Giobbe 6
1 Allora Giobbe rispose:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Se ben si pesasse il mio cruccio e sulla stessa bilancia si ponesse la mia sventura...
„О, де ар фи ку путинцэ сэ ми се кынтэряскэ дуреря ши сэ ми се пунэ тоате ненорочириле ын кумпэнэ,
3 certo sarebbe più pesante della sabbia del mare! Per questo temerarie sono state le mie parole,
ар фи май греле декыт нисипул мэрий, де ачея ымь мерг кувинтеле пынэ ла небуние!
4 perché le saette dell'Onnipotente mi stanno infitte, sì che il mio spirito ne beve il veleno e terrori immani mi si schierano contro!
Кэч сэӂециле Челуй Атотпутерник м-ау стрэпунс, суфлетул меу ле суӂе отрава ши гроаза Домнулуй багэ фиорь ын мине!
5 Raglia forse il somaro con l'erba davanti o muggisce il bue sopra il suo foraggio?
Збиярэ мэгарул сэлбатик кынд аре вердяцэ? Муӂеште боул кынд аре де мынкаре?
6 Si mangia forse un cibo insipido, senza sale? O che gusto c'è nell'acqua di malva?
Поць мынка че-й фэрэ густ ши фэрэ саре? Аре вреун густ албушул унуй оу?
7 Ciò che io ricusavo di toccare questo è il ributtante mio cibo!
Орьче лукру де каре аш вря сэ ну м-атинг, ачела-й храна мя, фие кыт де грецоасэ еа!
8 Oh, mi accadesse quello che invoco, e Dio mi concedesse quello che spero!
О, де ми с-ар аскулта доринца ши де мь-ар ымплини Думнезеу нэдеждя!
9 Volesse Dio schiacciarmi, stendere la mano e sopprimermi!
Де ар вря Думнезеу сэ мэ здробяскэ, ынтиндэ-Шь мына ши сэ мэ прэпэдяскэ!
10 Ciò sarebbe per me un qualche conforto e gioirei, pur nell'angoscia senza pietà, per non aver rinnegato i decreti del Santo.
Ымь ва рэмыне мэкар ачастэ мынгыере, ачастэ букурие ын дурериле ку каре мэ коплешеште: кэ ничодатэ н-ам кэлкат порунчиле Челуй Сфынт.
11 Qual la mia forza, perché io possa durare, o qual la mia fine, perché prolunghi la vita?
Ла че сэ май нэдэждуеск, кынд ну май пот? Ла че сэ май аштепт, кынд сфыршитул се штие?
12 La mia forza è forza di macigni? La mia carne è forse di bronzo?
Тэрия мя оаре есте о тэрие де пятрэ? Трупул меу е де арамэ?
13 Non v'è proprio aiuto per me? Ogni soccorso mi è precluso?
Ну сунт еу липсит де ажутор, ши н-а фуӂит мынтуиря де мине?
14 A chi è sfinito è dovuta pietà dagli amici, anche se ha abbandonato il timore di Dio.
Чел че суферэ аре дрепт ла мила приетенулуй, кяр дакэ пэрэсеште фрика де Чел Атотпутерник.
15 I miei fratelli mi hanno deluso come un torrente, sono dileguati come i torrenti delle valli,
Фраций мей с-ау арэтат ыншелэторь ка ун пырыу, ка албия пыраелор каре трек.
16 i quali sono torbidi per lo sgelo, si gonfiano allo sciogliersi della neve,
Ун слой ле тулбурэ курсул, зэпада се ынгрэмэдеште пе еле;
17 ma al tempo della siccità svaniscono e all'arsura scompaiono dai loro letti.
вине аршица времий ши сякэ, вине кэлдура соарелуй ши ли се усукэ албия.
18 Deviano dalle loro piste le carovane, avanzano nel deserto e vi si perdono;
Чете де кэлэторь се абат дин друмул лор, се куфундэ ын пустиу ши пер.
19 le carovane di Tema guardano là, i viandanti di Saba sperano in essi:
Четеле челор дин Тема се уйтэ цинтэ ла еле, кэлэторий дин Себа сунт плинь де нэдежде кынд ле вэд.
20 ma rimangono delusi d'avere sperato, giunti fin là, ne restano confusi.
Дар рэмын ыншелаць ын нэдеждя лор, рэмын уймиць кынд ажунг ла еле.
21 Così ora voi siete per me: vedete che faccio orrore e vi prende paura.
Аша сунтець ши вой акум пентру мине. Вой ымь ведець неказул ши вэ ынгрозиць!
22 Vi ho detto forse: «Datemi qualcosa» o «dei vostri beni fatemi un regalo»
В-ам зис еу оаре: ‘Даци-мь чева, келтуиць дин авериле воастре пентру мине,
23 o «liberatemi dalle mani di un nemico» o «dalle mani dei violenti riscattatemi»?
скэпаци-мэ дин мына врэжмашулуй, рэскумпэраци-мэ дин мына челор рэй’?
24 Istruitemi e allora io tacerò, fatemi conoscere in che cosa ho sbagliato.
Ынвэцаци-мэ, ши вой тэчя; фачеци-мэ сэ ынцелег ын че ам пэкэтуит.
25 Che hanno di offensivo le giuste parole? Ma che cosa dimostra la prova che viene da voi?
О, кыт де ындуплекэтоаре сунт кувинтеле адевэрулуй! Дар че доведеск мустрэриле воастре?
26 Forse voi pensate a confutare parole, e come sparsi al vento stimate i detti di un disperato!
Врець сэ мэ мустраць пентру тот че ам зис ши сэ ну ведець декыт вынт ын кувинтеле унуй дезнэдэждуит?
27 Anche sull'orfano gettereste la sorte e a un vostro amico scavereste la fossa.
Вой нэпэстуиць пе орфан, пригониць пе приетенул востру.
28 Ma ora degnatevi di volgervi verso di me: davanti a voi non mentirò.
Уйтаци-вэ ла мине, вэ рог! Доар ну вой минци ын фацэ!
29 Su, ricredetevi: non siate ingiusti! Ricredetevi; la mia giustizia è ancora qui!
Ынтоарчеци-вэ, ну фиць недрепць; ынтоарчеци-вэ ши мэртурисиць кэ сунт невиноват!
30 C'è forse iniquità sulla mia lingua o il mio palato non distingue più le sventure?
Есте врео нелеӂюире пе лимба мя ши ну деосебеште гура мя че есте рэу?
