Luca 7
1 ORA, dopo ch'egli ebbe finiti tutti questi suoi ragionamenti, udente il popolo, entrò in Capernaum.
Кала Исусо пэрэачиля тэ дэдумэ манушэнди, Вов авиля дэ Капернаумо.
2 E il servitore di un certo centurione, il quale gli era molto caro, era malato, e stava per morire.
Котэ сля екх шэлякоро пхурэдэр. Лэхкоро бутярно, саво важ лэ сля кучутно, фартэ занасвалиля и сля пашэ мэримастэ.
3 Or [il centurione], avendo udito [parlar] di Gesù, gli mandò degli anziani de' Giudei, pregandolo che venisse, e salvasse il suo servitore.
Шэлякоро пхурэдэр шунда пала Исусо тай бичалда Лэстэ иудеенгэрэн пхурэдэрэн тэ мангэн Исусо, соб Вов тэ авэл и тэ састярэл бутярнэ.
4 Ed essi, venuti a Gesù, lo pregarono instantemente, dicendo: Egli è degno che tu gli conceda questo;
Вонэ авиле Исусостэ, фартэ мангле Лэ и пхэнэнас: — Кадэва мануш ачел, соб Ту тэ терэх важ лэ кава рындо.
5 perciocchè egli ama la nostra nazione, ed egli è quel che ci ha edificata la sinagoga.
Колэсти со Вов камэл амаро народо тай ваздэня амэнди синагога.
6 E Gesù andava con loro. E come egli già era non molto lungi dalla casa, il centurione gli mandò degli amici, per dirgli: Signore, non faticarti, perciocchè io non son degno che tu entri sotto al mio tetto.
Исусо джиля лэнца. Кала Вов сля пашэ цэрэстэ, шэлякоро пхурэдэр бичалда Лэстэ англал пэхкэрэн амалэн, соб вонэ тэ пхэнэн: — Рае! На трэбуни Тути тэ цинё! Мэ на ачяв, соб Ту тэ заджях мандэ дэ цэр!
7 Perciò ancora, non mi son reputato degno di venire a te ma comanda [solo] con una parola, e il mio servitore sarà guarito.
Нэ мэ еджино на ачяв тэ авав Тутэ. Кици пхэн лав, и састярэлапэ бутярно муро.
8 Perciocchè io sono uomo sottoposto alla podestà [altrui], ed ho sotto di me de' soldati; e pure, se dico all'uno: Va', egli va; se all'altro: Vieni, egli viene; e [se dico] al mio servitore: Fa' questo, egli [lo] fa.
Упрэ мандар исин пхурэдэра, савэн мэ кандав. Нэ исин мандэ халавдэ, савэ ман кандэн. Пхэнав екхэсти: «Джя!» — и вов джял. Пхэнав аврэсти: «Ав!» — и вов авэл. Пхэнав мурэ бутярнэсти: «Тер!» — тай вов терэла.
9 E Gesù, udite queste cose, si maravigliò di lui, e rivoltosi, disse alla moltitudine che lo seguitava: Io vi dico, che non pure in Israele ho trovata una cotanta fede.
Исусо шунда кадэла лава, прылиля пала дыво, обрисиля тай пхэнда манушэнди, савэ джянас пала Лэ: — Пхэнав тумэнди, со и дэ Израили на аракхлём Мэ кацаво патявимо.
10 E quando coloro ch'erano stati mandati furon tornati a casa, trovarono il servitore ch'era stato infermo esser sano.
Кала мануша, савэн бичалдэ Исусостэ, рисиле цэрэ, вонэ удыкхле, со насвало састярдапэ.
11 ED avvenne nel [giorno] seguente, che egli andava in una città, detta Nain; e i suoi discepoli, in gran numero, e una gran moltitudine andavano con lui.
Тунчи Исусо джиля дэ форо, саво акхарэлпэ Наино. Джянас пала Лэ бут Лэхкэрэн сиклярнэн и фартэ бут манушэн.
12 E come egli fu presso della porta della città, ecco, si portava a seppellire un morto, figliuolo unico di sua madre, la quale ancora era vedova, e gran moltitudine della città [era] con lei.
Кала Вов поджиля форохкэрэ вударэндэ, котарь вылиджянас тэ гаравэ тэрнэ чявэ. Вов сля екх пэхкиря датэ, савятэ муля ром. Фартэ бут манушэн кодэлэ форостар джянас їтханэ лаґа.
13 E il Signore, vedutala, ebbe pietà di lei, e le disse: Non piangere.
Кала Рай удыкхля ла, Лэсти ачиля дор кадэла манушня. Тай пхэнда Вов лати: — На ров!
14 Ed accostatosi, toccò la bara (or i portatori si fermarono), e disse: Giovanetto, io tel dico, levati.
Тунчи Вов поджиля тай лиляпэ вастэґа гробостэ. Мануша, савэ лиджянас гробо, ачиле. Вов пхэнда мулэсти: — Чяво! Тути пхэнав, вщи!
15 E il morto si levò a sedere, e cominciò a parlare. E [Gesù] lo diede a sua madre.
Муло ваздэняпэ, бэшля тай ачиля тэ дэдумэ. Тунчи Исусо отдэня лэ дати.
16 E spavento li occupò tutti, e glorificavano Iddio, dicendo: Un gran profeta è sorto fra noi; Iddio ha visitato il suo popolo.
Пэ всавэрэн дэня бари дар. Вонэ ачиле тэ ваздэ слава Дэвлэсти тай пхэнэнас: — Баро англунари ваздэняпэ машкар амэн, и Дэвэл авиля Пэхкэрэ манушэндэ.
17 E questo ragionamento intorno a lui si sparse per tutta la Giudea, e per tutto il paese circonvicino.
Кади дэдумане пала Исусо пав всавири Иудея тай дэ пхуен, савэ сле пашэ.
18 OR i discepoli di Giovanni gli rapportarono tutte queste cose.
Иоаннохкэрэ сиклярнэ розпхэндэ Иоанности пала кода, со стердапэ. Иоанно акхарда дон пэхкэрэн сиклярнэн
19 Ed egli, chiamati a sè due de' suoi discepoli, li mandò a Gesù, a dir[gli: ] Sei tu colui che ha da venire, o pur ne aspetteremo noi un altro?
тай бичалда Раестэ тэ пхучен Лэстар: — Ту исин Кодэва, Касти трэбуни тэ авэ, чи трэбуни амэнди тэ дожутярэ аврэ?
20 Quegli uomini adunque, essendo venuti a Gesù, [gli] dissero: Giovanni Battista ci ha mandati a te, a dir[ti: ] Sei tu colui che ha da venire, o pur ne aspetteremo noi un altro?
Мурша авиле Исусостэ тай пхэндэ: — Иоанно Болдэмари бичалда амэн тэ пхуче Тут: «Ту исин Кодэва, Касти трэбуни тэ авэ, чи трэбуни амэнди тэ дожутярэ аврэ?»
21 (Or in quella stessa ora egli ne guarì molti d'infermità, e di flagelli, e di spiriti maligni; ed a molti ciechi donò il vedere)
Дэ кодыя вряма Исусо бутэн манушэн састярэлас насвалимэндар и дукхэндар, вытрадэлас налачен тай бутэ корэнди оттерэлас якха.
22 E Gesù, rispondendo, disse loro: Andate, e rapportate a Giovanni le cose che avete vedute ed udite: che i ciechi ricoverano la vista, che gli zoppi camminano, che i lebbrosi son nettati, che i sordi odono, che i morti sono risuscitati, che l'evangelo è annunziato a' poveri.
Тунчи Вов пхэнда Иоаннохкэрэ сиклярнэнди: — Джян, пхэнэн Иоанности, со тумэ дыкхле тай шундэ: корэ дыкхэн, лангэ пхирэн, мануша дэ проказа жужарэнпэ латар, кашукэ шунэн, мулэ отджювдён, и чёрэнди пхэнэлпэ Бахтало Лав.
23 E beato è chi non sarà stato scandalezzato in me.
Бахтало кодэва, ко пала Ман на змарэлапэ дромэстар.
24 E quando i messi di Giovanni se ne furono andati, egli prese a dire alle turbe, intorno a Giovanni: Che andaste voi a veder nel deserto? una canna dimenata dal vento?
Кала бичалдэ Иоанностар джиле, Исусо ачиля тэ пхэнэ манушэнди пала лэ: — Со тумэ пхирдэ тэ дыкхэ дэ шуки пхув? Чяр, сави тинисявэл барвалятар?
25 Ma pure che andaste voi a vedere? un uomo vestito di vestimenti morbidi? ecco, coloro che usano vestimenti magnifici, [e vivono] in delizie, stanno ne' palazzi dei re.
А сар на кади, ка тумэ пхирдэ тэ дыкхэ: манушэ дэ ковля їда? Нэ кодэла, савэ урявэнпэ дэ райкани їда тай джювэн дэ барвалима, бэшэн дэ тхагарнэн цэрэн.
26 Ma pure, che andaste voi a vedere? un profeta? certo, io vi dico, uno eziandio più che profeta.
Ка тумэ пхирдэ тэ дыкхэ: англунаре? Кади, пхэнав тумэнди, вов барэдэр, сар англунаря.
27 Egli è quello del quale è scritto: Ecco, io mando il mio messo davanti alla tua faccia, il quale preparerà il tuo cammino dinanzi a te.
Вов кодэва, пала кастэ чиндо: «Акэ, Мэ бичалав Мурэ манушэ англа Тиро муй. Вов лачярэла дром Тиро англа Тут».
28 Perciocchè io vi dico che fra coloro che son nati di donna, non vi [è] profeta alcuno maggior di Giovanni Battista; ma il minimo nel regno di Dio è maggior di lui.
Пхэнав тумэнди: машкар кодэлэн, савэ джювлендар бэнепэ, нэнай ни екхэ англунаре барэдэр Иоанностар. Нэ цыкнэдэр дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима исин барэдэр лэстар.
29 E tutto il popolo, e i pubblicani ch'erano stati battezzati del battesimo di Giovanni, udite [queste cose], giustificarono Iddio.
Всавэрэ мануша, савэ шундэ Исусо, тай стидэмаря прыджянгле, со Дэвлэхкоро дром исин чячюно. Тунчи болдэнепэ Иоаннохкэрэ болдимаґа.
30 Ma i Farisei, e i dottori della legge, che non erano stati battezzati da lui, rigettarono a lor danno il consiglio di Dio.
А фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима на прылиле Дэвлэхкири воля и на болдэнепэ.
31 E il Signore disse: A chi dunque assomiglierò gli uomini di questa generazione? ed a chi sono essi simili?
Тунчи Рай пхэнда: — Пэ кастэ счувэлпэ кадэва родо? Пэ кастэ счувэнпэ кадэла мануша?
32 Son simili a' fanciulli che seggono in su la piazza, e gridano gli uni agli altri, e dicono: Noi vi abbiamo sonato, e voi non avete ballato; vi abbiamo cantate canzoni lamentevoli, e voi non avete pianto.
Вонэ счувэнпэ пэ чяворэн, савэ бэшэн пэ форо, акхарэн екх екхэ тай пхэнэн: «Амэ цэлдэ тумэнди пэ дудка, нэ тумэ на цэлэнас пэ пурэн. Амэ дилябане тумэнди диля ровимахкэрэ, нэ тумэ на ровэнас».
33 Perciocchè Giovanni Battista è venuto, non mangiando pane, nè bevendo vino, e voi avete detto: Egli ha il demonio.
Акэ, авиля Иоанно Болдэмари, на хал мандро и на пэл мол, а тумэ пхэнэн: «Дэ лэстэ бэшэл бэнг».
34 Il Figliuol dell'uomo è venuto, mangiando, e bevendo, e voi dite: Ecco un uomo mangiatore, e bevitor di vino, amico di pubblicani, e di peccatori.
Авиля Чяво Манушыкано, хал и пэл, а тумэ пхэнэн: «Акэ исин Мануш, Касти чялёл тэ ха и тэ пэ. Вов амал стидэмаренди тай бэзимахкэрэ манушэнди!»
35 Ma la Sapienza è stata giustificata da tutti i suoi figliuoli.
Нэ кодэла, ко прылэн бари Дэвлэхкири годи, кадэлэґа сикавэн, со када чячимо.
36 OR uno de' Farisei lo pregò a mangiare in casa sua; ed egli, entrato in casa del Fariseo, si mise a tavola.
Екх фарисеи акхарда Исусо скаминдэстэ, тай Вов заджиля лэстэ дэ цэр и залиля тхан пала скаминдэ.
37 Ed ecco, [vi era] in quella città una donna ch'era stata peccatrice, la quale, avendo saputo ch'egli era a tavola in casa del Fariseo, portò un alberello d'olio odorifero.
Тай акэ, екх джювли дэ бэзима кодэлэ форостар уджянгля, со Исусо дэ цэр фарисеестэ пала скаминдэ, анда алабастрово вакхор кучутнэ мироґа.
38 E stando a' piedi di esso, di dietro, piangendo, prese a rigargli di lagrime i piedi, e li asciugava co' capelli del suo capo; e gli baciava i piedi, e [li] ungeva con l'olio.
Вой вщиля павпалэ, паша Исусохкэрэн пурэн, заровиня, тай лакэрэ ясва ачиле тэ чюлё. А вой выкхосэлас Исусохкэрэ пурэ пэхкэрэ балэнца, чюминдэлас лэн и макхэлас мироґа.
39 E il Fariseo che l'avea convitato, avendo veduto [ciò], disse fra sè medesimo: Costui, se fosse profeta, conoscerebbe pur chi, e quale [sia] questa donna che lo tocca; perciocchè ella è una peccatrice.
Фарисеи, саво акхарда Исусо, удыкхля када тай пхэнда пэсти дэ гындо: «Тэ авэл Кадэва Мануш чячимаґа англунари, Вов бы джянэлас, сави манушни Лэстэ лэлпэ тай дэ савэ бэзима вой джювэл».
40 E Gesù gli fece motto, e disse: Simone, io ho qualche cosa a dirti. Ed egli disse: Maestro, di' pure.
Исусо пхэнда лэсти: — Симоно! Камав тэ пхэнэ тути екх лав. Кодэва дэдуманя: — Пхэн, Сиклимари!
41 [E Gesù gli disse: ] Un creditore avea due debitori; l'uno gli dovea cinquecento denari, e l'altro cinquanta.
Исусо пхэнда: — Екхэ хулаестэ дуй мануша залиле ловэ. Екх сля вуджило лэсти панчшэл динарии, ай авэр — пандэша.
42 E non avendo essi di che pagare, egli rimise il debito ad amendue. Di' adunque, qual di loro l'amerà più?
Нэ сар лэндэ на сля ловэ, хулай эртисарда лэдуенди вуджилимо. Ко дуендар авэла будэр тэ камэ кадэлэ манушэ?
43 E Simone, rispondendo, disse: Io stimo colui a cui egli ha più rimesso. E Gesù gli disse: Tu hai dirittamente giudicato.
Симоно пхэнда: — Гинисарав, со кадэва, касти вов будэр эртисарда. Исусо пхэнда: — Тиро чячимо.
44 E rivoltosi alla donna, disse a Simone: Vedi questa donna; io sono entrato in casa tua, [e] tu non mi hai dato dell'acqua a' piedi; ma ella mi ha rigati di lagrime i piedi, e li ha asciugati coi capelli del suo capo.
Тунчи обрисиля манушнятэ и пхэнда Симоности: — Ту дыкхэх кадэла манушня? Мэ авилём дэ тиро цэр, и ту на дэнян Манди пани, соб Мэ пурэ тэ халавав. А вой ясвэнца обхалавда Манди пурэ и выкхосля лэн пэхкэрэ балэнца.
45 Tu non mi hai dato neppure un bacio; ma costei, da che è entrata, non è mai restata di baciarmi i piedi.
Ту на чюминдан Ман, а вой всавири вряма, сар Мэ заджилём дэ цэр, на пэрэачел тэ чюминдэ Мурэ пурэ.
46 Tu non mi hai unto il capo d'olio; ma ella mi ha unti i piedi d'olio odorifero.
Ту на помакхлян Муро шэро зэтоґа оливкэндар, а вой пурэ Манди помакхля кучутнэ мироґа.
47 Per tanto, io ti dico, che i suoi peccati, che sono in gran numero, le son rimessi, perchè ella ha molto amato; ma a chi poco è rimesso poco ama.
Пхэнав тути: эртисардэ бут бэзима лакэрэ, кодэлэсти вой и покамля бут. Касти набут эртисарэлапэ, кодэва набут и камэла.
48 Poi disse a colei: I tuoi peccati ti son rimessi.
Тунчи Исусо пхэнда джювляти: — Эртисарэнпэ тути тирэ бэзима.
49 E coloro ch'eran con lui a tavola presero a dire fra loro stessi: Chi è costui, il quale eziandio rimette i peccati?
Авэр мануша, савэ сле пала скаминдэ, ачиле тэ гинисарэ: — Ко Вов Кацаво, соб бэзима тэ эртисарэ?
50 Ma [Gesù] disse alla donna: La tua fede ti ha salvata; vattene in pace.
Вов жэ пхэнда манушняти: — Тиро патявимо тут фирисарда. Джя, и тэ авэл туґа пачя!
