< Salmi 78 >
1 Popolo mio, porgi l'orecchio al mio insegnamento, ascolta le parole della mia bocca. Maskil. Di Asaf.
He Makiri na Ahapa. Kia anga mai te taringa, e toku iwi, ki taku ture: tahuri mai o koutou taringa ki nga kupu a toku mangai.
2 Aprirò la mia bocca in parabole, rievocherò gli arcani dei tempi antichi.
Ka puaki te kupu whakarite i toku mangai, ka korerotia e ahau nga mea ngaro onamata:
3 Ciò che abbiamo udito e conosciuto e i nostri padri ci hanno raccontato,
I rongo nei, i matau nei tatou, i korero ai hoki o tatou matua ki a tatou.
4 non lo terremo nascosto ai loro figli; diremo alla generazione futura le lodi del Signore, la sua potenza e le meraviglie che egli ha compiuto.
E kore e huna e matou i a ratou tamariki: me whakaatu ki to muri whakatupuranga nga whakamoemiti ki a Ihowa, me tona kaha, me ana mahi whakamiharo i mea ai ia.
5 Ha stabilito una testimonianza in Giacobbe, ha posto una legge in Israele: ha comandato ai nostri padri di farle conoscere ai loro figli,
Kua pumau hoki i a ia he whakaaturanga i roto i a Hakopa, kua takoto he ture i roto i a Iharaira: a whakahaua mai ana e ia o tatou tupuna, kia whakaakona ki a ratou tamariki.
6 perché le sappia la generazione futura, i figli che nasceranno. Anch'essi sorgeranno a raccontarlo ai loro figli
Kia matauria ai e to muri whakatupuranga, e nga tamariki e whanau, e ara ake a mua: mo ta ratou whakaatu ki a ratou tamariki.
7 perché ripongano in Dio la loro fiducia e non dimentichino le opere di Dio, ma osservino i suoi comandi.
Kia u ai ta ratou tumanako ki te Atua, kei wareware hoki ki nga mahi a te Atua: engari kia mau ki ana whakahau.
8 Non siano come i loro padri, generazione ribelle e ostinata, generazione dal cuore incostante e dallo spirito infedele a Dio.
Kei rite hoki ki o ratou tupuna, ki te whakatupuranga whakakeke, tutu, ki te whakatupuranga kihai nei i whakatikatika i to ratou ngakau, kihai hoki i u to ratou wairua ki te Atua.
9 I figli di Efraim, valenti tiratori d'arco, voltarono le spalle nel giorno della lotta.
He hunga mau patu nga tama a Eparaima, he hunga hapai kopere, heoi tahuri ana ratou i te ra o te tatauranga.
10 Non osservarono l'alleanza di Dio, rifiutando di seguire la sua legge.
Kihai i puritia e ratou te kawenata a te Atua; kihai ano i pai ki te haere i tana ture;
11 Dimenticarono le sue opere, le meraviglie che aveva loro mostrato.
Heoi, kua wareware ki ana mahi, me ana mea whakamiharo i whakakitea e ia ki a ratou.
12 Aveva fatto prodigi davanti ai loro padri, nel paese d'Egitto, nei campi di Tanis.
He mea whakamiharo ana mahi i te aroaro o o ratou tupuna, i te whenua o Ihipa, i te parae o Toana.
13 Divise il mare e li fece passare e fermò le acque come un argine.
Tapahia ana e ia te moana, a meinga ana ratou kia whiti: tu ake i a ia nga wai ano he puranga.
14 Li guidò con una nube di giorno e tutta la notte con un bagliore di fuoco.
He mea arahi ratou e ia i te awatea ki te kapua: i te roa hoki o te po ki te marama o te ahi.
15 Spaccò le rocce nel deserto e diede loro da bere come dal grande abisso.
I wahia e ia nga kohatu i te koraha; a me te mea no nga rire nui tana wai hei inu ma ratou.
16 Fece sgorgare ruscelli dalla rupe e scorrere l'acqua a torrenti.
Puta mai ana i a ia he awa i roto i te kamaka: meinga ana nga wai kia heke, ano he waipuke.
17 Eppure continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi all'Altissimo nel deserto.
Heoi ka hara ano ratou ki a ia: whakatoi ana ki te Runga Rawa i te koraha.
18 Nel loro cuore tentarono Dio, chiedendo cibo per le loro brame;
Na kei te whakamatautau to ratou ngakau i te Atua, kei te inoi kai ma to ratou hiahia.
19 mormorarono contro Dio dicendo: «Potrà forse Dio preparare una mensa nel deserto?».
I korero kino ano ratou ki te Atua, i mea; E ahei ranei i te Atua te taka he tepu ki te koraha?
20 Ecco, egli percosse la rupe e ne scaturì acqua, e strariparono torrenti. «Potrà forse dare anche pane o preparare carne al suo popolo?».
Nana, ko tana patunga i te kohatu, ka pakaru mai te wai, a puke ana nga awa: e taea ano ranei e ia te homai taro, e pae ranei i a ia he kikokiko ma tana iwi?
21 All'udirli il Signore ne fu adirato; un fuoco divampò contro Giacobbe e l'ira esplose contro Israele,
Na ko te rongonga o Ihowa, na ka riri: a toro ana te kapura ki a Hakopa, puta ake ana te riri ki a Iharaira;
22 perché non ebbero fede in Dio né speranza nella sua salvezza.
Mo ratou kihai i whakapono ki te Atua, kihai ano i whakawhirinaki ki tana whakaoranga.
23 Comandò alle nubi dall'alto e aprì le porte del cielo;
Nana nei hoki i whakahau nga kapua i runga, i whakatuwhera nga tatau o te rangi.
24 fece piovere su di essi la manna per cibo e diede loro pane del cielo:
A whakauaina iho te mana ki runga ki a ratou hei kai; homai ana hoki e ia te witi o te rangi ma ratou.
25 l'uomo mangiò il pane degli angeli, diede loro cibo in abbondanza.
Kai ana te tangata i ta te anahera kai: i tukua e ia he kai ma ratou, a makona noa.
26 Scatenò nel cielo il vento d'oriente, fece spirare l'australe con potenza;
I whakaohokia e ia te marangai i te rangi: i takina ano te tonga e tona kaha.
27 su di essi fece piovere la carne come polvere e gli uccelli come sabbia del mare;
A whakauaina iho e ia te kikokiko ki a ratou ano he puehu; he manu whai pakau ano he one no te moana.
28 caddero in mezzo ai loro accampamenti, tutto intorno alle loro tende.
A whakangahorotia iho e ia ki waenganui i to ratou puni: ki o ratou nohoanga a tawhio noa.
29 Mangiarono e furono ben sazi, li soddisfece nel loro desiderio.
Na kai ana ratou, tino makona; i tukua hoki e ia ki a ratou ta ratou i hiahia ai:
30 La loro avidità non era ancora saziata, avevano ancora il cibo in bocca,
Kihai ratou i ngaruru ki ta ratou i hiahia ai; a i roto tonu ta ratou kai i o ratou mangai,
31 quando l'ira di Dio si alzò contro di essi, facendo strage dei più vigorosi e abbattendo i migliori d'Israele.
Na ka pa te riri o te Atua ki a ratou, a patua iho e ia te hunga tetere o ratou; piko ana i a ia nga taitamariki o Iharaira.
32 Con tutto questo continuarono a peccare e non credettero ai suoi prodigi.
Ahakoa pa katoa tenei, i hara ano ratou, kihai ano i whakapono ki ana mahi whakamiharo.
33 Allora dissipò come un soffio i loro giorni e i loro anni con strage repentina.
I whakapaua ai e ia o ratou ra ki te horihori, o ratou tau ki te potatutatu.
34 Quando li faceva perire, lo cercavano, ritornavano e ancora si volgevano a Dio;
Ka patua ratou e ia, na, ka rapu ratou i a ia, a ka hoki, ka ui wawe ki te Atua.
35 ricordavano che Dio è loro rupe, e Dio, l'Altissimo, il loro salvatore;
Ka mahara hoki ko te Atua to ratou kohatu, ko te Atua, ko te Runga Rawa, to ratou kaihoko.
36 lo lusingavano con la bocca e gli mentivano con la lingua;
Otiia kei te patipati o ratou mangai ki a ia, a teka ana o ratou arero ki a ia.
37 il loro cuore non era sincero con lui e non erano fedeli alla sua alleanza.
Kihai hoki to ratou ngakau i tika ki a ia; kihai ano ratou i u ki tana kawenata.
38 Ed egli, pietoso, perdonava la colpa, li perdonava invece di distruggerli. Molte volte placò la sua ira e trattenne il suo furore,
Ko tana ia, he aroha; hipokina ana e ia te he, kihai ano i whakangaro: ae ra, he maha ana whakahokinga iho i tona riri, a kihai i oho katoa tona riri.
39 ricordando che essi sono carne, un soffio che va e non ritorna.
I mahara hoki ia he kikokiko nei ratou: he hau e pahure atu ana, a e kore e hoki mai.
40 Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, lo contristarono in quelle solitudini!
Ano te tini o a ratou whakatoinga i a ia i te koraha, o a ratou whakapouritanga i a ia i te tahora!
41 Sempre di nuovo tentavano Dio, esasperavano il Santo di Israele.
Hoki whakamuri ana ratou, whakamatautau ana i te Atua: whakatoia ana e ratou te Mea Tapu o Iharaira.
42 Non si ricordavano più della sua mano, del giorno che li aveva liberati dall'oppressore,
Kihai ratou i mahara ki tona ringa, ki te ra i whakaorangia ai ratou e ia i te hoariri;
43 quando operò in Egitto i suoi prodigi, i suoi portenti nei campi di Tanis.
Ki tana meatanga i ana tohu ki Ihipa, i ana merekara ki te parae o Toana;
44 Egli mutò in sangue i loro fiumi e i loro ruscelli, perché non bevessero.
I puta ke ai i a ia o ratou awa hei toto, me o ratou manga wai, te inu ai ratou.
45 Mandò tafàni a divorarli e rane a molestarli.
I tonoa ai e ia he huihuinga namu ki a ratou, a pau iho ratou; he poroka, i huna ai ratou.
46 Diede ai bruchi il loro raccolto, alle locuste la loro fatica.
A hoatu ana e ia o ratou hua ki te moka; me to ratou mauiui ki te mawhitiwhiti.
47 Distrusse con la grandine le loro vigne, i loro sicomori con la brina.
Whakamatea ana e ia a ratou waina ki te whatu, a ratou rakau hikamora ki te haupapa.
48 Consegnò alla grandine il loro bestiame, ai fulmini i loro greggi.
Tukua ana e ia a ratou kararehe ma te whatu, a ratou kahui ma nga uira.
49 Scatenò contro di essi la sua ira ardente, la collera, lo sdegno, la tribolazione, e inviò messaggeri di sventure.
I tukua whakareretia e ia ki a ratou tona riri, aritarita, weriweri, me te raruraru; he whakaeke na nga anahera kino.
50 Diede sfogo alla sua ira: non li risparmiò dalla morte e diede in preda alla peste la loro vita.
A whakatikaia ana e ia he ara mo tona riri; kihai i tohungia to ratou wairua kei mate: otiia tukua ana e ia to ratou ora ki te mate uruta.
51 Colpì ogni primogenito in Egitto, nelle tende di Cam la primizia del loro vigore.
Na patua iho e ia nga matamua i Ihipa, te muanga o to ratou kaha i nga teneti o Hama.
52 Fece partire come gregge il suo popolo e li guidò come branchi nel deserto.
Otira arahina ana e ia ana ake tangata ano he hipi; whakahaerea ana ratou e ia i te koraha ano he kahui.
53 Li condusse sicuri e senza paura e i loro nemici li sommerse il mare.
Na ka arahina marietia ratou e ia, te wehi ratou: ko o ratou hoariri ia taupokina iho e te moana.
54 Li fece salire al suo luogo santo, al monte conquistato dalla sua destra.
Na ka kawea ratou e ia ki te rohe o tona wahi tapu, ki tenei maunga, i hokona nei e tona matau.
55 Scacciò davanti a loro i popoli e sulla loro eredità gettò la sorte, facendo dimorare nelle loro tende le tribù di Israele.
Peia ana e ia nga tauiwi i to ratou aroaro: a wehea ana e ia he kainga mo ratou ki te aho, whakanohoia iho nga hapu o Iharaira ki o ratou teneti.
56 Ma ancora lo tentarono, si ribellarono a Dio, l'Altissimo, non obbedirono ai suoi comandi.
Heoi ka whakamatauria, ka whakatoia e ratou te Atua, te Runga Rawa; kihai hoki i mau ki ana whakaaturanga;
57 Sviati, lo tradirono come i loro padri, fallirono come un arco allentato.
A hoki whakamuri ana, mahi hianga ana, pera ana me o ratou matua: parori ke ana ratou, he pera me te kopere tinihanga.
58 Lo provocarono con le loro alture e con i loro idoli lo resero geloso.
Na ko o ratou wahi tiketike hei whakapataritari i a ia; ko o ratou whakapakoko hei mea i a ia kia hae.
59 Dio, all'udire, ne fu irritato e respinse duramente Israele.
I te rongonga o te Atua, ka riri, ka tino whakarihariha hoki ki a Iharaira.
60 Abbandonò la dimora di Silo, la tenda che abitava tra gli uomini.
A mahue ake i a ia te tapenakara a Hiro, te teneti i whakaturia e ia ki waenganui i nga tangata;
61 Consegnò in schiavitù la sua forza, la sua gloria in potere del nemico.
A tukua ana e ia tona kaha hei whakarau, tona kororia ki te ringa o te hoariri.
62 Diede il suo popolo in preda alla spada e contro la sua eredità si accese d'ira.
I tukua atu ano e ia tana iwi ma te hoari; a i riri ki tona kainga tupu.
63 Il fuoco divorò il fiore dei suoi giovani, le sue vergini non ebbero canti nuziali.
Pau ake a ratou taitama i te ahi; kihai ano a ratou kotiro i marenatia.
64 I suoi sacerdoti caddero di spada e le loro vedove non fecero lamento.
I hinga o ratou tohunga i te hoari; kihai hoki i tangi a ratou pouaru.
65 Ma poi il Signore si destò come da un sonno, come un prode assopito dal vino.
Na ka maranga te Ariki ano ko tetahi i te moe, me te tangata kaha e hamama ana i te waina.
66 Colpì alle spalle i suoi nemici, inflisse loro una vergogna eterna.
A patua iho e ia a muri o ona hoariri, meinga ana ratou e ia hei taunutanga mo ake tonu atu.
67 Ripudiò le tende di Giuseppe, non scelse la tribù di Efraim;
I whakakahore ano ia ki te teneti a Hohepa: a kihai i whiriwhiri i te hapu o Eparaima;
68 ma elesse la tribù di Giuda, il monte Sion che egli ama.
Heoi ko te hapu o Hura tana i whiriwhiri ai, ko Maunga Hiona tana i aroha ai.
69 Costruì il suo tempio alto come il cielo e come la terra stabile per sempre.
A whakaturia ana e ia tona wahi tapu kia pera me nga wahi teitei; me te whenua i whakapumautia e ia mo ake tonu atu.
70 Egli scelse Davide suo servo e lo trasse dagli ovili delle pecore.
I whiriwhiria ano e ia a Rawiri, tana pononga: he mea tango nana i nga kainga hipi:
71 Lo chiamò dal seguito delle pecore madri per pascere Giacobbe suo popolo, la sua eredità Israele.
Mauria ana mai e ia i te whai i nga hipi whaereere, hei whangai i a Hakopa, i tana iwi, i a Iharaira hoki, i tona kainga tupu.
72 Fu per loro pastore dal cuore integro e li guidò con mano sapiente.
A rite tonu ki te tapatahi o tona ngakau tana whangai i a ratou: he arahi mohio hoki ta tona ringa i a ratou.