Giobbe 16
1 E GIOBBE rispose e disse:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Io ho più volte udite le stesse cose; Voi tutti [siete] consolatori molesti.
| من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید. |
3 Finiranno mai le parole di vento? Ovvero, di che ti fai forte, che tu replichi [ancora?]
| آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟ |
4 Se l'anima vostra fosse nello stato dell'anima mia, Anch'io potrei parlar come voi, Mettere insieme parole contro a voi, E scuotervi il capo contra.
| اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم. |
5 [Ma anzi] io vi conforterei con la mia bocca, E la consolazione delle mie labbra rallenterebbe [il vostro dolore].
| اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم. |
6 Se io parlo, il mio dolore non però si rallenta; E se io resto [di parlare], quanto se ne partirà egli da me?
| هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. |
7 Certo, egli ora mi ha straccato; E tu mi hai, [o Dio], diserta tutta la mia brigata.
| خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای. |
8 E mi hai fatto diventar tutto grinzo, [Il che] è un testimonio [del mio male]; La mia magrezza si leva contro a me, [e] mi testifica contra in faccia.
| ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند. |
9 L'ira sua [mi] ha lacerato, ed egli procede contro a me da avversario; Egli digrigna i denti contro a me; Il mio nemico appunta i suoi occhi in me.
| خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد. |
10 Hanno aperta la bocca contro a me, Mi hanno battuto in su le guance per vituperio, Si sono adunati insieme contro a me.
| مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند. |
11 Iddio mi ha messo in poter del perverso, E mi ha fatto cader nelle mani degli empi.
| خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند. |
12 Io era in istato tranquillo, ed egli mi ha rotto; E presomi per lo collo, mi ha tritato, E mi ha rizzato per suo bersaglio.
| من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است. |
13 I suoi arcieri mi hanno intorniato; Egli mi trafigge le reni, e non mi risparmia punto; Egli mi ha sparso in terra il mio fiele.
| با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد. |
14 Egli mi rompe di rottura sopra rottura, Egli mi corre addosso come un possente [uomo].
| او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند. |
15 Io ho cucito un sacco sopra la mia pelle, Ed ho lordato il mio splendore nella polvere.
| لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام. |
16 La mia faccia è sucida di piangere, E l'ombra della morte [è] in su le mie palpebre;
| از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است. |
17 Quantunque non vi [sia] violenza nelle mie mani, E la mia orazione [sia] pura.
| ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست. |
18 O terra, non nascondere il sangue sparso da me; E [se così è], il mio grido non abbia luogo.
| ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد. |
19 Eziandio ora, ecco, il mio testimonio [è] ne' cieli; Il mio testimonio [è] ne' [luoghi] sovrani.
| من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند. |
20 O miei oratori, o amici miei, L'occhio mio si volge lagrimando a Dio.
| دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم |
21 Oh! potesse pur l'uomo piatire con Dio, Come un uomo col suo compagno!
| و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند. |
22 Perciocchè i [miei] brevi anni se ne vanno forniti; Ed io me ne vo per un sentiero, onde non tornerò più.
| زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست. |
