Luca 16
1 Diceva anche ai discepoli: «C'era un uomo ricco che aveva un amministratore, e questi fu accusato dinanzi a lui di sperperare i suoi averi.
Исусо пхэндя Пэстирэ сытярнэнди: — Екхэ барвалэ манушэстэ сас пхурэдэр бутярно, саво дикхэлас палав лэско хулаимос. Пала лэстэ роспхэндэ, со вов ростерэл о барвалимос лэ хуласко.
2 Lo chiamò e gli disse: Che è questo che sento dire di te? Rendi conto della tua amministrazione, perché non puoi più essere amministratore.
Хулай выакхардя лэс пэстэ тай пхэндя: «Со када мэ шунав пала тутэ? Здэ и бути, колэстар со ту будэр на авэса тэ дикхэс пала мэрно хулаимос».
3 L'amministratore disse tra sé: Che farò ora che il mio padrone mi toglie l'amministrazione? Zappare, non ho forza, mendicare, mi vergogno.
Пхурэдэр бутярно гындосардя: «Со манди акана тэ терав? Хулай вытрадэл ман пай бути. Тэ жав тэ ганавав и пхув нинай зор мандэ, тэ мангав манди лажаво.
4 So io che cosa fare perché, quando sarò stato allontanato dall'amministrazione, ci sia qualcuno che mi accolga in casa sua.
Мэ жанав, со манди трэбуй тэ терав кадя, соб, сар ман вытрадэна кала бутятар, тэ аракхадён кацавэ мануша, савэ прилэна ман пэстэ».
5 Chiamò uno per uno i debitori del padrone e disse al primo:
И вов ля тэ акхарэл екх пала екхэстэ пэстирэ хуластирэн ужылимарен. Екхэстэ пушля: «Скачи ту ужыло мэрнэ хуласти?»
6 Tu quanto devi al mio padrone? Quello rispose: Cento barili d'olio. Gli disse: Prendi la tua ricevuta, siediti e scrivi subito cinquanta.
«Шэл кхорэ оливково дзэто», — пхэндя кодва. Бутярно пхэндя лэсти: «Лэ пэско запистросаримос, бэш и майсыго пэрэпистросар пэ пандэша».
7 Poi disse a un altro: Tu quanto devi? Rispose: Cento misure di grano. Gli disse: Prendi la tua ricevuta e scrivi ottanta.
Тунчи вов пушля аврэстэ ужылимарестэ: «Ай ту скачи ужыло?» «Мия гонэ ворзо», — пхэндя кодва. Бутярно пхэндя лэсти: «Залэ пэско запистросаримос и пэрэпистросар пэ охтошэла».
8 Il padrone lodò quell'amministratore disonesto, perché aveva agito con scaltrezza. I figli di questo mondo, infatti, verso i loro pari sono più scaltri dei figli della luce. (aiōn g165)
Хулай лашардя пэстирэс хохавнэс пхурэдэр бутярнэс, со годяварнэс тердя. Кала люматирэ шавэ майбут полэн, сар тэ андярэн пэс аврэ манушэнца, сар шавэ Дэвлэстирэ, Саво исин Удуд. (aiōn g165)
9 Ebbene, io vi dico: Procuratevi amici con la disonesta ricchezza, perché, quand'essa verrà a mancare, vi accolgano nelle dimore eterne. (aiōnios g166)
Ай Мэ пхэнав тумэнди: терэн пэсти амалэн найчячимастирэ барвалимаса, кай, кала лэс на авэла, тумэн тэ прилэн андэ чера пэ вако. (aiōnios g166)
10 Chi è fedele nel poco, è fedele anche nel molto; e chi è disonesto nel poco, è disonesto anche nel molto.
Ко патимаско андэ найбари бути, кодва авэла патимаско андэ бари бути. Ай ко найпатимаско андэ найбари бути, кодва авэла найпатимаско и андэ бари бути.
11 Se dunque non siete stati fedeli nella disonesta ricchezza, chi vi affiderà quella vera?
И сар тумэ найпатимастирэ андо найжужо барвалимос, ко дэла тумэнди чячюно?
12 E se non siete stati fedeli nella ricchezza altrui, chi vi darà la vostra?
И сар тумэ сас найпатимастирэ, кала терэнас бути на андо пэско хулаимос, ко дэла тумэнди тумаро?
13 Nessun servo può servire a due padroni: o odierà l'uno e amerà l'altro oppure si affezionerà all'uno e disprezzerà l'altro. Non potete servire a Dio e a mammona».
Нисаво бутярно на авэла тэ терэл бути пэ дуй хулая. Вов екхэс авэла фартэ тэ на камэл, ай аврэс тэ камэл, екхэсти авэла чячюнэса, ай пэ авэр на тховэла патив. Тумэ нисар на авэна тэ терэн бути андэ екх вряма важ о Дэл и важ о барвалимос.
14 I farisei, che erano attaccati al denaro, ascoltavano tutte queste cose e si beffavano di lui.
Фарисеёря, савэ камэнас ловэ, шундэ када вся и асанаспэ Исусостар.
15 Egli disse: «Voi vi ritenete giusti davanti agli uomini, ma Dio conosce i vostri cuori: ciò che è esaltato fra gli uomini è cosa detestabile davanti a Dio.
Исусо пхэндя лэнди: — Англай мануша тумэ сикавэн пэс, кай тумэ жужэ водеса, нэ о Дэл жанэл тумарэ водя. Кода, со учес кай мануша исин выритимос англав Дэл.
16 La Legge e i Profeti fino a Giovanni; da allora in poi viene annunziato il regno di Dio e ognuno si sforza per entrarvi.
Вряма Законоско ай пророконго сас жыкай Иоано, ай икхатар роспхэнэлпэ Радосаво Лав палав Тхагаримос Дэвлэско, и всаворэ тховэн зора, соб тэ зажа андэр лэстэ.
17 E' più facile che abbiano fine il cielo e la terra, anziché cada un solo trattino della Legge.
Майсыго болыбэн и пхув ужана, сар екх майцэкни пистросарди андав Законо хасардёла!
18 Chiunque ripudia la propria moglie e ne sposa un'altra, commette adulterio; chi sposa una donna ripudiata dal marito, commette adulterio.
Ко розжалпэ пэстиря ромняса и лэл авря ромня, кодва терэл лубимос, и ко лэл ромня, сави розжыляпэ пэстирэ ромэса, терэл лубимос.
19 C'era un uomo ricco, che vestiva di porpora e di bisso e tutti i giorni banchettava lautamente.
Жувэлас екх барвало мануш. Вов урявэласпэ андэ майкучютни йида, и всаворо жувимос лэстэ сас сар радосаво свэнко.
20 Un mendicante, di nome Lazzaro, giaceva alla sua porta, coperto di piaghe,
Ай паша лэстирэ градатирэ удар пашлёлас чёроро, савэс акхарэнас Лазарё, всаворо обшуто насвалимаса.
21 bramoso di sfamarsi di quello che cadeva dalla mensa del ricco. Perfino i cani venivano a leccare le sue piaghe.
Вов фартэ камэлас тэ хал кода, со пэрэлас пай мэсали кав барвало. Риконэ авэнас и шыбаса жужарэнас лэстирэ дукха.
22 Un giorno il povero morì e fu portato dagli angeli nel seno di Abramo. Morì anche il ricco e fu sepolto.
О чёроро муля, и ангелоря одандярдэ лэс кав Авраамо. Муля и барвало, тай гарадэ лэс.
23 Stando nell'inferno tra i tormenti, levò gli occhi e vide di lontano Abramo e Lazzaro accanto a lui. (Hadēs g86)
Барвало сас андо адо андэ бари грыжа. Вов вазгля якха тай удикхля дур пэстар лэ Авраамос, ай паша лэстэ Лазарёс. (Hadēs g86)
24 Allora gridando disse: Padre Abramo, abbi pietà di me e manda Lazzaro a intingere nell'acqua la punta del dito e bagnarmi la lingua, perché questa fiamma mi tortura.
Вов акхардя: «Дад Авраамо, тангосар ман и бишал лэ Лазарёс, мэк вов тховэл пэско най андо паи и шол пэ шыб мэрни, а то мэ фартэ грыжавав андэ кадья яг».
25 Ma Abramo rispose: Figlio, ricordati che hai ricevuto i tuoi beni durante la vita e Lazzaro parimenti i suoi mali; ora invece lui è consolato e tu sei in mezzo ai tormenti.
Нэ Авраамо пхэндя: «Бэято, гындосар, со ту лян андо тиро жувимос лашымос, а Лазарё ля выритимос. Икхатар вов катэ радолпэ, а ту грыжоспэ.
26 Per di più, tra noi e voi è stabilito un grande abisso: coloro che di qui vogliono passare da voi non possono, né di costì si può attraversare fino a noi.
Тай инкэ, машкар амэндэ ай тумэндэ — бари выганавди, и кала варико закамэла тэ пэрэжал катар тумэндэ ай тумэндар амэндэ, на пэрэжана».
27 E quegli replicò: Allora, padre, ti prego di mandarlo a casa di mio padre,
Барвало пхэндя: «Тунчи мангав тут, дадэ, бишал Лазарёс андо чер мэрнэ дадэстэ.
28 perché ho cinque fratelli. Li ammonisca, perché non vengano anch'essi in questo luogo di tormento.
Мандэ исин панч пхрала, мэк вов умангэл лэн, кай и онэ тэ на попэрэн кардэ, андо тхан грыжако».
29 Ma Abramo rispose: Hanno Mosè e i Profeti; ascoltino loro.
Авраамо пхэндя: «Лэндэ исин Моисеё и пророкоря, мэк лэн ашунэн».
30 E lui: No, padre Abramo, ma se qualcuno dai morti andrà da loro, si ravvederanno.
«Нат, дад Авраамо, — пхэндя барвало, — сар авэла варико андай мулэ лэндэ, тунчи онэ каисавэна».
31 Abramo rispose: Se non ascoltano Mosè e i Profeti, neanche se uno risuscitasse dai morti saranno persuasi».
Пэ када Авраамо пхэндя лэсти: «Сар лэ Моисеёс и лэ пророкон на ашунэн, тунчи, кала ко андай мулэ жундёла, онэ на патяна».
