Giobbe 3
1 DOPO questo, Giobbe aprì la sua bocca, e maledisse il suo giorno.
Дупэ ачея, Йов а дескис гура ши а блестемат зиуа ын каре с-а нэскут.
2 E prese a dire:
А луат кувынтул ши а зис:
3 Possa perire il giorno nel quale io nacqui, E la notte che fu detto: Un maschio è nato.
„Блестемате сэ фие зиуа ын каре м-ам нэскут ши ноаптя каре а зис: ‘С-а зэмислит ун копил де парте бэрбэтяскэ!’
4 Quel giorno sia tenebroso; Iddio non ne abbia cura da alto, E non risplenda la luce sopra esso.
Префакэ-се ын ынтунерик зиуа ачея, сэ ну Се ынгрижяскэ Думнезеу де еа дин чер ши сэ ну май стрэлучяскэ лумина песте еа!
5 Tenebre, ed ombra di morte rendanlo immondo; La nuvola dimori sopra esso; [Queste cose] rendanlo spaventevole, quali [sono] i giorni più acerbi.
С-о куприндэ ынтунерикул ши умбра морций, норь грошь сэ винэ песте еа ши негурь де песте зи с-о ынспэймынте!
6 Caligine ingombri quella notte; Non rallegrisi fra i giorni dell'anno, Non sia annoverata fra i mesi.
Ноаптя ачея! С-о акопере ынтунерикул, сэ пярэ дин ан, сэ ну май фие нумэратэ ынтре лунь!
7 Ecco, quella notte sia solitaria, Non facciansi in essa canti alcuni.
Да, стярпэ сэ фие ноаптя ачея, дукэ-се веселия дин еа!
8 Maledicanla coloro che maledicono i giorni, I quali son [sempre] apparecchiati a far nuovi lamenti.
Блестематэ сэ фие де чей че блестемэ зилеле, де чей че штиу сэ ынтэрыте левиатанул;
9 Oscurinsi le stelle del suo vespro; Aspetti la luce, ma non ne [venga] alcuna, E non vegga le palpebre dell'alba;
сэ се ынтунече стелеле дин амургул ей, ын задар сэ аштепте лумина ши сэ ну май вадэ ӂенеле зорилор зилей!
10 Perciocchè non serrò gli usci del seno di mia madre, E non fece sì che gli occhi miei non vedessero l'affanno.
Кэч н-а ынкис пынтечеле каре м-а зэмислит, нич н-а аскунс суферинца динаинтя окилор мей.
11 Perchè non morii io dalla matrice? [Perchè] non trapassai come prima uscii del seno?
Де че н-ам мурит ын пынтечеле мамей меле? Де че ну мь-ам дат суфлетул ла еширя дин пынтечеле ей?
12 Perchè mi furono pòrte le ginocchia? Perchè le mammelle, acciocchè io poppassi?
Де че ам гэсит ӂенункь каре сэ мэ примяскэ? Ши цыце каре сэ-мь дя лапте?
13 Conciossiachè ora giacerei, e mi riposerei; Io dormirei, [e] pezzo fa sarei in riposo,
Акум аш фи кулкат, аш фи лиништит, аш дорми ши м-аш одихни
14 Con i re, e con i consiglieri della terra, I quali edificavano i luoghi deserti;
ку ымпэраций ши чей марь де пе пэмынт, каре шь-ау зидит фалниче морминте,
15 Ovvero co' principi, che aveano dell'oro, Ed empievano le lor case d'argento;
ку домниторий каре авяу аур ши шь-ау умплут каселе ку арӂинт.
16 Ovvero anche [del tutto] non sarei stato, come un abortivo nascosto, Come il feto che non ha veduta la luce.
Сау н-аш май фи ын вяцэ, аш фи ка о стырпитурэ ынгропатэ, ка ниште копий каре н-ау вэзут лумина!
17 Quivi cessano gli empi di travagliare [altrui], E quivi si riposano gli stanchi.
Аколо ну те май некэжеск чей рэй, аколо се одихнеск чей слеиць де путерь.
18 Parimente i prigioni hanno requie, [E] non odono [più] la voce del sollecitator delle opere.
Аколо чей пушь ын ланцурь сунт лэсаць тоць ын паче, ну май ауд гласул асуприторулуй;
19 Quivi [è] il piccolo e il grande; E il servo franco del suo signore.
чел май мик ши чел маре сунт тот уна аколо, ши робул скапэ де стэпынул сэу.
20 Perchè dà egli la luce al miserabile, E la vita a coloro che sono in amaritudine d'animo?
Пентру че дэ Думнезеу луминэ челуй че суферэ ши вяцэ челор амэрыць ла суфлет,
21 I quali aspettano la morte, e pure ella non [viene]; E la ricercano più che tesori nascosti;
каре аштяптэ моартя, ши ну вине, мэкар кэ о дореск май мулт декыт о комоарэ,
22 E si rallegrano, fino a festeggiarne, E gioiscono, quando hanno trovato il sepolcro.
каре н-ар май путя де букурие ши де веселие дакэ ар гэси мормынтул?
23 [Perchè dà egli la luce] all'uomo, la cui via [è] nascosta, E il quale Iddio ha assiepato d'ogn'intorno?
Пентру че, зик, дэ Ел луминэ омулуй каре ну штие ынкотро сэ мяргэ, пе каре ыл ынгрэдеште Думнезеу дин тоате пэрциле?
24 Conciossiachè, avanti [che io prenda] il mio cibo, il mio sospiro venga, E i miei ruggiti si versino come acqua.
Суспинеле ымь сунт храна де тоате зилеле ши жаля ми се варсэ ка апа.
25 Perchè ciò di che io avea spavento mi è avvenuto, E mi è sopraggiunto quello di che avea paura.
Де че мэ тем, ачея ми се ынтымплэ; де че мь-е фрикэ, де ачея ам парте!
26 Io non ho avuta tranquillità, nè riposo, nè quiete; Ed è venuto il turbamento.
Н-ам нич линиште, нич паче, нич одихнэ, ши неказул дэ песте мине.”
