Salmi 147
1 Lodate il Signore: è bello cantare al nostro Dio, dolce è lodarlo come a lui conviene. Alleluia.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Il Signore ricostruisce Gerusalemme, raduna i dispersi d'Israele.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Risana i cuori affranti e fascia le loro ferite;
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 egli conta il numero delle stelle e chiama ciascuna per nome.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Grande è il Signore, onnipotente, la sua sapienza non ha confini.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Il Signore sostiene gli umili ma abbassa fino a terra gli empi.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Cantate al Signore un canto di grazie, intonate sulla cetra inni al nostro Dio.
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti.
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Provvede il cibo al bestiame, ai piccoli del corvo che gridano a lui.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Non fa conto del vigore del cavallo, non apprezza l'agile corsa dell'uomo.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Il Signore si compiace di chi lo teme, di chi spera nella sua grazia.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Glorifica il Signore, Gerusalemme, loda il tuo Dio, Sion. Alleluia.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Perché ha rinforzato le sbarre delle tue porte, in mezzo a te ha benedetto i tuoi figli.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Egli ha messo pace nei tuoi confini e ti sazia con fior di frumento.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Manda sulla terra la sua parola, il suo messaggio corre veloce.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Fa scendere la neve come lana, come polvere sparge la brina.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Getta come briciole la grandine, di fronte al suo gelo chi resiste?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Manda una sua parola ed ecco si scioglie, fa soffiare il vento e scorrono le acque.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Annunzia a Giacobbe la sua parola, le sue leggi e i suoi decreti a Israele.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Così non ha fatto con nessun altro popolo, non ha manifestato ad altri i suoi precetti. Alleluia.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
