Giobbe 4

1 ED Elifaz Temanita rispose, e disse:

Tad Elifas no Temanas atbildēja un sacīja:

2 Se noi imprendiamo a parlarti, ti sarà egli molesto? Ma pur chi potrebbe rattener le parole?

Vai ļaunā ņemsi, kad tev kādu vārdu teiksim? Bet, - kas varētu klusu ciest?

3 Ecco, tu correggevi molti, E rinforzavi le mani rimesse.

Redzi, dažu labu tu esi pamācījis un nogurušas rokas stiprinājis.

4 I tuoi ragionamenti ridirizzavano quelli che vacillavano, E tu raffermavi le ginocchia che piegavano.

Tavi vārdi kritušu ir uzcēluši, un drebošus ceļus tu esi spēcinājis.

5 Ma ora che [il male] ti è avvenuto, tu te ne affanni; [Ora ch'è] giunto fino a te, tu ne sei smarrito.

Bet kad tas nu nāk uz tevi, tad tu nogursti, un kad tas tevi aizņem, tad tu iztrūcinājies.

6 La tua pietà non [è] ella [stata] la tua speranza, [E] l'integrità delle tue vie la tua aspettazione?

Vai uz tavu Dieva bijāšanu nebija tava cerība, vai tu nepaļāvies uz saviem nenoziedzīgiem ceļiem?

7 Deh! rammemorati, quale innocente perì mai, Ed ove furono gli [uomini] diritti [mai] distrutti?

Piemini jel, kurš nenoziedzīgs būdams ir bojā gājis, un kur taisni ir izdeldēti?

8 Siccome io ho veduto che quelli che arano l'iniquità, E seminano la perversità, la mietono.

Tā es gan esmu redzējis: kas netaisnību ar un varas darbu sēj, tie to pašu pļauj.

9 Essi periscono per l'alito di Dio, E son consumati dal soffiar delle sue nari.

Caur Dieva dvašu tie iet bojā, un no viņa bardzības gara tie iznīkst.

10 Il ruggito del leone, e il grido del fier leone [son ribattuti]; E i denti de' leoncelli sono stritolati.

Lauvas rūkšana un liela lauvas balss un jaunu lauvu zobi ir izlauzti.

11 Il vecchio leone perisce per mancamento di preda, E i figli della leonessa son dissipati.

Vecais lauva iet bojā, jo laupījuma nav, un vecās lauvas bērni izklīst.

12 Or mi è stata di nascosto significata una parola, E l'orecchio mio ne ha ritenuto un poco.

Un slepeni pie manis nācis vārds, un mana auss kādu skaņu no tā ir saņēmusi,

13 Fra le immaginazioni delle visioni notturne, Quando il più profondo sonno cade sopra gli uomini,

Nakts parādīšanu domās, kad ciets miegs cilvēkiem uziet.

14 Mi è venuto uno spavento ed un tremito, Che ha spaventate tutte quante le mie ossa.

Tad bailes man uznāca un šaušalas un iztrūcināja visus manus kaulus.

15 Ed uno spirito è passato davanti a me, Che mi ha fatto arricciare i peli della mia carne;

Un viens gars man gāja garām, ka visi manas miesas mati cēlās stāvu.

16 Egli si è fermato, ed io non ho riconosciuto il suo aspetto; Una sembianza è stata davanti agli occhi miei, Ed io ho udita una voce sommessa [che diceva: ]

Viņš stāvēja, bet es nepazinu viņa ģīmi, tēls bija priekš manām acīm un es dzirdēju palēnu balsi:

17 L'uomo sarebbe egli giustificato da Dio? L'uomo sarebbe egli giudicato puro dal suo fattore?

Vai cilvēks taisns Dieva priekšā, vai vīrs šķīsts priekš sava Radītāja?

18 Ecco, egli non si fida ne' suoi servitori, E scorge della temerità ne' suoi Angeli.

Redzi, Saviem kalpiem Viņš neuztic, un Saviem eņģeļiem Viņš pierāda vainu, -

19 Quanto più in coloro che abitano in case di fango, Il cui fondamento [è] nella polvere, E che son ridotti in polvere, esposti a' vermi?

Cik vairāk tiem, kas mālu namos dzīvo, kas ceļas no pīšļiem, kas nīcīgi kā kodi.

20 Dalla mattina alla sera sono stritolati, E periscono in perpetuo, senza che alcuno vi ponga mente.

Starp rīta un vakara laiku tie top sašķelti, ka neviens to nenomana, viņi iet pavisam bojā.

21 L'eccellenza ch'era in loro non si diparte ella? Muoiono, ma non con sapienza.

Vai viņu gods viņiem netop atņemts? Tie nomirst, bet ne gudrībā.