Lamentazioni 5
1 Ricordati, Signore, di quanto ci è accaduto, guarda e considera il nostro obbrobrio.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 La nostra eredità è passata a stranieri, le nostre case a estranei.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Orfani siam diventati, senza padre; le nostre madri come vedove.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 L'acqua nostra beviamo per denaro, la nostra legna si acquista a pagamento.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Con un giogo sul collo siamo perseguitati siamo sfiniti, non c'è per noi riposo.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 All'Egitto abbiamo teso la mano, all'Assiria per saziarci di pane.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 I nostri padri peccarono e non sono più, noi portiamo la pena delle loro iniquità.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Schiavi comandano su di noi, non c'è chi ci liberi dalle loro mani.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 A rischio della nostra vita ci procuriamo il pane davanti alla spada nel deserto.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 La nostra pelle si è fatta bruciante come un forno a causa degli ardori della fame.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Han disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 I capi sono stati impiccati dalle loro mani, i volti degli anziani non sono stati rispettati.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 I giovani han girato la mola; i ragazzi son caduti sotto il peso della legna.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Gli anziani hanno disertato la porta, i giovani i loro strumenti a corda.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 La gioia si è spenta nei nostri cuori, si è mutata in lutto la nostra danza.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 E' caduta la corona dalla nostra testa; guai a noi, perché abbiamo peccato!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Per questo è diventato mesto il nostro cuore, per tali cose si sono annebbiati i nostri occhi:
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 perché il monte di Sion è desolato; le volpi vi scorrazzano.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Ma tu, Signore, rimani per sempre, il tuo trono di generazione in generazione.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Perché ci vuoi dimenticare per sempre? Ci vuoi abbandonare per lunghi giorni?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Facci ritornare a te, Signore, e noi ritorneremo; rinnova i nostri giorni come in antico,
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 poiché non ci hai rigettati per sempre, nè senza limite sei sdegnato contro di noi.
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
