Salmi 88
1 Canto. Salmo. Dei figli di Core. Al maestro del coro. Su «Macalat». Per canto. Maskil. Di Eman l'Ezraita. Signore, Dio della mia salvezza, davanti a te grido giorno e notte.
Kanto-psalmo de la Koraĥidoj. Al la ĥorestro. Por maĥalat-leanoto. Instruo de Heman, la Ezraĥido. Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.
2 Giunga fino a te la mia preghiera, tendi l'orecchio al mio lamento.
Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.
Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon. (Sheol h7585)
4 Sono annoverato tra quelli che scendono nella fossa, sono come un morto ormai privo di forza.
Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,
5 E' tra i morti il mio giaciglio, sono come gli uccisi stesi nel sepolcro, dei quali tu non conservi il ricordo e che la tua mano ha abbandonato.
Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.
6 Mi hai gettato nella fossa profonda, nelle tenebre e nell'ombra di morte.
Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.
7 Pesa su di me il tuo sdegno e con tutti i tuoi flutti mi sommergi.
Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. (Sela)
8 Hai allontanato da me i miei compagni, mi hai reso per loro un orrore. Sono prigioniero senza scampo;
Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.
9 si consumano i miei occhi nel patire. Tutto il giorno ti chiamo, Signore, verso di te protendo le mie mani.
Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.
10 Compi forse prodigi per i morti? O sorgono le ombre a darti lode?
Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? (Sela)
11 Si celebra forse la tua bontà nel sepolcro, la tua fedeltà negli inferi?
Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?
12 Nelle tenebre si conoscono forse i tuoi prodigi, la tua giustizia nel paese dell'oblio?
Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?
13 Ma io a te, Signore, grido aiuto, e al mattino giunge a te la mia preghiera.
Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.
14 Perché, Signore, mi respingi, perché mi nascondi il tuo volto?
Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?
15 Sono infelice e morente dall'infanzia, sono sfinito, oppresso dai tuoi terrori.
Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.
16 Sopra di me è passata la tua ira, i tuoi spaventi mi hanno annientato,
Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.
17 mi circondano come acqua tutto il giorno, tutti insieme mi avvolgono.
Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.
18 Hai allontanato da me amici e conoscenti, mi sono compagne solo le tenebre.
Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.
