Lamentazioni 5
1 RICORDATI, Signore, di quello che ci è avvenuto; Riguarda, e vedi li nostro vituperio.
Аду-Ць аминте, Доамне, де че ни с-а ынтымплат! Уйтэ-Те ши вези-не окара!
2 La nostra eredità [è] stata trasportata agli stranieri, [E] le nostre case a' forestieri.
Моштениря ноастрэ а трекут ла ниште стрэинь, каселе ноастре, ла чей дин алте цэрь!
3 Noi siam divenuti orfani, senza padre; [E] le nostre madri come donne vedove.
Ам рэмас орфань, фэрэ татэ; мамеле ноастре сунт ка ниште вэдуве.
4 Noi abbiam bevuta la nostra acqua per danari, Le nostre legne ci sono state vendute a prezzo.
Апа ноастрэ о бем пе бань, ши лемнеле ноастре требуе сэ ле плэтим.
5 Noi abbiam sofferta persecuzione sopra il nostro collo; Noi ci siamo affannati, e non abbiamo avuto alcun riposo.
Пригониторий не урмэреск ку ындыржире ши, кынд обосим, ну не дау одихнэ.
6 Noi abbiam porta la mano agli Egizi, [Ed] agli Assiri, per saziarci di pane.
Ам ынтинс мына спре Еӂипт, спре Асирия, ка сэ не сэтурэм де пыне.
7 I nostri padri hanno peccato, e non sono [più]; Noi abbiam portate le loro iniquità.
Пэринций ноштри, каре ау пэкэтуит, ну май сунт, яр ной ле пуртэм пэкателе.
8 De' servi ci hanno signoreggiati; Non [vi è stato] alcuno che [ci] abbia riscossi di man loro.
Робий не стэпынеск, ши нимень ну не избэвеште дин мыниле лор.
9 Noi abbiamo addotta la nostra vittuaglia A rischio della nostra vita, per la spada del deserto.
Не кэутэм пыня ку примеждия веций ноастре, кэч не аменинцэ сабия ын пустиу.
10 La nostra pelle è divenuta bruna come un forno, Per l'arsure della fame.
Не арде пеля ка ун куптор де фригуриле фоамей.
11 Le donne sono state sforzate in Sion, E le vergini nelle città di Giuda.
Ау нечинстит пе фемей ын Сион, пе фечоаре ын четэциле луй Иуда.
12 I principi sono stati impiccati per man di coloro; Non si è avuta riverenza alle facce de' vecchi.
Май-марий ноштри ау фост спынзураць де мыниле лор. Бэтрынилор ну ле-ау дат ничо чинсте.
13 I giovani hanno portata la macinatura, E i fanciulli son caduti per le legne.
Тинерий ау фост пушь сэ рышняскэ ши копиий кэдяу суб повериле де лемн.
14 I vecchi hanno abbandonato le porte, E i giovani i loro suoni.
Бэтрыний ну се май дук ла поартэ ши тинерий ау ынчетат сэ май кынте.
15 La gioia del nostro cuore è cessata, I nostri balli sono stati cangiati in duolo.
С-а дус букурия дин инимиле ноастре ши жаля а луат локул жокурилор ноастре.
16 La corona del nostro capo è caduta; Guai ora a noi! perciocchè abbiam peccato.
А кэзут кунуна де пе капул ностру! Вай де ной, кэч ам пэкэтуит!
17 Per questo il cuor nostro è languido; Per queste cose gli occhi nostri sono scurati.
Дакэ не доаре инима, дакэ ни с-ау ынтунекат окий,
18 Egli è perchè il monte di Sion è deserto, [Sì che] le volpi vi passeggiano.
есте дин причинэ кэ мунтеле Сионулуй есте пустиит, дин причинэ кэ се плимбэ шакалий прин ел.
19 Tu, Signore, dimori in eterno; Il tuo trono [è stabile] per ogni età.
Дар Ту, Доамне, ымпэрэцешть пе вечие; скаунул Тэу де домние дэйнуеште дин ням ын ням!
20 Perchè ci dimenticheresti in perpetuo? [Perchè] ci abbandoneresti per lungo tempo?
Пентру че сэ не уйць пе вечие ши сэ не пэрэсешть пентру мултэ време?
21 O Signore, convertici a te, e noi sarem convertiti: Rinnova i nostri giorni, come [erano] anticamente.
Ынтоарче-не ла Тине, Доамне, ши не вом ынтоарче! Дэ-не ярэшь зиле ка челе де одиниоарэ!
22 Perciocchè, ci hai tu del tutto riprovati? Sei tu adirato contro a noi fino all'estremo?
Сэ не фи лепэдат Ту де тот оаре ши сэ Те фи мыният Ту пе ной песте мэсурэ де мулт?
