Lamentazioni 3
1 Io sono l'uomo che ha provato la miseria sotto la sferza della sua ira.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Egli mi ha guidato, mi ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Solo contro di me egli ha volto e rivolto la sua mano tutto il giorno.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Egli ha consumato la mia carne e la mia pelle, ha rotto le mie ossa.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Ha costruito sopra di me, mi ha circondato di veleno e di affanno.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Mi ha fatto abitare in luoghi tenebrosi come i morti da lungo tempo.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Mi ha costruito un muro tutt'intorno, perché non potessi più uscire; ha reso pesanti le mie catene.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Anche se grido e invoco aiuto, egli soffoca la mia preghiera.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Ha sbarrato le mie vie con blocchi di pietra, ha ostruito i miei sentieri.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Egli era per me un orso in agguato, un leone in luoghi nascosti.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Seminando di spine la mia via, mi ha lacerato, mi ha reso desolato.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Ha teso l'arco, mi ha posto come bersaglio alle sue saette.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Ha conficcato nei miei fianchi le frecce della sua faretra.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Son diventato lo scherno di tutti i popoli, la loro canzone d'ogni giorno.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Mi ha saziato con erbe amare, mi ha dissetato con assenzio.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Mi ha spezzato con la sabbia i denti, mi ha steso nella polvere.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Son rimasto lontano dalla pace, ho dimenticato il benessere.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 E dico: «E' sparita la mia gloria, la speranza che mi veniva dal Signore».
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Il ricordo della mia miseria e del mio vagare è come assenzio e veleno.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Ben se ne ricorda e si accascia dentro di me la mia anima.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Questo intendo richiamare alla mia mente, e per questo voglio riprendere speranza.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Le misericordie del Signore non sono finite, non è esaurita la sua compassione;
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 esse son rinnovate ogni mattina, grande è la sua fedeltà.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 «Mia parte è il Signore - io esclamo - per questo in lui voglio sperare».
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Buono è il Signore con chi spera in lui, con l'anima che lo cerca.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 E' bene aspettare in silenzio la salvezza del Signore.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 E' bene per l'uomo portare il giogo fin dalla giovinezza.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Sieda costui solitario e resti in silenzio, poiché egli glielo ha imposto;
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 cacci nella polvere la bocca, forse c'è ancora speranza;
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 porga a chi lo percuote la sua guancia, si sazi di umiliazioni.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Poiché il Signore non rigetta mai...
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Ma, se affligge, avrà anche pietà secondo la sua grande misericordia.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Poiché contro il suo desiderio egli umilia e affligge i figli dell'uomo.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Quando schiacciano sotto i loro piedi tutti i prigionieri del paese,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 quando falsano i diritti di un uomo in presenza dell'Altissimo,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 quando fan torto a un altro in una causa, forse non vede il Signore tutto ciò?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Chi mai ha parlato e la sua parola si è avverata, senza che il Signore lo avesse comandato?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Dalla bocca dell'Altissimo non procedono forse le sventure e il bene?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Perché si rammarica un essere vivente, un uomo, per i castighi dei suoi peccati?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 «Esaminiamo la nostra condotta e scrutiamola, ritorniamo al Signore.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Innalziamo i nostri cuori al di sopra delle mani, verso Dio nei cieli.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Abbiamo peccato e siamo stati ribelli; tu non ci hai perdonato.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Ti sei avvolto nell'ira e ci hai perseguitati, hai ucciso senza pietà.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Ti sei avvolto in una nube, così che la supplica non giungesse fino a te.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Ci hai ridotti a spazzatura e rifiuto in mezzo ai popoli.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Han spalancato la bocca contro di noi tutti i nostri nemici.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Terrore e trabocchetto sono la nostra sorte, desolazione e rovina».
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Rivoli di lacrime scorrono dai miei occhi, per la rovina della figlia del mio popolo.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Il mio occhio piange senza sosta perché non ha pace
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 finché non guardi e non veda il Signore dal cielo.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Il mio occhio mi tormenta per tutte le figlie della mia città.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Mi han dato la caccia come a un passero coloro che mi son nemici senza ragione.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Mi han chiuso vivo nella fossa e han gettato pietre su di me.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Son salite le acque fin sopra il mio capo; io dissi: «E' finita per me».
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Ho invocato il tuo nome, o Signore, dalla fossa profonda.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Tu hai udito la mia voce: «Non chiudere l'orecchio al mio sfogo».
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Tu eri vicino quando ti invocavo, hai detto: «Non temere!».
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Tu hai difeso, Signore, la mia causa, hai riscattato la mia vita.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Hai visto, o Signore, il torto che ho patito, difendi il mio diritto!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Hai visto tutte le loro vendette, tutte le loro trame contro di me.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Hai udito, Signore, i loro insulti, tutte le loro trame contro di me,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 i discorsi dei miei oppositori e le loro ostilità contro di me tutto il giorno.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Osserva quando siedono e quando si alzano; io sono la loro beffarda canzone.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Rendi loro il contraccambio, o Signore, secondo l'opera delle loro mani.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Rendili duri di cuore, la tua maledizione su di loro!
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Perseguitali nell'ira e distruggili sotto il cielo, Signore.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
