Giobbe 7

1 Non ha l'uomo un termine della sua milizia in su la terra? E [non sono] i suoi giorni simili a quelli di un mercenario?

Vai cilvēkam nav karš virs zemes, un vai viņa dienas nav kā algādža dienas?

2 Come il servo aspira all'ombra, E il mercenario aspetta il premio della sua opera;

Tā kā kalps ilgojās pēc ēnas un kā algādzis gaida uz savu algu,

3 Così mi sono stati dati per eredità de' mesi molesti; E mi sono state assegnate per parte mia notti penose.

Tāpat man nākuši daudz bēdīgi mēneši, un grūtas naktis man ir piešķirtas.

4 Se mi son posto a giacere, dico: Quando mi leverò? Quando sarà passata la notte? E mi stanco di dimenarmi fino all'alba.

Kad apguļos, tad es saku: kad atkal celšos? un vakars vilcinājās, un es apnīkstu mētāties gultā līdz gaismai.

5 La mia carne è rivestita di vermini, e di gromma di terra; La mia pelle si schianta, e si disfa.

Mana miesa ir apsegta ar tārpiem un vātīm, mana āda sadzīst un čūlo atkal.

6 I miei giorni son passati via più leggermente che la spola del tessitore, E son venuti meno senza speranza.

Manas dienas ir ātrākas nekā vēvera (audēja) spole un beidzās bez nekādas cerības.

7 Ricordati che la mia vita [è] un vento, [Che] l'occhio mio non tornerà [più] a vedere il bene.

Piemini, ka mana dzīvība ir vējš un mana acs labuma vairs neredzēs.

8 L'occhio di chi mi vede non mi riguarderà [più]; [Se tu rivolgi] gli occhi verso me, io non [sarò] più.

Acs, kas nu mani redz, manis vairs neredzēs. Tavas acis uz mani skatās, un es vairs neesmu.

9 [Come] la nuvola si dilegua, e se ne va via; Così chi scende nel sepolcro non [ne] salirà [più fuori]. (Sheol h7585)

Mākonis iznīkst un aiziet, - tāpat kas kapā nogrimst, nenāks atkal augšām. (Sheol h7585)

10 Egli non ritornerà più a casa sua, E il luogo suo non lo riconoscerà più.

Viņš neatgriezīsies atkal savā namā, un viņa vieta viņu vairs nepazīs.

11 Io altresì non ratterrò la mia bocca; Io parlerò nell'angoscia del mio spirito, Io mi lamenterò nell'amaritudine dell'anima mia.

Tā tad es savu muti neturēšu, es runāšu savās sirds bēdās, es žēlošos savā sirdsrūgtumā.

12 [Sono] io un mare, o una balena, Che tu mi ponga guardia attorno?

Vai tad es esmu kā jūra, vai kā liela jūras zivs, ka tu ap mani noliec vakti?

13 Quando io dico: La mia lettiera mi darà alleggiamento, Il mio letto solleverà [parte] del mio lamento;

Kad es saku: mana gulta man iepriecinās, manas cisas atvieglinās manas vaimanas,

14 Allora tu mi sgomenti con sogni, E mi spaventi con visioni.

Tad Tu mani izbiedē ar sapņiem, un caur parādīšanām Tu mani iztrūcini,

15 Talchè io nell'animo sceglierei innanzi di essere strangolato, E [innanzi vorrei] la morte che le mie ossa.

Tā ka mana dvēsele vēlās būt nožņaugta, labāki mirt nekā tā izģinst.

16 Io son tutto strutto; io non viverò in perpetuo; Cessati da me; conciossiachè i miei giorni [non sieno altro che] vanità.

Es esmu apnicis, man netīk mūžam dzīvot; atstājies jel no manis, jo manas dienas ir kā nekas.

17 Che cosa [è] l'uomo, che tu ne faccia sì grande stima, Che tu ponga mente ad esso?

Kas ir cilvēks, ka Tu viņu tik augsti turi un ka Tu viņu lieci vērā,

18 E che tu lo visiti ogni mattina, E ad ogni momento l'esamini?

Un viņu piemeklē ik rītu, viņu pārbaudi ik acumirkli,

19 Fino a quando non ti rivolgerai indietro da me, [E] non mi darai alcuna posa, Tanto che io possa inghiottir la mia saliva?

Ka Tu nemaz no manis neatstājies un mani nepameti, ne siekalas ierīt?

20 Io ho peccato; che opererò inverso te, o Guardiano degli uomini? Perchè mi hai posto per tuo bersaglio, E [perchè] sono io grave a me stesso?

Ja esmu grēkojis, ko es Tev darīšu, Tu cilvēku sargs? Kāpēc Tu mani esi licis Sev par mērķi, ka es sev pašam palicis par nastu?

21 E perchè non perdoni il mio misfatto, E non rimuovi la mia iniquità? Conciossiachè di presente giacerò nella polvere; E, se [poi] tu mi ricerchi, io non sarò [più].

Un kāpēc Tu manus pārkāpumus nepiedod un neatņem manu noziegumu? Jo nu es apgulšos pīšļos, un kad Tu mani meklēsi, tad manis vairs nebūs.