Salmi 69

1 Al maestro del coro. Su «I gigli». Di Davide. Salvami, o Dio: l'acqua mi giunge alla gola.

Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

2 Affondo nel fango e non ho sostegno; sono caduto in acque profonde e l'onda mi travolge.

Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

3 Sono sfinito dal gridare, riarse sono le mie fauci; i miei occhi si consumano nell'attesa del mio Dio.

Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

4 Più numerosi dei capelli del mio capo sono coloro che mi odiano senza ragione. Sono potenti i nemici che mi calunniano: quanto non ho rubato, lo dovrei restituire?

Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

5 Dio, tu conosci la mia stoltezza e le mie colpe non ti sono nascoste.

Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

6 Chi spera in te, a causa mia non sia confuso, Signore, Dio degli eserciti; per me non si vergogni chi ti cerca, Dio d'Israele.

Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

7 Per te io sopporto l'insulto e la vergogna mi copre la faccia;

Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

8 sono un estraneo per i miei fratelli, un forestiero per i figli di mia madre.

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

9 Poiché mi divora lo zelo per la tua casa, ricadono su di me gli oltraggi di chi ti insulta.

Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

10 Mi sono estenuato nel digiuno ed è stata per me un'infamia.

Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.

11 Ho indossato come vestito un sacco e sono diventato il loro scherno.

Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

12 Sparlavano di me quanti sedevano alla porta, gli ubriachi mi dileggiavano.

Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

13 Ma io innalzo a te la mia preghiera, Signore, nel tempo della benevolenza; per la grandezza della tua bontà, rispondimi, per la fedeltà della tua salvezza, o Dio.

Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

14 Salvami dal fango, che io non affondi, liberami dai miei nemici e dalle acque profonde.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

15 Non mi sommergano i flutti delle acque e il vortice non mi travolga, l'abisso non chiuda su di me la sua bocca.

Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

16 Rispondimi, Signore, benefica è la tua grazia; volgiti a me nella tua grande tenerezza.

Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

17 Non nascondere il volto al tuo servo, sono in pericolo: presto, rispondimi.

Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

18 Avvicinati a me, riscattami, salvami dai miei nemici.

Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

19 Tu conosci la mia infamia, la mia vergogna e il mio disonore; davanti a te sono tutti i miei nemici.

Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

20 L'insulto ha spezzato il mio cuore e vengo meno. Ho atteso compassione, ma invano, consolatori, ma non ne ho trovati.

Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

21 Hanno messo nel mio cibo veleno e quando avevo sete mi hanno dato aceto.

Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

22 La loro tavola sia per essi un laccio, una insidia i loro banchetti.

Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

23 Si offuschino i loro occhi, non vedano; sfibra per sempre i loro fianchi.

Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

24 Riversa su di loro il tuo sdegno, li raggiunga la tua ira ardente.

Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

25 La loro casa sia desolata, senza abitanti la loro tenda;

Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

26 perché inseguono colui che hai percosso, aggiungono dolore a chi tu hai ferito.

Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

27 Imputa loro colpa su colpa e non ottengano la tua giustizia.

Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

28 Siano cancellati dal libro dei viventi e tra i giusti non siano iscritti.

Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

29 Io sono infelice e sofferente; la tua salvezza, Dio, mi ponga al sicuro.

Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

30 Loderò il nome di Dio con il canto, lo esalterò con azioni di grazie,

Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

31 che il Signore gradirà più dei tori, più dei giovenchi con corna e unghie.

A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

32 Vedano gli umili e si rallegrino; si ravvivi il cuore di chi cerca Dio,

To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

33 poiché il Signore ascolta i poveri e non disprezza i suoi che sono prigionieri.

Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

34 A lui acclamino i cieli e la terra, i mari e quanto in essi si muove.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

35 Perché Dio salverà Sion, ricostruirà le città di Giuda: vi abiteranno e ne avranno il possesso.

Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.

36 La stirpe dei suoi servi ne sarà erede, e chi ama il suo nome vi porrà dimora.

Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.