Giobbe 34

1 ED Elihu proseguì a parlare, e disse:

Elihu parolis plue, kaj diris:

2 [Voi] savi, udite i miei ragionamenti; E [voi] intendenti, porgetemi l'orecchio.

Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

3 Perciocchè l'orecchio esamina i ragionamenti, Come il palato assapora ciò che si deve mangiare.

Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

4 Proponiamoci la dirittura, Giudichiamo fra noi che cosa [sia] bene.

Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

5 Conciossiachè Giobbe abbia detto: Io son giusto; Iddio mi ha tolta la mia ragione.

Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

6 Mentirei io intorno alla mia ragione? La saetta, con la quale son ferito, [è] dolorosissima, Senza [che vi sia] misfatto [in me].

En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

7 Quale [è] l'uomo simile a Giobbe, [Che] beve lo scherno come acqua?

Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

8 E [che] cammina in compagnia con gli operatori d'iniquità, E va con gli uomini empi?

Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

9 Perciocchè egli ha detto: L'uomo non fa niun profitto Di rendersi grato a Dio.

Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

10 Perciò, uomini di senno, ascoltatemi; Tolga Iddio che vi sia empietà in Dio, O perversità nell'Onnipotente.

Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

11 Perciocchè egli rende all'uomo [secondo] l'opera sua, E fa trovare a ciascuno secondo la sua via.

Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

12 Sì veramente Iddio non opera empiamente, E l'Onnipotente non perverte la ragione.

Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

13 Chi gli ha commesso il governo della terra? E chi [gli] ha imposta [la cura del] mondo tutto intiero?

Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

14 Se egli ponesse mente all'uomo, Egli ritrarrebbe a sè il suo alito, ed il suo soffio;

Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

15 Ogni carne insieme trapasserebbe, E l'uomo ritornerebbe nella polvere.

Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

16 Se pur [tu hai] del senno, ascolta questo; Porgi l'orecchio alla voce de' miei ragionamenti.

Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

17 Di vero, colui che odia la dirittura signoreggerebbe egli? E condannerai tu colui che è sommamente giusto?

Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

18 Direbbesi egli ad un re: Scellerato? E a' principi: Empio?

Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

19 [Quanto meno a colui] che non ha riguardo alla qualità de' principi, Ed [appo cui] non è riconosciuto il possente, Per essere antiposto al povero, Perchè essi tutti [sono] opera delle sue mani?

Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

20 Essi muoiono in un momento, E di mezza notte [tutto] un popolo è conquassato, e perisce; E il potente è tolto via senza [opera di] mani.

Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

21 Perciocchè gli occhi suoi [son] sopra le vie dell'uomo, Ed egli vede tutti i passi di esso.

Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

22 Non [vi è] oscurità, nè ombra di morte alcuna, Ove si possan nascondere gli operatori d'iniquità.

Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

23 Perciocchè [Iddio] non ha [più] riguardo all'uomo, Quando esso è per venire in giudicio davanti a lui.

Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

24 Egli fiacca i possenti incomprensibilmente, E ne costituisce altri in luogo loro.

Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

25 Perciò, conoscendo egli le opere loro, Nel girar d'una notte son fiaccati,

Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

26 Egli li sbatte come empi, In luogo di molti spettatori;

Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

27 Perciocchè si son rivolti indietro da lui, E non hanno considerate tutte le sue vie;

Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

28 Facendo pervenire infino a lui il grido del povero, E facendogli udire lo strido degli afflitti.

Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

29 Se egli rimanda in pace, chi condannerà? E [se] nasconde la sua faccia, chi lo riguarderà? O sia una nazione [intiera], o un uomo [solo];

Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

30 Acciocchè l'uomo profano non regni [più] E che il popolo non [sia più tenuto] ne' lacci.

Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

31 Certo [ei ti si conveniva indirizzarti] a Dio, dicendo: Io ho portato [la pena]; io non peccherò più.

Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

32 [Se vi è alcuna cosa], oltre a ciò che io veggo, mostramelo; Se io ho operato perversamente, io non continuerò più.

Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

33 Vorresti tu, ch'egli ti facesse la retribuzione di ciò ch'[è proceduto] da te? Sei tu che rifiuti ed eleggi, non già io; Di' pure ciò che tu sai.

Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

34 Gli uomini di senno diranno meco, E l'uomo savio mi acconsentirà,

Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

35 Che Giobbe non parla con conoscimento, E che le sue parole non sono con intendimento.

Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

36 O padre mio, sia pur Giobbe provato infino all'ultimo, Per cagione delle sue repliche, simili a quelle degli uomini iniqui.

Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

37 Perciocchè [altrimenti] egli aggiungerà misfatto al suo peccato, Si batterà a palme fra noi, E moltiplicherà le parole sue contro a Dio.

Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.