Giobbe 13

1 Ecco, l'occhio mio ha vedute tutte [queste cose], L'orecchio mio le ha udite, e le ha intese.

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

2 Quanto sapete voi, so anch'io; Io non son da men di voi.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

3 E pure io parlerò all'Onnipotente; Io avrò a grado di venire a ragione con lui.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

4 Ma certo, quant'è a voi, voi siete rappezzatori di menzogna; Voi [siete] medici da nulla tutti quanti.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

5 Oh! vi taceste pur del tutto, Ciò vi sarebbe [reputato] in saviezza!

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

6 Deh! ascoltate la difesa della mia ragione, Ed attendete agli argomenti delle mie labbra.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

7 Convienvisi in favor di Dio parlar perversamente, E per rispetto suo parlar frodolentemente?

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

8 Convienvisi aver riguardo alla qualità sua? Convienvisi litigar per Iddio?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

9 [Sarebbe egli] ben [per voi] ch'egli vi esaminasse? Gabberestelo voi come si gabba un uomo?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

10 Egli del certo vi arguirà, Se di nascosto avete riguardo alla qualità delle persone.

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

11 La sua altezza non vi sgomenterà ella? Lo spavento di lui non vi caderà egli addosso?

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

12 I vostri [detti] memorandi [son] simili a cenere; [Ed] i vostri sublimi [ragionamenti] a mucchi di fango.

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

13 Tacetevi, e lasciatemi stare, ed io parlerò; E passimi addosso che che sia.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

14 Perchè mi strappo io la carne co' denti, E [perchè] tengo l'anima mia nella palma della mia mano?

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

15 Ecco, uccidami egli pure; sì spererò in lui; Ma tuttavia difenderò le mie vie nel suo cospetto.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

16 Ed egli stesso mi [sarà] in salvazione; Perciocchè l'ipocrita non gli verrà davanti.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

17 Ascoltate attentamente il mio ragionamento; Ed [entrivi] negli orecchi la mia dichiarazione.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

18 Ecco ora, [quando] io avrò esposta per ordine la mia ragione, Io so che sarò trovato giusto.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

19 Chi è colui che voglia litigar meco? Conciossiachè di presente mi tacerò, e spirerò.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

20 Sol non farmi due cose, [Ed] allora io non mi nasconderò dal tuo cospetto.

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

21 Allontana la tua mano d'addosso a me, E non mi spaventi il tuo terrore.

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

22 E poi chiama, ed io risponderò; Ovvero, io parlerò, e tu rispondimi.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

23 Quante iniquità e peccati ho io? Mostrami il mio misfatto, e il mio peccato.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

24 Perchè nascondi la tua faccia, E mi reputi tuo nemico?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

25 Stritolerai tu una fronda sospinta? O perseguiterai tu della stoppia secca?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

26 Che tu mi sentenzii a pene amare, E mi faccia eredar l'iniquità della mia fanciullezza!

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

27 E metta i miei piedi ne' ceppi, E spii tutti i miei sentieri, [E] stampi le tue pedate in su le radici de' miei piedi!

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

28 Onde costui si disfa come del legno intarlato, Come un vestimento roso dalle tignuole.

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.