฺยาหํ ศิรศฺฉินฺนวานฺ ส เอว โยหนยํ ส ศฺมศานาทุทติษฺฐตฺฯ
17 Perciocchè esso Erode avea mandato a prender Giovanni, e l'avea messo nei legami in prigione, a motivo di Erodiada, moglie di Filippo, suo fratello; perciocchè egli l'avea sposata,
ปูรฺวฺวํ สฺวภฺราตุ: ผิลิปสฺย ปตฺนฺยา อุทฺวาหํ กฺฤตวนฺตํ เหโรทํ โยหนวาทีตฺ สฺวภาตฺฤวธู รฺน วิวาหฺยาฯ
18 e Giovanni avea detto ad Erode: Ei non ti è lecito di aver la moglie del tuo fratello.
อต: การณาตฺ เหโรทฺ โลกํ ปฺรหิตฺย โยหนํ ธฺฤตฺวา พนฺธนาลเย พทฺธวานฺฯ
19 Ed Erodiada gliene avea [mal talento]; e volentieri l'avrebbe fatto morire, ma non poteva.
เหโรทิยา ตไสฺม โยหเน ปฺรกุปฺย ตํ หนฺตุมฺ ไอจฺฉตฺ กินฺตุ น ศกฺตา,
20 Perciocchè Erode temeva Giovanni, conoscendolo uomo giusto, e santo; e l'osservava; ed avendolo udito, faceva molte cose, e volentieri l'udiva.
ยสฺมาทฺ เหโรทฺ ตํ ธารฺมฺมิกํ สตฺปุรุษญฺจ ชฺญาตฺวา สมฺมนฺย รกฺษิตวานฺ; ตตฺกถำ ศฺรุตฺวา ตทนุสาเรณ พหูนิ กรฺมฺมาณิ กฺฤตวานฺ หฺฤษฺฏมนาสฺตทุปเทศํ ศฺรุตวำศฺจฯ
21 Ora, venuto un giorno opportuno, che Erode, nel giorno della sua natività, feceva un convito a' suoi grandi, e capitani, ed a' principali della Galilea;
กินฺตุ เหโรทฺ ยทา สฺวชนฺมทิเน ปฺรธานโลเกภฺย: เสนานีภฺยศฺจ คาลีลฺปฺรเทศียเศฺรษฺฐโลเกภฺยศฺจ ราเตฺรา โภชฺยเมกํ กฺฤตวานฺ
22 la figliuola di essa Erodiada entrò, e ballò, e piacque ad Erode, ed a coloro ch'erano con lui a tavola. E il re disse alla fanciulla: Domandami tutto ciò che vorrai, ed io tel donerò.
ตสฺมินฺ ศุภทิเน เหโรทิยายา: กนฺยา สเมตฺย เตษำ สมกฺษํ สํนฺฤตฺย เหโรทเสฺตน สโหปวิษฺฏานาญฺจ โตษมชีชนตฺ ตตา นฺฤป: กนฺยามาห สฺม มตฺโต ยทฺ ยาจเส ตเทว ตุภฺยํ ทาเสฺยฯ
23 E le giurò, [dicendo: ] Io ti donerò tutto ciò che mi chiederai, fino alla metà del mio regno.
ศปถํ กฺฤตฺวากถยตฺ เจทฺ ราชฺยารฺทฺธมปิ ยาจเส ตทปิ ตุภฺยํ ทาเสฺยฯ
24 Ed essa uscì e disse a sua madre: Che chiederò? Ed ella disse: La testa di Giovanni Battista.
ตต: สา พหิ รฺคตฺวา สฺวมาตรํ ปปฺรจฺฉ กิมหํ ยาจิเษฺย? ตทา สากถยตฺ โยหโน มชฺชกสฺย ศิร: ฯ
25 E subito rientrò frettolosamente al re, e gli fece la domanda, dicendo: Io desidero che subito tu mi dia in un piatto la testa di Giovanni Battista.
อถ ตูรฺณํ ภูปสมีปมฺ เอตฺย ยาจมานาวทตฺ กฺษเณสฺมินฺ โยหโน มชฺชกสฺย ศิร: ปาเตฺร นิธาย เทหิ, เอตทฺ ยาเจ'หํฯ
26 E benchè il re se ne attristasse grandemente, [pur nondimeno] per li giuramenti, e per rispetto di coloro ch'eran con lui a tavola, non gliel volle disdire.
ตสฺมาตฺ ภูโป'ติทุ: ขิต: , ตถาปิ สฺวศปถสฺย สหโภชินาญฺจานุโรธาตฺ ตทนงฺคีกรฺตฺตุํ น ศกฺต: ฯ
27 E subito, mandato un sergente, comandò che fosse recata la testa di esso.
ตตฺกฺษณํ ราชา ฆาตกํ เปฺรษฺย ตสฺย ศิร อาเนตุมาทิษฺฏวานฺฯ
28 E quello andò e lo decapitò in prigione, e portò la sua testa in un piatto, e la diede alla fanciulla, e la fanciulla la diede a sua madre.
ตต: ส การาคารํ คตฺวา ตจฺฉิรศฺฉิตฺวา ปาเตฺร นิธายานีย ตไสฺย กนฺยาไย ทตฺตวานฺ กนฺยา จ สฺวมาเตฺร ทเทาฯ
29 E i discepoli di esso, udito [ciò], vennero e tolsero il suo corpo morto, e lo posero in un monumento.
อนนตรํ โยหน: ศิษฺยาสฺตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปฺยาคตฺย ตสฺย กุณปํ ศฺมศาเน'สฺถาปยนฺฯ
30 OR gli Apostoli si accolsero appresso di Gesù, e gli rapportarono ogni cosa, tutto ciò che avean fatto ed insegnato.
อถ เปฺรษิตา ยีโศ: สนฺนิเธา มิลิตา ยทฺ ยจฺ จกฺรุ: ศิกฺษยามาสุศฺจ ตตฺสรฺวฺววารฺตฺตาสฺตไสฺม กถิตวนฺต: ฯ
31 Ed egli disse loro: Venite voi in disparte, in qualche luogo solitario, e riposatevi un poco; perciocchè coloro che andavano e venivano erano in gran numero, talchè quelli non aveano pur agio di mangiare.
ส ตานุวาจ ยูยํ วิชนสฺถานํ คตฺวา วิศฺรามฺยต ยตสฺตตฺสนฺนิเธา พหุโลกานำ สมาคมาตฺ เต โภกฺตุํ นาวกาศํ ปฺราปฺตา: ฯ
32 E se ne andarono in su la navicella in un luogo solitario in disparte.
ตตเสฺต นาวา วิชนสฺถานํ คุปฺตํ คคฺมุ: ฯ
33 E la moltitudine li vide partire, e molti lo riconobbero; ed accorsero là a piè da tutte le città, e giunsero avanti loro, e si accolsero appresso di lui.
ตโต โลกนิวหเสฺตษำ สฺถานานฺตรยานํ ททรฺศ, อเนเก ตํ ปริจิตฺย นานาปุเรภฺย: ปไทรฺวฺรชิตฺวา ชเวน ไตษามเคฺร ยีโศ: สมีป อุปตสฺถุ: ฯ
34 E Gesù smontato, vide una gran moltitudine, e si mosse a compassione inverso loro; perciocchè erano come pecore che non hanno pastore; e si mise ad insegnar loro molte cose.
ตทา ยีศุ รฺนาโว พหิรฺคตฺย โลการณฺยานีํ ทฺฤษฺฏฺวา เตษุ กรุณำ กฺฤตวานฺ ยตเสฺต'รกฺษกเมษา อิวาสนฺ ตทา ส ตาน นานาปฺรสงฺคานฺ อุปทิษฺฏวานฺฯ
35 Ed essendo già tardi, i suoi discepoli vennero a lui, e gli dissero: Questo luogo è deserto, e già [è] tardi.
อถ ทิวานฺเต สติ ศิษฺยา เอตฺย ยีศุมูจิเร, อิทํ วิชนสฺถานํ ทินญฺจาวสนฺนํฯ
36 Licenzia questa gente, acciocchè vadano per le villate, e per le castella d'intorno, e si comperino del pane, perciocchè non hanno nulla da mangiare.
โลกานำ กิมปิ ขาทฺยํ นาสฺติ, อตศฺจตุรฺทิกฺษุ คฺรามานฺ คนฺตุํ โภชฺยทฺรวฺยาณิ เกฺรตุญฺจ ภวานฺ ตานฺ วิสฺฤชตุฯ
37 Ma egli, rispondendo, disse loro: Date lor voi da mangiare. Ed essi gli dissero: Andremmo noi a comperar per dugento denari di pane, e darem loro da mangiare?
ตทา ส ตานุวาจ ยูยเมว ตานฺ โภชยต; ตตเสฺต ชคทุ รฺวยํ คตฺวา ทฺวิศตสํขฺยไก รฺมุทฺราปาไท: ปูปานฺ กฺรีตฺวา กึ ตานฺ โภชยิษฺยาม: ?
38 Ed egli disse loro: Quanti pani avete? andate, e vedete. Ed essi, dopo essersene accertati, dissero: Cinque, e due pesci.
ตทา ส ตานฺ ปฺฤษฺฐวานฺ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา กติ ปูปา อาสเต? คตฺวา ปศฺยต; ตตเสฺต ทฺฤษฺฏฺวา ตมวทนฺ ปญฺจ ปูปา เทฺวา มตฺเสฺยา จ สนฺติฯ
39 Ed egli comandò loro che il facesser tutti coricar sopra l'erba verde, per brigate.
ตทา ส โลกานฺ ศโสฺปปริ ปํกฺติภิรุปเวศยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺ,
40 Ed essi si coricarono per cerchi, a cento, ed a cinquanta, [per cerchio].
ตตเสฺต ศตํ ศตํ ชนา: ปญฺจาศตฺ ปญฺจาศชฺชนาศฺจ ปํกฺติภิ รฺภุวิ สมุปวิวิศุ: ฯ
41 Poi prese i cinque pani, e i due pesci, e levò gli occhi al cielo, e fece la benedizione; poi ruppe i pani, e li diede a' suoi discepoli, acciocchè li mettessero davanti a loro: egli spartì eziandio i due pesci a tutti.
อถ ส ตานฺ ปญฺจปูปานฺ มตฺสฺยทฺวยญฺจ ธฺฤตฺวา สฺวรฺคํ ปศฺยนฺ อีศฺวรคุณานฺ อนฺวกีรฺตฺตยตฺ ตานฺ ปูปานฺ ภํกฺตฺวา โลเกภฺย: ปริเวษยิตุํ ศิเษฺยโภฺย ทตฺตวานฺ ทฺวา มตฺเสฺยา จ วิภชฺย สรฺเวฺวโภฺย ทตฺตวานฺฯ
42 E tutti mangiarono, e furon saziati.
ตต: สรฺเวฺว ภุกฺตฺวาตฺฤปฺยนฺฯ
43 E [i discepoli] levaron de' pezzi [de' pani] dodici corbelli pieni, ed anche [qualche rimanente] de' pesci.
อนนฺตรํ ศิษฺยา อวศิษฺไฏ: ปูไป รฺมตฺไสฺยศฺจ ปูรฺณานฺ ทฺวทศ ฑลฺลกานฺ ชคฺฤหุ: ฯ
44 Or coloro che avean mangiato di que' pani erano cinquemila uomini.
เต โภกฺตาร: ปฺราย: ปญฺจ สหสฺราณิ ปุรุษา อาสนฺฯ
45 E TOSTO appresso egli costrinse i suoi discepoli a montar nella navicella, ed a trarre innanzi [a lui] all'altra riva, verso Betsaida, mentre egli licenziava la moltitudine.
อถ ส โลกานฺ วิสฺฤชนฺเนว นาวมาโรฒุํ สฺวสฺมาทเคฺร ปาเร ไพตฺไสทาปุรํ ยาตุญฺจ ศฺษฺยินฺ วาฒมาทิษฺฏวานฺฯ
46 Poi, quando l'ebbe accommiatata, se ne andò in sul monte, per orare.
ตทา ส สรฺวฺวานฺ วิสฺฤชฺย ปฺรารฺถยิตุํ ปรฺวฺวตํ คต: ฯ
47 E, fattosi sera, la navicella era in mezzo del mare, ed egli [era] in terra tutto solo. E vide i discepoli che travagliavano nel vogare,
ตต: สนฺธฺยายำ สตฺยำ เนา: สินฺธุมธฺย อุปสฺถิตา กินฺตุ ส เอกากี สฺถเล สฺถิต: ฯ
48 perciocchè il vento era loro contrario; e intorno alla quarta vigilia della notte, egli venne a loro, camminando sopra il mare; e voleva passar oltre a loro.
อถ สมฺมุขวาตวหนาตฺ ศิษฺยา นาวํ วาหยิตฺวา ปริศฺรานฺตา อิติ ชฺญาตฺวา ส นิศาจตุรฺถยาเม สินฺธูปริ ปทฺภฺยำ วฺรชนฺ เตษำ สมีปเมตฺย เตษามเคฺร ยาตุมฺ อุทฺยต: ฯ
49 Ma essi, vedutolo camminar sopra il mare, pensarono che fosse una fantasima, e sclamarono. Perciocchè tutti lo videro, e furon turbati;
กินฺตุ ศิษฺยา: สินฺธูปริ ตํ วฺรชนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา ภูตมนุมาย รุรุวุ: ,
50 ma egli tosto parlò con loro, e disse: State di buon cuore, son io, non temiate.
ยต: สรฺเวฺว ตํ ทฺฤษฺฏฺวา วฺยากุลิตา: ฯ อเตอว ยีศุสฺตตฺกฺษณํ ไต: สหาลปฺย กถิตวานฺ, สุสฺถิรา ภูต, อยมหํ มา ไภษฺฏฯ
51 E montò a loro nella navicella, e il vento si acquetò; ed essi vie più sbigottirono in loro stessi, e si maravigliarono.
อถ เนากามารุหฺย ตสฺมินฺ เตษำ สนฺนิธึ คเต วาโต นิวฺฤตฺต: ; ตสฺมาตฺเต มน: สุ วิสฺมิตา อาศฺจรฺยฺยํ เมนิเรฯ
52 Perciocchè non aveano posto mente al fatto de' pani; perciocchè il cuor loro era stupido.
ยตเสฺต มนสำ กาฐินฺยาตฺ ตตฺ ปูปียมฺ อาศฺจรฺยฺยํ กรฺมฺม น วิวิกฺตวนฺต: ฯ
53 E, passati all'altra riva, vennero nella contrada di Gennesaret, e presero terra.
อถ เต ปารํ คตฺวา คิเนษรตฺปฺรเทศเมตฺย ตฏ อุปสฺถิตา: ฯ
54 E, quando furono smontati dalla navicella, subito [la gente] lo riconobbe.
เตษุ เนากาโต พหิรฺคเตษุ ตตฺปฺรเทศียา โลกาสฺตํ ปริจิตฺย
55 E, correndo qua e là per tutta quella contrada circonvicina, prese a portare attorno in letticelli i malati, là dove udiva ch'egli fosse.
จตุรฺทิกฺษุ ธาวนฺโต ยตฺร ยตฺร โรคิโณ นรา อาสนฺ ตานฺ สรฺวฺวาน ขโฏฺวปริ นิธาย ยตฺร กุตฺรจิตฺ ตทฺวารฺตฺตำ ปฺราปุ: ตตฺ สฺถานมฺ อาเนตุมฺ อาเรภิเรฯ
56 E dovunque egli entrava, in castella, o in città, o in villate, [la gente] metteva gl'infermi nelle piazze, e lo pregava che sol potessero toccare il lembo della sua vesta; e tutti quelli che lo toccavano erano guariti.
ตถา ยตฺร ยตฺร คฺราเม ยตฺร ยตฺร ปุเร ยตฺร ยตฺร ปลฺลฺยาญฺจ เตน ปฺรเวศ: กฺฤตสฺตทฺวรฺตฺมมเธฺย โลกา: ปีฑิตานฺ สฺถาปยิตฺวา ตสฺย เจลคฺรนฺถิมาตฺรํ สฺปฺรษฺฏุมฺ เตษามรฺเถ ตทนุชฺญำ ปฺรารฺถยนฺต: ยาวนฺโต โลกา: ปสฺปฺฤศุสฺตาวนฺต เอว คทานฺมุกฺตา: ฯ
