Ebrei 12
1 PERCIÒ, ancor noi, avendo intorno a noi un cotanto nuvolo di testimoni, deposto ogni fascio, e il peccato che è atto a dar[ci] impaccio, corriamo con perseveranza il palio propostoci,
Темже убо и мы, толик имуще облежащь нас облак свидетелей, гордость всяку отложше и удобь обстоятелный грех, терпением да течем на предлежащий нам подвиг,
2 riguardando a Gesù, capo, e compitor della fede; il quale, per la letizia che gli era posta innanzi, sofferse la croce, avendo sprezzato il vituperio; e si è posto a sedere alla destra del trono di Dio.
взирающе на началника веры и совершителя Иисуса, Иже вместо предлежащия Ему радости претерпе крест, о срамоте нерадив, о десную же престола Божия седе.
3 Perciocchè, considerate attentamente [chi è] colui che sostenne una tal contradizione de' peccatori contro a sè; acciocchè, venendo meno nell'animo, non siate sopraffatti.
Помыслите убо таковое Пострадавшаго от грешник на Себе прекословие, да не стужаете, душами своими ослабляеми.
4 Voi non avete ancora contrastato fino al sangue, combattendo contro al peccato.
Не у до крове стасте, противу греха подвизающеся,
5 Ed avete dimenticata l'esortazione, che vi parla come a figliuoli: Figliuol mio, non far poca stima del castigamento del Signore, e non perdere animo, quando tu sei da lui ripreso.
и забысте утешение, еже вам яко сыном глаголет: сыне мой, не пренемогай наказанием Господним, ниже ослабей, от Него обличаемь.
6 Perciocchè il Signore castiga chi egli ama, e flagella ogni figliuolo ch'egli gradisce.
Егоже бо любит Господь, наказует: биет же всякаго сына, егоже приемлет.
7 Se voi sostenete il castigamento, Iddio si presenta a voi come a figliuoli; perciocchè, quale è il figliuolo, che il padre non castighi?
Аще наказание терпите, якоже сыновом обретается вам Бог. Который бо есть сын, егоже не наказует отец?
8 Che se siete senza castigamento, del qual tutti hanno avuta la parte loro, voi siete dunque bastardi, e non figliuoli.
Аще же без наказания есте, емуже причастницы быша вси, убо прелюбодейчищи есте, а не сынове.
9 Oltre a ciò, ben abbiamo avuti per castigatori i padri della nostra carne, e pur [li] abbiam riveriti; non ci sottoporremo noi molto più al Padre degli spiriti, e viveremo?
К сим, плоти нашей отцы имехом наказатели, и срамляхомся: не много ли паче повинемся Отцу духовом, и живи будем?
10 Poichè quelli, per pochi giorni, come parea loro, [ci] castigavano; ma questo [ci castiga] per util [nostro], acciocchè siamo partecipi della sua santità.
Они бо в мало дний, якоже годе им бе, наказоваху нас: а Сей на пользу, да причастимся святыни Его.
11 Or ogni castigamento par bene per l'ora presente non esser d'allegrezza anzi di tristizia; ma poi rende un pacifico frutto di giustizia a quelli che sono stati per esso esercitati.
Всякое бо наказание в настоящее время не мнится радость быти, но печаль: последи же плод мирен наученым тем воздает правды.
12 PERCIÒ, ridirizzate le mani rimesse, e le ginocchia vacillanti.
Темже ослабленныя руки и ослабленная колена исправите
13 E fate diritti sentieri a' piedi vostri; acciocchè ciò che è zoppo non si smarrisca dalla via, anzi più tosto sia risanato.
и стези правы сотворите ногами вашими, да не хромое совратится, но паче да изцелеет.
14 Procacciate pace con tutti, e la santificazione, senza la quale niuno vedrà il Signore.
Мир имейте и святыню со всеми, ихже кроме никтоже узрит Господа:
15 Prendendo guardia che niuno scada dalla grazia di Dio; che radice alcuna d'amaritudine, germogliando in su, non [vi] turbi; e che per essa molti non sieno infetti.
смотряюще, да не кто лишится благодати Божия: да не кий корень горести, выспрь прозябаяй, пакость сотворит, и тем осквернятся мнози:
16 Che niuno [sia] fornicatore, o profano, come Esaù, il quale, per una vivanda, vendette la sua ragione di primogenitura.
да не кто блудодей, или сквернитель, якоже Исав, иже за ядь едину отдал есть первородство свое.
17 Poichè voi sapete che anche poi appresso, volendo eredar la benedizione, fu riprovato; perciocchè non trovò luogo a pentimento, benchè richiedesse quella con lagrime.
Весте бо, яко и потом похотев наследовати благословение, отвержен бысть: покаяния бо места не обрете, аще и со слезами поискал его.
18 Imperocchè voi non siete venuti al monte che si toccava con la mano, ed al fuoco acceso, ed al turbo, ed alla caligine, ed alla tempesta;
Не приступисте бо к горе осязаемей и разгоревшемуся огню, и облаку и сумраку, и буре
19 ed al suon della tromba, ed alla voce delle parole, la quale coloro che l'udirono richiesero che non fosse loro più parlato.
и трубному звуку, и гласу глаголгол, егоже слышавшии отрекошася, да не приложится им слово,
20 Perciocchè non potevano portare ciò che era ordinato: che se pure una bestia toccasse il monte, fosse lapidata o saettata.
не терпяху бо повелевающаго: аще и зверь прикоснется горе, камением побиен будет:
21 E (tanto era spaventevole ciò che appariva) Mosè disse: Io son tutto spaventato e tremante.
и тако страшно бе видимое, Моисей рече: пристрашен есмь и трепетен.
22 Anzi voi siete venuti al monte di Sion, ed alla Gerusalemme celeste, [che è] la città dell'Iddio vivente; ed alle migliaia degli angeli;
Но приступисте к Сионстей горе и ко граду Бога живаго, Иерусалиму небесному и тмам Ангелов,
23 all'universal raunanza, ed alla chiesa de' primogeniti scritti ne'cieli; e a Dio, giudice di tutti; ed agli spiriti de' giusti compiuti.
торжеству и церкви первородных на небесех написанных, и Судии всех Богу и духом праведник совершенных,
24 Ed a Gesù mediatore del nuovo patto; ed al sangue dello spargimento, che pronunzia cose migliori che [quello di] Abele.
и к Ходатаю завета новаго Иисусу и Крови кропления, лучше глаголющей, нежели Авелева.
25 Guardate che non rifiutiate colui che parla; perciocchè, se quelli non iscamparono, avendo rifiutato colui che rendeva gli oracoli sopra la terra; quanto meno [scamperemo] noi, se rifiutiamo colui [che parla] dal cielo?
Блюдите (же), да не отречетеся Глаголющаго. Аще бо не избежаша они отрекшиися пророчествующаго на земли, множае паче мы отрицающиися небеснаго,
26 La cui voce allora commosse la terra; ma ora egli ha dinunziato, dicendo: Ancora una volta io commoverò, non sol la terra, ma ancora il cielo.
Егоже глас землю тогда поколеба, ныне же обетова, глаголя: еще единою Аз потрясу не токмо землею, но и небом.
27 Or quello: Ancora una volta, significa il sovvertimento delle cose commosse, come [essendo state] fatte; acciocchè quelle che non si commovono dimorino ferme.
А еже еще единою, сказует колеблемых преложение, аки сотворенных, да пребудут, яже суть неподвижимая.
28 Perciocchè, ricevendo il regno che non può esser commosso riteniamo la grazia, per la quale serviamo gratamente a Dio, con riverenza, e timore.
Темже царство непоколебимо приемлюще, да имамы благодать, еюже служим благоугодно Богу с благоговением и страхом,
29 Perciocchè anche l'Iddio nostro [è] un fuoco consumante.
ибо Бог наш огнь поядаяй (есть).
