Salmi 147
1 Lodate il Signore: è bello cantare al nostro Dio, dolce è lodarlo come a lui conviene. Alleluia.
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 Il Signore ricostruisce Gerusalemme, raduna i dispersi d'Israele.
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 Risana i cuori affranti e fascia le loro ferite;
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 egli conta il numero delle stelle e chiama ciascuna per nome.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Grande è il Signore, onnipotente, la sua sapienza non ha confini.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Il Signore sostiene gli umili ma abbassa fino a terra gli empi.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Cantate al Signore un canto di grazie, intonate sulla cetra inni al nostro Dio.
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 Egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti.
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 Provvede il cibo al bestiame, ai piccoli del corvo che gridano a lui.
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Non fa conto del vigore del cavallo, non apprezza l'agile corsa dell'uomo.
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 Il Signore si compiace di chi lo teme, di chi spera nella sua grazia.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Glorifica il Signore, Gerusalemme, loda il tuo Dio, Sion. Alleluia.
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 Perché ha rinforzato le sbarre delle tue porte, in mezzo a te ha benedetto i tuoi figli.
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 Egli ha messo pace nei tuoi confini e ti sazia con fior di frumento.
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 Manda sulla terra la sua parola, il suo messaggio corre veloce.
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 Fa scendere la neve come lana, come polvere sparge la brina.
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 Getta come briciole la grandine, di fronte al suo gelo chi resiste?
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 Manda una sua parola ed ecco si scioglie, fa soffiare il vento e scorrono le acque.
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 Annunzia a Giacobbe la sua parola, le sue leggi e i suoi decreti a Israele.
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 Così non ha fatto con nessun altro popolo, non ha manifestato ad altri i suoi precetti. Alleluia.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
