< Salmi 137 >

1 Sui fiumi di Babilonia, là sedevamo piangendo al ricordo di Sion.
Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.
2 Ai salici di quella terra appendemmo le nostre cetre.
Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.
3 Là ci chiedevano parole di canto coloro che ci avevano deportato, canzoni di gioia, i nostri oppressori: «Cantateci i canti di Sion!».
A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, ( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości, ) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,
4 Come cantare i canti del Signore in terra straniera?
Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?
5 Se ti dimentico, Gerusalemme, si paralizzi la mia destra;
Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.
6 mi si attacchi la lingua al palato, se lascio cadere il tuo ricordo, se non metto Gerusalemme al di sopra di ogni mia gioia.
Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.
7 Ricordati, Signore, dei figli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme, dicevano: «Distruggete, distruggete anche le sue fondamenta».
Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.
8 Figlia di Babilonia devastatrice, beato chi ti renderà quanto ci hai fatto.
O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.
9 Beato chi afferrerà i tuoi piccoli e li sbatterà contro la pietra.
Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.

< Salmi 137 >