Giobbe 41
1 Trarrai tu fuori il leviatan con l'amo, O con una fune che tu gli avrai calata sotto alla lingua?
Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
2 Gli metterai tu un uncino al muso? Gli forerai tu le mascelle con una spina?
Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
3 Userà egli molti preghi teco? Ti parlerà egli con lusinghe?
Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
4 Patteggerà egli teco, Che tu lo prenda per servo in perpetuo?
Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
5 Scherzerai tu con lui, come con un uccello? E lo legherai tu [con un filo, per darlo] alle tue fanciulle?
Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
6 I compagni ne faranno essi un convito? Lo spartiranno essi fra i mercatanti?
Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
7 Gli empirai tu la pelle di roncigli, E la testa di raffi da pescare?
Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
8 Pongli pur la mano addosso, Tu non ricorderai mai più la guerra.
Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
9 Ecco, la speranza di [pigliar]lo è fallace; Anzi [l'uomo] non sarà egli atterrato, [solo] a vederlo?
Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
10 Non [vi è] alcuno [così] feroce, che ardisca risvegliarlo; E chi potrà presentarsi davanti a me?
Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
11 Chi mi ha prevenuto [in darmi cosa alcuna?] ed io gliela renderò; [Quello che è] sotto tutti i cieli è mio.
Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
12 Io non tacerò le membra di quello, Nè ciò ch'è delle [sue] forze, nè la grazia della sua disposizione.
Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
13 Chi scoprirà il disopra della sua coverta? Chi verrà [a lui] con le sue doppie redini?
Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
14 Chi aprirà gli usci del suo muso? Lo spavento [è] d'intorno a' suoi denti.
Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
15 I [suoi] forti scudi [sono] una cosa superba; [Son] serrati strettamente [come con] un suggello.
[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
16 L'uno si attiene all'altro, Talchè il vento non può entrar per entro.
Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
17 Sono attaccati gli uni agli altri, ed accoppiati insieme, E non possono spiccarsi l'uno dall'altro.
Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
18 I suoi starnuti fanno sfavillar della luce, E i suoi occhi [son] simili alle palpebre dell'alba.
Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
19 Della sua gola escono fiaccole, Scintille di fuoco ne sprizzano.
Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
20 Delle sue nari esce un fumo, Come d'una pignatta bollente, o [d]'una caldaia.
Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
21 L'alito suo accende i carboni, E fiamma esce della sua bocca.
Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
22 La possa alberga nel suo collo, E la doglia tresca davanti a lui.
W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
23 Le polpe della sua carne son compresse; Egli ha [la carne] addosso soda, e non tremola punto.
Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
24 Il cuor suo [è] sodo come una pietra, E massiccio come un pezzo della [macina] disotto.
Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
25 I più forti e valenti hanno paura di lui, quando egli si alza; [E] si purgano de' lor peccati, per lo gran fracasso.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Nè la spada di chi l'aggiunger[à] potrà durare, Nè l'asta, nè lo spuntone, nè la corazza:
Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
27 Egli reputa il ferro per paglia, E il rame per legno intarlato.
Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
28 La saetta non lo farà fuggire; Le pietre della frombola si mutano inverso lui in istoppia.
Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
29 Gli ordigni son da lui riputati stoppia; Ed egli si beffa del vibrare dello spuntone.
Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
30 [Egli ha] sotto di sè de' testi pungenti; Egli striscia [come] una trebbia di ferro in sul pantano.
Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
31 Egli fa bollire il profondo mare come una caldaia; Egli rende il mare simile a una composizione d'unguentaro.
Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
32 Egli fa rilucere dietro a sè un sentiero, [E] l'abisso pare canuto.
Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
33 Non [vi è] alcuno animale in su la terra che gli possa essere assomigliato, Che sia stato fatto [per esser] senza paura.
Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
34 Egli riguarda ogni cosa eccelsa, [Ed è] re sopra tutte le più fiere belve.
Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
