Giobbe 8
1 Allora prese a dire Bildad il Suchita:
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
