< 1 Samuele 14 >

1 OR avvenne un dì che Gionatan, figliuolo di Saulle, disse al fante che portava le sue armi: Vieni, passiamo alla guernigione de' Filistei, ch'[è] di là. E non lo fece assapere a suo padre.
Ынтр-о зи, Ионатан, фиул луй Саул, а зис тынэрулуй каре-й пурта армеле: „Вино ши сэ пэтрундем пынэ ла стража филистенилор, каре есте динколо де локул ачеста.” Ши н-а спус нимик татэлуй сэу.
2 E Saulle se ne stava all'estremità del colle, sotto un melagrano ch'[era] in Migron; e la gente ch'[era] con lui [era] d'intorno a seicent'uomini.
Саул стэтя ла марӂиня четэций Гибея, суб родиул дин Мигрон, ши попорул каре ера ку ел ера апроапе шасе суте де оамень.
3 Ed Ahia, figliuolo di Ahitub, fratello d'Icabod, figliuolo di Finees, figliuolo d'Eli, Sacerdote del Signore, in Silo, portava l'Efod. E il popolo non sapeva che Gionatan fosse andato [là].
Ахия, фиул луй Ахитуб, фрателе луй И-Кабод, фиул луй Финеас, фиул луй Ели, преотул Домнулуй ла Сило, пурта ефодул. Попорул ну штия кэ Ионатан с-а дус.
4 Ora, fra i passi, per li quali Gionatan cercava di passare alla guernigione de' Filistei, [v'era] una punta di rupe di qua, e un'altra di là; l'una si chiamava Boses, e l'altra Sene.
Ынтре трекэториле прин каре кэута Ионатан сэ ажунгэ ла стража филистенилор, ера ун писк де стынкэ де о парте ши ун писк де стынкэ де чялалтэ парте; унул пурта нумеле Боцец ши челэлалт, Сене.
5 L'una di queste punte [era] posta dal lato settentrionale, dirincontro a Micmas; e l'altra dal lato meridionale, dirincontro a Ghibea.
Унул дин ачесте пискурь есте ла мязэноапте, фацэ ын фацэ ку Микмаш, ши челэлалт ла мязэзи, фацэ ын фацэ ку Геба.
6 E Gionatan disse al fante che portava le sue armi: Vieni, passiamo alla guernigione di questi incirconcisi; forse il Signore opererà per noi; perciocchè niente può impedire il Signore di salvare, o con [gente] assai, o con poca.
Ионатан а зис тынэрулуй каре-й пурта армеле: „Вино ши сэ пэтрундем пынэ ла стража ачестор нетэяць ымпрежур. Поате кэ Домнул ва лукра пентру ной, кэч нимик ну ымпедикэ пе Домнул сэ дя избэвире принтр-ун мик нумэр ка ши принтр-ун маре нумэр.”
7 E colui che portava le sue armi gli rispose: Fa' tutto quello che tu hai nell'animo; vacci pure; eccomi teco a tua volontà.
Чел че-й дучя армеле й-а рэспунс: „Фэ тот че ай ын инимэ, н-аскулта декыт де симцэмынтул тэу ши ятэ-мэ ку тине, гата сэ те урмез орьунде.”
8 E Gionatan disse: Ecco, noi passiamo a quella gente; se, quando noi ci mostreremo loro, ci dicono così:
„Ей бине, а зис Ионатан, хайдем ла оамений ачештя ши сэ не арэтэм лор!
9 Aspettate, finchè siamo giunti a voi, noi staremo fermi, e non saliremo a loro;
Дакэ не вор зиче: ‘Оприци-вэ пынэ вом вени ной ла вой!’ вом рэмыне пе лок ши ну не вом суи ла ей.
10 ma, se [ci] dicono così: Salite a noi, noi [vi] saliremo; perciocchè il Signore ce li avrà dati nelle mani. E ciò ce ne [sarà] il segno.
Дар, дакэ вор зиче: ‘Суици-вэ ла ной!’ не вом суи, кэч Домнул ый дэ ын мыниле ноастре. Ачеста сэ не фие семнул.”
11 Così amendue si mostrarono alla guernigione de' Filistei; e i Filistei dissero: Ecco, gli Ebrei escono fuor delle grotte, nelle quali si erano nascosti.
С-ау арэтат амындой стрэжий филистенилор, ши филистений ау зис: „Ятэ кэ евреий ес дин гэуриле ын каре с-ау аскунс.”
12 E la gente della guernigione parlò a Gionatan, e a colui che portava le sue armi, e disse loro: Salite a noi, e noi vi faremo assapere qualche cosa. E Gionatan disse a colui che portava le sue armi: Sali dietro a me; perciocchè il Signore li ha dati nelle mani d'Israele.
Ши оамений каре ерау де стражэ ау ворбит астфел луй Ионатан ши челуй че-й дучя армеле: „Суици-вэ ла ной, ка сэ вэ арэтэм чева.” Ионатан а зис челуй че-й дучя армеле: „Суе-те дупэ мине, кэч Домнул ый дэ ын мыниле луй Исраел.”
13 Gionatan adunque salì, [aggrappandosi] con le mani e co' piedi; e dietro a lui colui che portava le sue armi. E [i Filistei] caddero davanti a Gionatan, e colui che portava le sue armi non faceva altro che ammazzarli dietro a lui.
Ши Ионатан с-а суит ажутынду-се ку мыниле ши пичоареле, ши чел че-й дучя армеле а мерс дупэ ел. Филистений ау кэзут ынаинтя луй Ионатан, ши чел че-й дучя армеле арунка моартя ын урма луй.
14 E [questa] fu la prima sconfitta, nella quale Gionatan, e colui che portava le sue armi, percossero intorno a venti uomini, nello [spazio] d'intorno alla metà d'una bifolca di campo.
Ын ачастэ примэ ынфрынӂере, Ионатан ши чел че-й дучя армеле ау учис доуэзечь де оамень, пе ынтиндере де апроапе о жумэтате де погон де пэмынт.
15 E vi fu spavento nell'oste, e nella campagna, e fra tutta la gente; la guernigione anch'essa, e quelli che facevano il guasto furono spaventati, e il paese fu commosso; e [questo] fu come uno spavento [mandato] da Dio.
А интрат гроаза ын табэрэ, ын царэ ши ын тот попорул; стража ши кяр ши прэдэторий с-ау ынспэймынтат; цара с-а ынгрозит. Ера гроаза луй Думнезеу.
16 E le guardie di Saulle che stavano alla veletta in Ghibea di Beniamino, riguardarono; ed ecco, la moltitudine era in rotta, e fuggiva a calca.
Стрэжерий луй Саул, каре ерау ла Гибея луй Бениамин, ау вэзут кэ мулцимя се ымпрэштие ши фуӂе ын тоате пэрциле.
17 E Saulle disse al popolo ch'[era] con lui: Deh! fate la rassegna, e vedete chi è partito d'appresso a noi. E, fatta la rassegna ecco, Gionatan, e colui che portava le sue armi, non [v'erano].
Атунч, Саул а зис попорулуй каре ера ку ел: „Нумэраць, вэ рог, ши ведець чине а плекат дин мижлокул ностру.” Ау нумэрат, ши ятэ кэ липсяу Ионатан ши чел че-й пурта армеле.
18 E Saulle disse ad Ahia: Accosta l'Arca di Dio; perciocchè l'Arca di Dio era in quel giorno co' figliuoli d'Israele.
Ши Саул а зис луй Ахия: „Аду ынкоаче кивотул луй Думнезеу!” (Кэч пе время ачея кивотул луй Думнезеу ера ку копиий луй Исраел.)
19 Ma, mentre Saulle parlava ancora al Sacerdote, il tumulto ch' [era] nel campo de' Filistei andava crescendo; laonde Saulle disse al Sacerdote: Ritira la tua mano.
Пе кынд ворбя Саул ку преотул, зарва ын табэра филистенилор се фэчя тот май маре, ши Саул а зис преотулуй: „Траӂе-ць мына!”
20 E Saulle, e tutto il popolo ch'[era] con lui, adunato a grida, vennero fino al [luogo del]la battaglia; ed ecco, la spada di ciascuno era [volta] contro al suo compagno, con grandissimo fracasso.
Апой Саул ши тот попорул каре ера ку ел с-ау стрынс ши ау ынаинтат пынэ ла локул луптей, ши филистений ау ынторс сабия уний ымпотрива алтора ши ынвэлмэшяла ера неспус де маре.
21 Ora i Filistei aveano degli Ebrei con loro, come per addietro, i quali erano saliti, con loro alla guerra, [dal paese] d'intorno. Costoro si giunsero anch'essi con gl'Israeliti, ch'[erano] con Saulle e con Gionatan.
Евреий каре ерау май динаинте ла филистень ши каре се суисерэ ку ей ын табэрэ де пе унде ерау ымпрэштияць с-ау унит ку исраелиций каре ерау ку Саул ши Ионатан.
22 Tutti gl'Israeliti eziandio che s'erano nascosti nel monte di Efraim, avendo udito che i Filistei fuggivano, li perseguitarono di presso, combattendo.
Тоць бэрбаций луй Исраел каре се аскунсесерэ ын мунтеле луй Ефраим, афлынд кэ филистений фуӂяу, ау ынчепут сэ-й урмэряскэ ши ей ын бэтае.
23 E in quel giorno il Signore salvò Israele: e la battaglia passò oltre a Bet-aven.
Домнул а избэвит пе Исраел ын зиуа ачея, ши лупта с-а ынтинс пынэ динколо де Бет-Авен.
24 Ora in quel giorno gl'Israeliti furono straccati; perciocchè Saulle fece fare al popolo un giuramento con esecrazione, dicendo: Maledetto [sia] colui che mangerà cibo alcuno infino alla sera, finchè io mi sia vendicato de' miei nemici. Perciò niuno del popolo assaggiò alcun cibo.
Зиуа ачея а фост обоситоаре пентру бэрбаций луй Исраел. Саул пусесе пе попор сэ журе зикынд: „Блестемат сэ фие омул каре ва мынка пыне пынэ сяра, пынэ мэ вой рэзбуна пе врэжмаший мей!” Ши нимень ну мынкасе.
25 Or tutto il [popolo del] paese venne in una selva, dove era del miele in su la campagna.
Тот попорул ажунсесе ынтр-о пэдуре, унде се гэся мьере пе фаца пэмынтулуй.
26 E, come fu entrato nella selva, ecco del miele che colava; ma non vi fu alcuno che si recasse la mano alla bocca; perciocchè il popolo temeva del giuramento.
Кынд а интрат попорул ын пэдуре, а вэзут мьеря кургынд, дар ничунул н-а дус мьере ла гурэ, кэч попорул циня журэмынтул.
27 Ma Gionatan non avea udito quando suo padre avea fatto giurare il popolo; laonde stese la bacchetta ch'egli avea in mano, e ne intinse la cima in un favo di miele, e si recò la mano alla bocca; e i suoi occhi furono rischiarati.
Ионатан ну штия де журэмынтул пе каре пусесе татэл сэу пе попор сэ-л факэ; а ынтинс вырфул тоягулуй пе каре-л авя ын мынэ, л-а вырыт ынтр-ун фагуре де мьере ши а дус мына ла гурэ, ши окий и с-ау луминат.
28 E uno del popolo [gli] fece motto, e disse: Tuo padre ha fatto espressamente giurare il popolo, dicendo: Maledetto [sia] colui che mangerà oggi alcun cibo; perciò il popolo è stanco.
Атунч, чинева дин попор, ворбинду-й, й-а зис: „Татэл тэу а пус пе попор сэ журе зикынд: ‘Блестемат сэ фие омул каре ва мынка астэзь!’” Ши попорул ера слеит де путерь.
29 E Gionatan disse: Mio padre ha turbato il paese; deh! vedete come gli occhi miei sono rischiarati, perchè io ho assaggiato un poco di questo miele.
Ши Ионатан а зис: „Татэл меу тулбурэ попорул; ведець дар кум ми с-ау луминат окий пентру кэ ам густат пуцин дин мьеря ачаста!
30 E quanto maggiore sarebbe stata la rotta de' Filistei, se il popolo avesse mangiato a piena voglia della preda de' suoi nemici ch'egli ha trovata? perciocchè ora quella non è stata grande.
Негрешит, дакэ попорул ар фи мынкат азь дин прада пе каре а гэсит-о ла врэжмаший луй, н-ар фи фост ынфрынӂеря филистенилор май маре?”
31 Il popolo adunque, avendo in quel giorno percossi i Filistei da Micmas fino in Aialon, fu grandemente stanco.
Ын зиуа ачея ау бэтут пе филистень де ла Микмаш пынэ ла Аиалон. Попорул ера фоарте обосит
32 Onde, voltosi alla preda, prese pecore, e buoi, e vitelli, e [li] scannò in terra; e il popolo mangiava [le carni] col sangue.
ши с-а арункат асупра прэзий. А луат ой, бой ши вицей, й-а ынжунгият пе пэмынт ши й-а мынкат ку сынӂе ку тот.
33 E [ciò] fu rapportato a Saulle, e gli fu detto: Ecco, il popolo pecca contro al Signore, mangiando [le carni] col sangue. Ed egli disse: Voi avete misfatto; rotolate ora qua appresso di me una gran pietra.
Ау спус лукрул ачеста луй Саул ши й-ау зис: „Ятэ кэ попорул пэкэтуеште ымпотрива Домнулуй, мынкынд ку сынӂе.” Саул а зис: „Вой фачець о нелеӂюире. Ростоголиць ындатэ о пятрэ маре ынкоаче.”
34 Poi Saulle disse: Andate qua e là fra il popolo, e dite loro che ciascuno meni qua appresso di me il suo bue, e la sua pecora; e qui li scannerete, e mangerete, e non peccherete contro al Signore, mangiandoli col sangue. E ciascuno del popolo menò quella notte il suo bue con la mano, e [lo] scannò quivi.
Апой а адэугат: „Ымпрэштияци-вэ принтре попор ши спунець фиекэруя сэ-шь адукэ боул сау оая ши сэ-л ынжунгие аич. Апой сэ мынкаць ши ну пэкэтуиць ымпотрива Домнулуй, мынкынд ку сынӂе.” Ши песте ноапте, фиекаре дин попор шь-а адус боул ку мына, ка сэ-л ынжунгие пе пятрэ.
35 E Saulle edificò un altare al Signore. Questo fu il primo altare che Saulle edificò al Signore.
Саул а зидит ун алтар Домнулуй: ачеста а фост чел динтый алтар пе каре л-а зидит Домнулуй.
36 Poi Saulle disse: Scendiamo dietro ai Filistei di notte, e saccheggiamoli fino allo schiarir della mattina, e non ne lasciamo scampare alcuno. E [il popolo] disse: Fa' tutto ciò che ti piace. Ma il Sacerdote disse: Accostiamoci qua a Dio.
Саул а зис: „Сэ не коборым ын ноаптя ачаста дупэ филистень, сэ-й жефуим пынэ ла лумина зилей ши сэ ну лэсэм сэ рэмынэ унул мэкар.” Ей ау зис: „Фэ тот че вей креде.” Атунч, преотул а зис: „Сэ не апропием аич де Думнезеу.”
37 Saulle adunque domandò Iddio, [dicendo: ] Scenderò io dietro a' Filistei? li darai tu nelle mani d'Israele? Ma [il Signore] non gli diede alcuna risposta in quel dì.
Ши Саул а ынтребат пе Думнезеу: „Сэ мэ кобор дупэ филистень? Ый вей да ын мыниле луй Исраел?” Дар ын клипа ачея ну й-а дат ничун рэспунс.
38 Laonde Saulle disse: Accostatevi qua tutte le comunità del popolo; e sappiate, e vediate in che si è oggi commesso questo peccato.
Саул а зис: „Апропияци-вэ аич тоате кэпетенииле попорулуй; кэутаць ши ведець де чине ши кум а фост сэвыршит пэкатул ачеста астэзь.
39 Perciocchè, [come] il Signore che salva Israele vive, avvegnachè [quel peccato] si trovi in Gionatan, mio figliuolo, egli del tutto ne morrà. E niuno di tutto il popolo gli rispose.
Кэч, виу есте Домнул, Избэвиторул луй Исраел, кяр дакэ л-ар фи сэвыршит фиул меу Ионатан, ва мури.” Ши нимень дин тот попорул ну й-а рэспунс.
40 Poi disse a tutto Israele: Voi, state da un lato, ed io e Gionatan, mio figliuolo, staremo dall'altro. E il popolo disse a Saulle: Fa' ciò che ti piace.
Атунч а зис ынтрегулуй Исраел: „Ашезаци-вэ вой деопарте, ши еу ши фиул меу Ионатан вом ста де чялалтэ.” Ши попорул а зис луй Саул: „Фэ че вей креде.”
41 E Saulle disse al Signore Iddio d'Israele: Mostra chi è innocente. E Gionatan e Saulle furono presi; e il popolo scampò.
Саул а зис Домнулуй: „Думнезеул луй Исраел, аратэ адевэрул!” Сорцул а кэзут пе Ионатан ши пе Саул, ши попорул а скэпат.
42 Poi Saulle disse: Traete [la sorte] fra me a Gionatan, mio figliuolo. E Gionatan fu preso.
Саул а зис: „Арункаць сорцул ынтре мине ши фиул меу Ионатан.” Ши сорцул а кэзут пе Ионатан.
43 Allora Saulle disse a Gionatan: Dichiarami ciò che tu hai fatto. E Gionatan gliel dichiarò, e disse: Io di vero ho assaggiato con la cima della bacchetta ch'io avea nella mano, un poco di miele; eccomi, ho io da morire?
Саул а зис луй Ионатан: „Спуне-мь че-ай фэкут.” Ионатан й-а спус ши а зис: „Ам густат пуцинэ мьере ку вырфул тоягулуй пе каре-л авям ын мынэ: ятэ-мэ, вой мури.”
44 E Saulle disse: Così [mi] faccia Iddio, e così [mi] aggiunga, Gionatan, se tu del tutto non muori.
Ши Саул а зис: „Думнезеу сэ Се поарте ку тоатэ аспримя фацэ де мине дакэ ну вей мури, Ионатане!”
45 Ma il popolo disse a Saulle: Gionatan, che ha fatta questa gran liberazione in Israele, morrebbe egli? tolga Iddio che ciò avvenga. [Come] il Signore vive, non gli caderà [pur] un capello di testa in terra; perciocchè egli ha operato oggi con [l'aiuto di] Dio. Il popolo adunque riscosse Gionatan, sì che non morì.
Попорул а зис луй Саул: „Че! Сэ моарэ Ионатан, ел каре а фэкут ачастэ маре избэвире ын Исраел? Ничодатэ! Виу есте Домнул кэ ун пэр дин капул луй ну ва кэдя ла пэмынт, кэч ку Думнезеу а лукрат ел ын зиуа ачаста.” Астфел, попорул а скэпат пе Ионатан де ла моарте.
46 Poi Saulle se ne tornò dalla caccia dei Filistei; e i Filistei se ne andarono al luogo loro.
Саул а ынчетат сэ май урмэряскэ пе филистень, ши филистений с-ау дус акасэ.
47 COSÌ Saulle, avendo preso il regno sopra Israele, guerreggiò contro a tutti i suoi nemici d'ogn'intorno; contro a Moab, e contro a' figliuoli di Ammon, e contro ad Edom, e contro ai re di Soba, e contro a' Filistei; dovunque egli si volgeva, vinceva.
Дупэ че а луат Саул домния песте Исраел, а фэкут рэзбой ын тоате пэрциле ку тоць врэжмаший луй: ку Моаб, ку копиий луй Амон, ку Едом, ку ымпэраций дин Цоба ши ку филистений ши, орьынкотро се ынторчя, ера бируитор.
48 Fece ancora un esercito, e percosse Amalec, e riscosse Israele dalla mano di quelli che lo predavano.
С-а арэтат витяз, а бэтут пе Амалек ши а скэпат пе Исраел дин мына челор че-л жефуяу.
49 Ora i figliuoli di Saulle erano Gionatan, ed Isui, e Malchi-sua; e delle sue due figliuole, la primogenita avea nome Merab, e la minore Mical.
Фиий луй Саул ау фост: Ионатан, Ишви ши Малкишуа. Челе доуэ фете але луй се нумяу: чя май маре Мераб, яр чя май микэ Микал.
50 E il nome della moglie di Saulle [era] Ahinoam, figliuola di Ahimaas; e il nome del capo del suo esercito [era] Abner, figliuolo di Ner, zio di Saulle.
Нумеле невестей луй Саул ера Ахиноам, фата луй Ахимаац. Нумеле кэпетенией оштирий луй ера Абнер, фиул луй Нер, ункюл луй Саул.
51 E Chis, padre di Saulle, e Ner, padre di Abner, [erano] figliuoli di Abiel.
Кис, татэл луй Саул, ши Нер, татэл луй Абнер, ерау фиий луй Абиел.
52 E tutto il tempo di Saulle vi fu aspra guerra contro a' Filistei; e Saulle accoglieva appresso di sè qualunque uomo prode, e qualunque persona di valore egli vedeva.
Ын тот тимпул веций луй Саул а фост ун рэзбой ынвершунат ымпотрива филистенилор, ши, де ындатэ че Саул зэря вреун ом таре ши войник, ыл луа ку ел.

< 1 Samuele 14 >