Esodo 15

1 ALLORA Mosè, co' figliuoli d'Israele, cantò questo cantico al Signore, e dissero così: Io canterò al Signore, perciocchè egli si è sommamente magnificato; Egli ha traboccato in mare il cavallo, e colui che lo cavalcava.

Атунч, Мойсе ши копиий луй Исраел ау кынтат Домнулуй кынтаря ачаста. Ей ау зис: „Вой кынта Домнулуй, кэч Шь-а арэтат слава: А нэпустит ын маре пе кал ши пе кэлэрец.

2 Il Signore [è] la mia forza e il mio cantico, E mi è stato in salvezza; Quest'[è] il mio Dio, io lo glorificherò; L'Iddio del padre mio, io l'esalterò.

Домнул есте тэрия мя ши темеюл кынтэрилор меле де лаудэ: Ел м-а скэпат. Ел есте Думнезеул меу: пе Ел Ыл вой лэуда. Ел есте Думнезеул татэлуй меу: пе Ел Ыл вой прямэри.

3 Il Signore [è] un gran guerriero; Il suo Nome [è], il Signore.

Домнул есте ун рэзбойник витяз: Нумеле Луй есте Домнул.

4 Egli ha traboccati in mare i carri di Faraone, e il suo esercito; E la scelta de' suoi capitani è stata sommersa nel mar rosso.

Ел а арункат ын маре кареле луй Фараон ши оастя луй; Луптэторий луй алешь ау фост ынгициць ын Маря Рошие.

5 Gli abissi li hanno coperti; Essi sono andati a fondo, come una pietra.

Й-ау акоперит валуриле Ши с-ау коборыт ын фундул апелор, ка о пятрэ.

6 La tua destra, o Signore, è stata magnificata in forza; La tua destra, o Signore, ha rotto il nemico.

Дряпта Та, Доамне, шь-а фэкут веститэ тэрия; Мына Та чя дряптэ, Доамне, а здробит пе врэжмашь.

7 E con la tua magnifica grandezza, Tu hai distrutti coloro che s'innalzavano contro a te; Tu hai mandata l'ira tua, [Che] li ha consumati come stoppia.

Прин мэримя мэрецией Тале, Ту трынтешть ла пэмынт пе врэжмаший Тэй; Ыць дезлэнцуй мыния Ши еа-й мистуе ка пе о трестие.

8 E, col soffiar delle tue nari, l'acque sono state accumulate; Le correnti si son fermate come un mucchio; Gli abissi si sono assodati nel cuor del mare.

Ла суфларя нэрилор Тале, с-ау ынгрэмэдит апеле, С-ау ридикат талазуриле ка ун зид Ши с-ау ынкегат валуриле ын мижлокул мэрий.

9 Il nemico dicea: Io [li] perseguirò, io [li] raggiungerò, Io partirò le spoglie, l'anima mia si sazierà di essi; Io sguainerò la mia spada, la mia mano li sterminerà.

Врэжмашул зичя: ‘Ый вой урмэри, ый вой ажунӂе, Вой ымпэрци прада де рэзбой; Мэ вой рэзбуна пе ей, Вой скоате сабия ши-й вой нимичи ку мына мя!’

10 [Ma] tu hai soffiato col tuo vento, e il mare li ha coperti; Essi sono stati affondati come piombo in acque grosse.

Дар Ту ай суфлат ку суфларя Та Ши маря й-а акоперит; Ка плумбул с-ау афундат Ын адынчимя апелор.

11 Chi [è] pari a te fra gl'iddii, o Signore? Chi [è] pari a te, magnifico in santità, Reverendo in laudi, facitor di miracoli?

Чине есте ка Тине ынтре думнезей, Доамне? Чине есте ка Тине минунат ын сфинцение, Богат ын фапте де лаудэ Ши фэкэтор де минунь?

12 Tu hai distesa la tua destra, [E] la terra li ha tranghiottiti.

Ту Ць-ай ынтинс мына дряптэ, Ши й-а ынгицит пэмынтул.

13 Tu hai condotto, per la tua benignità, Il popolo che tu hai riscattato; Tu l'hai guidato per la tua forza Verso l'abitacolo della tua santità.

Прин ындураря Та, Ту ай кэлэузит Ши ай избэвит пе попорул ачеста, Яр прин путеря Та ыл ындрепць Спре локашул сфинценией Тале.

14 I popoli l'hanno inteso, ed hanno tremato; Dolore ha colti gli abitanti della Palestina.

Попоареле вор афла лукрул ачеста ши се вор кутремура: Апукэ гроаза пе филистень,

15 Allora sono stati smarriti i principi di Edom; Tremore ha occupati i possenti di Moab; Tutti gli abitanti di Canaan si sono strutti.

Се ынспэймынтэ кэпетенииле Едомулуй Ши ун тремур апукэ пе рэзбойничий луй Моаб. Тоць локуиторий Канаанулуй лешинэ де ла инимэ.

16 Spavento e terrore caggia loro addosso; Sieno stupefatti per la grandezza del tuo braccio, come una pietra; Finchè sia passato il tuo popolo, o Signore; Finchè sia passato il popolo che tu hai acquistato.

Ый ва апука тяма ши спайма; Яр вэзынд мэреция брацулуй Тэу, Вор ста муць ка о пятрэ, Пынэ ва трече попорул Тэу, Доамне! Пынэ ва трече Попорул пе каре Ци л-ай рэскумпэрат.

17 Tu l'introdurrai, e lo pianterai nel Monte della tua eredità; [Nel] luogo [che] tu hai preparato per tua stanza, o Signore; [Nel] Santuario, o Signore, che le tue mani hanno stabilito.

Ту ый вей адуче ши-й вей ашеза пе мунтеле моштенирий Тале, Ын локул пе каре Ци л-ай прегэтит ка локаш, Доамне, Ла Темплул пе каре мыниле Тале л-ау ынтемеят, Доамне!

18 Il Signore regnerà in sempiterno.

Ши Домнул ва ымпэрэци ын вяк ши ын вечь де вечь.

19 [Questo disse Mosè]; perciocchè i cavalli di Faraone, co' suoi carri, e co' suoi cavalieri, erano entrati nel mare, e il Signore avea fatte ritornar sopra loro le acque del mare; ma i figliuoli d'Israele erano camminati per mezzo il mare per l'asciutto.

Кэч каий луй Фараон, кареле ши кэлэреций луй ау интрат ын маре, Ши Домнул а адус песте ей апеле мэрий; Дар копиий луй Исраел ау мерс ка пе ускат прин мижлокул мэрий.”

20 E Maria profetessa, sorella di Aaronne, prese in mano un tamburo; e tutte le donne uscirono dietro a lei, con tamburi, e con danze.

Мария, пророчица, сора луй Аарон, а луат ын мынэ ун тимпан ши тоате фемеиле ау венит дупэ еа ку тимпане ши жукынд.

21 E Maria rispondeva [a Mosè e] agli [altri uomini, dicendo: ] Cantate al Signore; perciocchè egli si è sommamente magnificato; Egli ha traboccato in mare il cavallo e colui che lo cavalcava.

Мария рэспундя копиилор луй Исраел: „Кынтаць Домнулуй, кэч Шь-а арэтат слава: А нэпустит ын маре пе кал ши пе кэлэрец.”

22 POI Mosè fece partir gl'Israeliti dal mar rosso; ed essi procedettero innanzi verso il deserto di Sur; e camminarono tre giornate nel deserto senza trovar acqua.

Мойсе а порнит пе Исраел де ла Маря Рошие. Ау апукат ынспре пустиул Шур ши, дупэ трей зиле де мерс ын пустиу, н-ау гэсит апэ.

23 Poi arrivarono a Mara; e non potevano ber dell'acque di Mara; perciocchè erano amare; perciò a quel [luogo] fu posto nome Mara.

Ау ажунс ла Мара, дар н-ау путут сэ бя апэ дин Мара, пентру кэ ера амарэ. Де ачея локул ачела а фост нумит Мара.

24 E il popolo mormorò contro a Mosè, dicendo; Che berremo?

Попорул а кыртит ымпотрива луй Мойсе, зикынд: „Че авем сэ бем?”

25 Ed egli gridò al Signore; e il Signore gli mostrò un legno, il quale egli gittò nell'acque, e l'acque divennero dolci. Quivi ordinò il Signore al popolo statuti e leggi; e quivi ancora lo provò.

Мойсе а стригат кэтре Домнул, ши Домнул й-а арэтат ун лемн, пе каре л-а арункат ын апэ. Ши апа с-а фэкут дулче. Аколо а дат Домнул попорулуй леӂь ши порунчь ши аколо л-а пус ла ынчеркаре.

26 E disse: Se del tutto tu ubbidisci alla voce del Signore Iddio tuo, e fai ciò che gli piace, e porgi gli orecchi a' suoi comandamenti, e osservi tutti i suoi statuti; io non ti metterò addosso niuna delle infermità, le quali io ho messe sopra l'Egitto; perciocchè io [sono] il Signore che ti guarisco [d'ogni male]

Ел а зис: „Дакэ вей аскулта ку луаре аминте гласул Домнулуй Думнезеулуй тэу, дакэ вей фаче че есте бине ынаинтя Луй, дакэ вей аскулта де порунчиле Луй ши дакэ вей пэзи тоате леӂиле Луй, ну те вой лови ку ничуна дин болиле ку каре ам ловит пе еӂиптень, кэч Еу сунт Домнул, каре те виндекэ.”

27 Poi vennero in Elim, e quivi [erano] dodici fontane d'acqua, e settanta palme; e si accamparono quivi presso all'acque.

Ау ажунс ла Елим, унде ерау доуэспрезече извоаре де апэ ши шаптезечь де финичь. Ши ау тэбэрыт аколо, лынгэ апэ.