Lamentazioni 3
1 IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
62 Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
