Giobbe 3

1 DOPO questo, Giobbe aprì la sua bocca, e maledisse il suo giorno.

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

2 E prese a dire:

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

3 Possa perire il giorno nel quale io nacqui, E la notte che fu detto: Un maschio è nato.

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

4 Quel giorno sia tenebroso; Iddio non ne abbia cura da alto, E non risplenda la luce sopra esso.

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

5 Tenebre, ed ombra di morte rendanlo immondo; La nuvola dimori sopra esso; [Queste cose] rendanlo spaventevole, quali [sono] i giorni più acerbi.

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

6 Caligine ingombri quella notte; Non rallegrisi fra i giorni dell'anno, Non sia annoverata fra i mesi.

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

7 Ecco, quella notte sia solitaria, Non facciansi in essa canti alcuni.

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

8 Maledicanla coloro che maledicono i giorni, I quali son [sempre] apparecchiati a far nuovi lamenti.

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

9 Oscurinsi le stelle del suo vespro; Aspetti la luce, ma non ne [venga] alcuna, E non vegga le palpebre dell'alba;

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

10 Perciocchè non serrò gli usci del seno di mia madre, E non fece sì che gli occhi miei non vedessero l'affanno.

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

11 Perchè non morii io dalla matrice? [Perchè] non trapassai come prima uscii del seno?

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

12 Perchè mi furono pòrte le ginocchia? Perchè le mammelle, acciocchè io poppassi?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

13 Conciossiachè ora giacerei, e mi riposerei; Io dormirei, [e] pezzo fa sarei in riposo,

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

14 Con i re, e con i consiglieri della terra, I quali edificavano i luoghi deserti;

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

15 Ovvero co' principi, che aveano dell'oro, Ed empievano le lor case d'argento;

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

16 Ovvero anche [del tutto] non sarei stato, come un abortivo nascosto, Come il feto che non ha veduta la luce.

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

17 Quivi cessano gli empi di travagliare [altrui], E quivi si riposano gli stanchi.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

18 Parimente i prigioni hanno requie, [E] non odono [più] la voce del sollecitator delle opere.

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

19 Quivi [è] il piccolo e il grande; E il servo franco del suo signore.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

20 Perchè dà egli la luce al miserabile, E la vita a coloro che sono in amaritudine d'animo?

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

21 I quali aspettano la morte, e pure ella non [viene]; E la ricercano più che tesori nascosti;

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

22 E si rallegrano, fino a festeggiarne, E gioiscono, quando hanno trovato il sepolcro.

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

23 [Perchè dà egli la luce] all'uomo, la cui via [è] nascosta, E il quale Iddio ha assiepato d'ogn'intorno?

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

24 Conciossiachè, avanti [che io prenda] il mio cibo, il mio sospiro venga, E i miei ruggiti si versino come acqua.

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

25 Perchè ciò di che io avea spavento mi è avvenuto, E mi è sopraggiunto quello di che avea paura.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

26 Io non ho avuta tranquillità, nè riposo, nè quiete; Ed è venuto il turbamento.

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.