Salmi 35

1 Signore, giudica chi mi accusa, combatti chi mi combatte. Di Davide.

مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ.

2 Afferra i tuoi scudi e sorgi in mio aiuto.

زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا.

3 Vibra la lancia e la scure contro chi mi insegue, dimmi: «Sono io la tua salvezza».

نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد.

4 Siano confusi e coperti di ignominia quelli che attentano alla mia vita; retrocedano e siano umiliati quelli che tramano la mia sventura.

آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند.

5 Siano come pula al vento e l'angelo del Signore li incalzi;

همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند.

6 la loro strada sia buia e scivolosa quando li insegue l'angelo del Signore.

وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند.

7 Poiché senza motivo mi hanno teso una rete, senza motivo mi hanno scavato una fossa.

زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم.

8 Li colga la bufera improvvisa, li catturi la rete che hanno tesa, siano travolti dalla tempesta.

باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند.

9 Io invece esulterò nel Signore per la gioia della sua salvezza.

و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد.

10 Tutte le mie ossa dicano: «Chi è come te, Signore, che liberi il debole dal più forte, il misero e il povero dal predatore?».

با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.»

11 Sorgevano testimoni violenti, mi interrogavano su ciò che ignoravo,

شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است.

12 mi rendevano male per bene: una desolazione per la mia vita.

نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند.

13 Io, quand'erano malati, vestivo di sacco, mi affliggevo col digiuno, riecheggiava nel mio petto la mia preghiera.

و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم.

14 Mi angustiavo come per l'amico, per il fratello, come in lutto per la madre mi prostravo nel dolore.

مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام!

15 Ma essi godono della mia caduta, si radunano, si radunano contro di me per colpirmi all'improvviso. Mi dilaniano senza posa,

اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند.

16 mi mettono alla prova, scherno su scherno, contro di me digrignano i denti.

آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند.

17 Fino a quando, Signore, starai a guardare? Libera la mia vita dalla loro violenza, dalle zanne dei leoni l'unico mio bene.

خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده.

18 Ti loderò nella grande assemblea, ti celebrerò in mezzo a un popolo numeroso.

آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت.

19 Non esultino su di me i nemici bugiardi, non strizzi l'occhio chi mi odia senza motivo.

نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند.

20 Poiché essi non parlano di pace, contro gli umili della terra tramano inganni.

سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند.

21 Spalancano contro di me la loro bocca; dicono con scherno: «Abbiamo visto con i nostri occhi!».

به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!»

22 Signore, tu hai visto, non tacere; Dio, da me non stare lontano.

اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش!

23 Dèstati, svègliati per il mio giudizio, per la mia causa, Signore mio Dio.

ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن!

24 Giudicami secondo la tua giustizia, Signore mio Dio, e di me non abbiano a gioire.

ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند.

25 Non pensino in cuor loro: «Siamo soddisfatti!». Non dicano: «Lo abbiamo divorato».

نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!»

26 Sia confuso e svergognato chi gode della mia sventura, sia coperto di vergogna e d'ignominia chi mi insulta.

آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند.

27 Esulti e gioisca chi ama il mio diritto, dica sempre: «Grande è il Signore che vuole la pace del suo servo».

اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.»

28 La mia lingua celebrerà la tua giustizia, canterà la tua lode per sempre.

آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت.