Salmi 137

1 Sui fiumi di Babilonia, là sedevamo piangendo al ricordo di Sion.

Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

2 Ai salici di quella terra appendemmo le nostre cetre.

Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

3 Là ci chiedevano parole di canto coloro che ci avevano deportato, canzoni di gioia, i nostri oppressori: «Cantateci i canti di Sion!».

Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, [mówiąc]: Śpiewajcie nam [którąś] z pieśni Syjonu.

4 Come cantare i canti del Signore in terra straniera?

Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

5 Se ti dimentico, Gerusalemme, si paralizzi la mia destra;

Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

6 mi si attacchi la lingua al palato, se lascio cadere il tuo ricordo, se non metto Gerusalemme al di sopra di ogni mia gioia.

Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7 Ricordati, Signore, dei figli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme, dicevano: «Distruggete, distruggete anche le sue fondamenta».

Pamiętaj, PANIE, synów Edomu [i] dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie [je] aż do jego fundamentu.

8 Figlia di Babilonia devastatrice, beato chi ti renderà quanto ci hai fatto.

O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci [za] zło, jakie nam uczyniłaś.

9 Beato chi afferrerà i tuoi piccoli e li sbatterà contro la pietra.

Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.