Atti 27
1 ORA, dopo che fu determinato che noi navigheremmo in Italia, Paolo, e certi altri prigioni, furono consegnati ad un centurione, [chiamato] per nome Giulio, della schiera Augusta.
И якоже суждено бысть отплыти нам во Италию, предаху Павла же и иныя некия юзники сотнику, именем Иулию, спиры Севастийския.
2 E, montati sopra una nave Adramittina, noi partimmo, con intenzion di costeggiare i luoghi dell'Asia, avendo con noi Aristarco Macedone Tessalonicese.
Вшедше же в корабль Адрамитский, восхотевше плыти во Асийская места, отвезохомся, сущу с нами Аристарху Македонянину от Солуня.
3 E il [giorno] seguente arrivammo a Sidon; e Giulio, usando umanità inverso Paolo, gli permise di andare a' suoi amici, perchè avesser cura di lui.
В другий же пристахом в Сидоне: человеколюбие же Иулий Павлови дея, повеле к другом шедшу прилежание улучити.
4 Poi, essendo partiti di là, navigammo sotto Cipri; perciocchè i venti erano contrari.
И оттуду отвезшеся приплыхом в Кипр, зане ветри бяху противни:
5 E, passato il mar di Cilicia, e di Panfilia, arrivammo a Mira di Licia.
пучину же, яже противу Киликии и Памфилии, преплывше, приидохом в Миры Ликийския.
6 E il centurione, trovata qui una nave Alessandrina che faceva vela in Italia, ci fece montar sopra.
И тамо обрет сотник корабль Александрийский пловущь во Италию, всади ны в онь.
7 E, navigando per molti giorni lentamente, ed appena pervenuti di rincontro a Gnido, per l'impedimento che ci dava il vento, navigammo sotto Creti, di rincontro a Salmona.
Во многи же дни косно плавающе и едва бывше противу Книда, не оставляющу нас ветру, приплыхом под Крит при Салмоне:
8 E, costeggiando quella con gran difficoltà, venimmo in un certo luogo, detto Belli porti, vicin del quale era la città [di] Lasea.
едва же избирающе край, приидохом на место некое, нарицаемое Доброе Пристанище, емуже близ бе град Ласей.
9 Ora, essendo già passato molto tempo, ed essendo la navigazione omai pericolosa; poichè anche il digiuno era già passato, Paolo ammonì que' [della nave], dicendo loro:
Многу же времени минувшу и сущу уже небезбедну плаванию, занеже и пост уже бе прешел, советоваше Павел,
10 Uomini, io veggo che la navigazione sarà con offesa, e grave danno, non solo del carico, e della nave, ma anche delle nostre proprie persone.
глаголя им: мужие, вижду, яко с досаждением и многою тщетою не токмо бремене и корабля, но и душ наших хощет быти плавание.
11 Ma il centurione prestava più fede al padron della nave, ed al nocchiero, che alle cose dette da Paolo.
Сотник же кормчия и навклира послушаше паче, нежели Павлом глаголемых.
12 E, perchè il porto non era ben posto da vernare, i più furono di parere di partirsi di là, per vernare in Fenice, porto di Creti, che riguarda verso il vento Libeccio, e Maestro; se pure in alcun modo potevano arrivarvi.
Не добру же пристанищу сущу ко озимению, мнози совет даяху отвезтися оттуду, аще како возмогут, достигше Финикии, озимети в пристанищи Критстем, зрящем к ливу и к хору.
13 Ora, messosi a soffiar l'Austro, pensando esser venuti a capo del lor proponimento, levate [le ancore], costeggiavano Creti più da presso.
Дхнувшу же югу, мневше волю свою улучити, воздвигше ветрила, плыху вскрай Крита.
14 Ma, poco stante, un vento turbinoso, che si domanda Euroclidone percosse [l'isola].
Не по мнозе же возвея противен ему ветр бурен, нарицаемый евроклидон.
15 Ed essendo la nave portata via, e non potendo reggere al vento, noi [la] lasciammo in abbandono; [e così] eravamo portati.
Восхищену же бывшу кораблю и не могущу сопротивитися ветру, вдавшеся волнам носими бехом.
16 E scorsi sotto una isoletta, chiamata Clauda, appena potemmo avere in nostro potere lo schifo.
Остров же некий мимотекше, нарицающься Клавдий, едва возмогохом удержати ладию:
17 Il quale avendo pur tratto sopra [la nave, i marinari] usavano [tutti] i ripari, cingendo la nave di sotto; e, temendo di percuoter nella secca, calarono le vele, ed erano così portati.
юже востягше, всяким образом помогаху, подтверждающе корабль: боящеся же, да не в сирть впадут, низпустивше парус, сице носими беху.
18 Ed essendo noi fieramente travagliati dalla tempesta, il [giorno] seguente fecero il getto.
Вельми же обуреваемым нам, на утрие изметание творяху,
19 E tre giorni appresso, con le nostre proprie mani gettammo [in mare] gli arredi della nave.
и в третий день своими руками ядрило корабленое извергохом.
20 E non apparendo nè sole, nè stelle, già per molti giorni, e soprastando non piccola tempesta, omai era tolta ogni speranza di scampare.
Ни солнцу же, ни звездам явльшымся на многи дни, и зиме не мале належащей, прочее отимашеся надежда вся, еже спастися нам.
21 Ora, dopo che furono stati lungamente senza prender pasto, Paolo si levò in mezzo di loro, e disse: Uomini, ben conveniva credermi, e non partir di Creti; e risparmiar quest'offesa, e questa perdita.
Многу же неядению сущу, тогда став Павел посреде их, рече: подобаше убо, о, мужие, послушавше мене, не отвезтися от Крита и избыти досаждения сего и тщеты:
22 Ma pure, al presente vi conforto a star di buon cuore, perciocchè non vi sarà perdita della vita d'alcun di voi, ma sol della nave.
и се, ныне молю вы благодушствовати, погибель бо ни единей души от вас будет, разве корабля:
23 Perciocchè un angelo dell'Iddio, di cui sono, ed al qual servo, mi è apparito questa notte, dicendo:
предста бо ми в сию нощь Ангел Бога, Егоже аз есмь, Емуже и служу,
24 Paolo, non temere; ei ti conviene comparir davanti a Cesare; ed ecco, Iddio ti ha donati tutti coloro che navigan teco.
глаголя: не бойся, Павле, кесарю ти подобает предстати, и се, дарова тебе Бог вся плавающыя с тобою.
25 Perciò, o uomini, state di buon cuore, perciocchè io ho fede in Dio che così avverrà, come mi è stato detto.
Темже дерзайте, мужие, верую бо Богови, яко тако будет, имже образом речено ми бысть:
26 Or ci bisogna percuotere in un'isola.
во остров же некий подобает нам пристати.
27 E la quartadecima notte essendo venuta, mentre eravamo portati qua e là nel [mare] Adriatico, in su la mezzanotte i marinari ebbero opinione ch'erano vicini di qualche terra.
И егда четвертаянадесять нощь бысть, носимым нам во Адриатстей (пучине), в полунощи непщеваху корабленицы, яко приближаются к некоей стране,
28 E, calato lo scandaglio, trovarono venti braccia; ed essendo passati un poco più oltre, ed avendo scandagliato di nuovo, trovarono quindici braccia.
и измеривше глубину обретоша саженей двадесять: мало же прешедше и паки измеривше, обретоша саженей пятьнадесять.
29 E temendo di percuotere in luoghi scogliosi, gettarono dalla poppa quattro ancore, aspettando con desiderio che si facesse giorno.
Боящеся же, да не како в прудная места впадут, от носа корабля вергше котвы четыри, моляхомся, да день будет.
30 Ora, cercando i marinari di fuggir dalla nave, ed avendo calato lo schifo in mare, sotto specie di voler calare le ancore dalla proda.
Кораблеником же ищущым бежати из корабля и низвесившым ладию в море, изветом аки от носа хотящым котвы простерти,
31 Paolo disse al centurione, ed a' soldati: Se costoro non restano nella nave, voi non potete scampare.
рече Павел сотнику и воином: аще не сии пребудут в корабли, вы спастися не можете.
32 Allora i soldati tagliarono le funi dello schifo, e lo lasciarono cadere.
Тогда воини отрезаша ужя ладии и оставиша ю отпасти.
33 Ed aspettando che si facesse giorno, Paolo confortava tutti a prender cibo, dicendo: Oggi sono quattordici giorni che voi dimorate digiuni, aspettando, senza prender nulla.
Егда же хотяше день быти, моляше Павел всех, да приимут пищу, глаголя: четыренадесятый днесь день ждуще, не ядше пребываете, ничтоже вкусивше:
34 Perciò, io vi esorto di prender cibo: perciocchè, questo farà la vostra salute; imperocchè non caderà pur un capello dal capo d'alcun di voi.
темже молю вас прияти пищу, се бо к вашему спасению есть: ни единому бо от вас влас главы отпадет.
35 E, dette queste cose, prese del pane, e rendè grazie a Dio, in presenza di tutti; poi rottolo, cominciò a mangiare.
Рек же сия и приемь хлеб, благодари Бога пред всеми и преломль начат ясти.
36 E tutti, fatto buon animo, presero anch'essi cibo.
Благонадежни же бывше вси, и тии прияша пищу:
37 Or noi eravamo in su la nave fra tutti dugensettantasei persone.
бе же в корабли всех душ двесте седмьдесят и шесть.
38 E quando furono saziati di cibo, alleviarono la nave, gittando il frumento in mare.
Насыщшеся же брашна, облегчиша корабль, изметающе пшеницу в море.
39 E, quando fu giorno, non riconoscevano il paese; ma scorsero un certo seno che avea lito, nel qual presero consiglio di spinger la nave, se potevano.
Егда же день бысть, земли не познаваху: недро же некое усмотреша имущее песок, в неже, аще мощно есть, совещаша извлещи корабль.
40 Ed avendo ritratte le ancore, ed insieme sciolti i legami de' timoni, si rimisero alla mercè del mare; ed alzata la vela maestra al vento, traevano al lito.
И котвы собравше, везяхуся по морю: купно ослабивше ужя кормилом и воздвигше малое ветрило к дышущему ветрецу, везохомся на край.
41 Ma, incorsi in una piaggia, che avea il mare da amendue i lati, vi percossero la nave; e la proda, ficcatasi [in quella], dimorava immobile; ma la poppa si sdruciva per lo sforzo delle onde.
Впадше же в место исопное, увязиша корабль: и нос убо увязший пребысть недвижимь, кормило же разбивашеся от нужды волн.
42 Or il parer de' soldati era d'uccidere i prigioni, acciocchè niuno se ne fuggisse a nuoto.
Воином же совет бысть, да узники убиют, да не кто поплыв избегнет.
43 Ma il centurione, volendo salvar Paolo, li stolse da quel consiglio, e comandò che coloro che potevano nuotare si gettassero i primi, e scampassero in terra.
Сотник же, хотя соблюсти Павла, возбрани совету их, повеле же могущым плавати, да изскочивше первее изыдут на край,
44 E gli altri, chi sopra tavole, chi sopra alcuni [pezzi] della nave; e così avvenne che tutti si salvarono in terra.
а прочии, ови убо на дщицах, ови же на нечем от корабля. И тако бысть всем спастися на землю.
