Salmi 2

1 Perché le genti congiurano perché invano cospirano i popoli?

Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?

2 Insorgono i re della terra e i principi congiurano insieme contro il Signore e contro il suo Messia:

Дуниядики падишалар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

3 «Spezziamo le loro catene, gettiamo via i loro legami».

«Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

4 Se ne ride chi abita i cieli, li schernisce dall'alto il Signore.

Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

5 Egli parla loro con ira, li spaventa nel suo sdegno:

Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

6 «Io l'ho costituito mio sovrano sul Sion mio santo monte».

«Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишани тиклидим».

7 Annunzierò il decreto del Signore. Egli mi ha detto: «Tu sei mio figlio, io oggi ti ho generato.

«Мән [әрштики] пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;

8 Chiedi a me, ti darò in possesso le genti e in dominio i confini della terra.

Мәндин сора, Мән саңа мирас болушқа әлләрни, Тәәллуғуң болушқа йәр йүзини чәт-чәтлиригичә беримән;

9 Le spezzerai con scettro di ferro, come vasi di argilla le frantumerai».

Сән төмүр таяқ билән уларни битчит қиливетисән; Сапал чинини кукум-талқан қилғандәк, сән уларни парә-парә қиливетисән» — деди».

10 E ora, sovrani, siate saggi istruitevi, giudici della terra;

Әнди, һәй падишалар, әқилдар болуңлар! Җаһандики сорақчилар савақ елиңлар;

11 servite Dio con timore e con tremore esultate;

Пәрвәрдигардин қорқуш билән униң хизмитидә болуңлар; Титрәк ичидә хошаллиниңлар!

12 che non si sdegni e voi perdiate la via. Improvvisa divampa la sua ira. Beato chi in lui si rifugia.

Оғулниң ғәзивиниң қозғалмаслиғи үчүн, Уни сөйүңлар; Чүнки униң ғәзиви сәлла қайниса, Йолуңлардила һалак болисиләр; Униңға таянғанлар нәқәдәр бәхитликтур!